vrijdag 30 december 2016

Kerst '16

Tradities beschrijf je het best in de overeenkomsten van de elkaar opvolgende gebeurtenissen.
Kerst vieren bestaat uit het in samenzijn van de familie cadeaus uitpakken, spelletjes spelen en gezamenlijk eten.

Als je de focus op de verschillen legt, dan is het eerste dat aandacht vraagt het gegeven dat we weer een jaar verder zijn, duidelijk zichtbaar in het gegroeide volume dat de kinderschare opeist met de vraag voor de gastvrouw en -heer of het allemaal aan de dis past.
Wij hadden voor een gourmet gekozen, verlengden de eettafel en met behulp van een bijzettafel pasten het gezelschap met de twee vereiste gourmetstellen en etenswaren nipt.


Het begint met het uitpakken van cadeaus.


Volwassenen leggen het accent op een surprise, een verlaat Sinterklaas.
Voor Karlijn een hondenkar, waarop ze haar hond Charlie, ondanks haar hernia, kan uitlaten. 



Met Kerst knoopt Thomas zijn trouw-stropdas om. 


'Het past nipt'.


De stiften, waarmee je op ramen kunt tekenen worden direct uitgeprobeerd.

Femke maakte zich meester van mijn camera en legde haar Kerst '16 vast op haar eigen wijze,
Ik paste enkele fotobewerkingen toe.


Trots op mijn baksel


Noa, Zoë, Thijn en Phéline


David en Karlijn


Creatie van Zoë




Het was een Kerst met een eigen accent, een eigen karakter, een Kerst zoals hij nooit was geweest en nooit meer zal worden. 
Toen ik de foto bekeek trof mij een overeenkomst met Kerst '79. 
Mijn moeder was een maand eerder overleden. 
Mijn vader had alle kleinkinderen een zaklampje gegeven. 
Op de zwart/wit foto staat David en hij ziet het licht.
37 jaar later laat Luca zijn moeder het licht zien. 
Met led lampjes.
Overeenkomst en verandering..    

woensdag 21 december 2016

De draagkracht van de democratie

Houdt het nooit op?

Een wreed verstoorde Kerstmarkt in Berlijn.
Moordwapen: imitatie Nice
Tellerstand tot heden: 12 doden.
Twee jaar na 'Je suis Charlie Hebdo' lees ik 'Ich bin ein Berliner'.
Hulpelozer kan het niet.
Zie ik ook de woede
gericht op het asielbeleid van Angela Merkel.
In een paar jaar van gevierde vredesduif naar geminacht demon.

Na de democratie wacht de tirannie,
het antwoord op de roep om de sterke man
- om een sterke vrouw is nooit geroepen -
De man, die zich bekommert om onze zorgen.
Alleen onze zorgen
Eigen Zorg Eerst.
2016 het nieuwe 1933

Heb ik mijn optimisme verloren?
Nee hoor.
Slechter kan het niet gaan.
De beste wensen voor 2017!

Kijk naar Turkije en Rusland
die door een terroristische daad
dichter bij elkaar komen te staan.
Dat kan blijkbaar als je sterke mannen hebt.

Verval ik in cynisme?
Leidt twijfel aan het volk
naar betwijfelde democratie?

Twijfel verkies ik echter boven de zekerheid
te weten van de oorzaak en de schuld
die altijd ongenuanceerd
buiten de beweerder ligt.

woensdag 14 december 2016

Cor-ting

Ik ben dol op kortingen. Op mijn bureau wemelt het van kaarten waarop zegeltjes geplakt moeten worden. Het inleveren van een volle spaarkaart vind ik puur genot.

De calvinist in me mompelt nog wel eens dat ze beter het product goedkoper kunnen maken dan deze klantbindende acties. De katholiek vindt hem een kniesoor.

Riny doet de boodschappen. Op haar vraag of ik nog iets wens is mijn antwoord steevast dat ze de zegeltjes niet moet vergeten.
Vroeger moest je de zegeltjes natlikken, nu zit er voorgesmeerde lijm op. Ik weet niet of ik dat een verbetering vind. Die lik stond symbool om de zegel definitief van jou te maken.

Kortingsbonnen verzilver ik.
In de jaarlijks uit te brengen CD box Aangenaam Klassiek, zit dit jaar ook een kortingskaart met de beeltenis van Paul Witteman van 5 euro, te verzilveren bij Uw klassiek CD aankoop.


In Valkenswaard zijn de twee muziekwinkels weg. Dat blijkt ook het geval in de omliggende dorpen.
Weggesaneerd door internetwinkels als bol com.
Op de website van  laatstgenoemde probeer ik mijn kaart in te voeren. Daarvoor moet ik de cijfers op de achterzijde invoeren en de pincode, die ik achter een soort chipstripje kan vinden.


Het lukt me niet. Er verschijnt de melding dat de kaart over de datum is. Soms venmeldt de site dat ik een ongeldige code heb ingevoerd. Dus met bol. com gemaild. Lars antwoord. Klopt mailt hij, hij zal het doorgeven aan de betreffende afdeling.Of ik een foto van de voor- en achterkant kan opsturen.
Twee dagen later reactie op mijn reminder van Erik. Hij heeft vijf euro aan mijn account gehangen. Ik mail terug omdat ik de korting, die 'automatisch' zou verschijnen niet zie en ik maak melding dat de CD die ik wil aanschaffen (Rachmaninov door Krijgh en Amara, uitgekozen omdat Paul W. daar zo mooi over schrijft in het in de box ingesloten boekje) bij bol.com maar liefs 4 euro duurder is dan in de box is aangegeven. 
Aan dat laatste is niets te doen meldt vervolgens Amanda omdat een ander bedrijf de CD aanlevert. 

Zo is de winst slechts 1 euro, bovendien moet ik verzendkosten betalen of er nog een CD bijnemen om de bestelling boven 30 euro te laten stijgen. 
In Eindhoven in de heuvelgalerie is nog een heuse  klassieke muziekwinkel. Ik haal daar mijn Rachmaninov, maar...de kaart kan ik niet inwisselen. 'Ís reeds gebruikt' geeft het beeldscherm van de winkelier aan.
Kwade mail naar bol.com. Hebben jullie mijn 5 euro ingepikt?
Manon antwoord. Nee, dat doen we niet bij bol.com. Ze geeft aan dat 5 euro op mijn account staan.
Ik meldt weerom dat ik die niet kan vinden bij mijn nieuwe bestelling, dit keer een van boven de dertig euro. Of ik foto's van mijn kaart kan opsturen. Maar die hebben jullie al, werp ik tegen. Manon zegt dat ze de foto's echt nodig heeft, als ze mij wil helpen.

Dan belt Samantha. 
Met haar heb ik een uurtje aan de telefoon gezeten. 
Ze was buitengewoon hulpvaardig en bovendien geduldig. Ze hielp me bij het verwijderen van coockies. Ik vroeg of ze vaker zulke digitale sukkels hielp, waarop ze zei dat ik geen sukkel was.

Het lukte nog steeds niet. Ook met haar. Maar ze wist een oplossing. Ze zou mij een kortingscode influisteren. 
Mijn gehoor is niet meer wat het is. Ik meende dat ze in licht Hagenees 5 over zes en even later 5 over 9 zei en tiepte dat verbaasd in, maar dat bleek uiteindelijk het cijfer 6 en cijfer 9 te zijn. 
Maar ook deze kunstgreep lukte niet.
Samantha moest nodig anderen raadplegen en zou me terugbellen.
Ik vreesde voor een zeer lang verhaal, want ik had me vastgebeten, zou koste wat kost de onderste steen boven halen.
Samantha belde terug.
Ze had het gevonden.
Ik bleek twee accounts te hebben op twee verschillende e-mail adressen.
Ik bespaar de lezer de hobbels die Samantha en ik moesten nemen vooraleer ik op mijn oude, andere account terecht kwam (van alles afsluiten, nieuw wachtwoord aanmaken).

Nu zit ik met de vraag van de afsluiting.
Wat hebben we geleerd voor de toekomst?

In ieder geval ga ik voortaan naar Bullit-klassiek in de Heuvelgalerie, zolang die ondanks bol.com, bestaat.
Voor mijn korting- en zegeltjesverslaving zoek ik een goede begripvolle therapeut.


woensdag 7 december 2016

Grote kunst in Valkenswaard

Van trends blijven we dagelijks op de hoogte door de uitzendingen van De Wereld draait door- DWDD -, waarin Marthijs-kort-samengevat-van-Nieuwkerk ons voorhoudt wat we moeten weten, wat we dienen te gaan zien, wat niet gemist mag worden.
Met lijstjes, samengesteld door een panel van steeds maar dezelfde deskundigen en met 'U Kijkers thuis' wordt de hedendaagse cultuur gecanonniseerd en behapbaar gemaakt.

Evenementen vinden doorgaans binnen de Grachtengordel plaats.
Wij in de provincie moeten volstaan met de boeken- en muziek- tiplijstjes, verkrijgbaar bij de enkele boekhandel in de regio of bol.com. Binnenkort kan e.e.a. aan elkaar worden gelinkt.

Zo zagen we vormgever Marcel Wanders onlangs in DWDD zijn laatste kunstproject presenteren.
Met het aan de weg timmerende Rijksmuseum heeft hij een boek samengesteld met topwerken uit genoemde cultuurtempel.
Niet zomaar een boek. Het is een obesitas foliant van 35 kilo in een genummerde uitgave van 6500 euro.
Er is ook een unlimited uitgave van 5 kilo, waarvoor 125 euro moet worden neergelegd.

Ik had mijn ogen niet geloofd toen het plaatselijk sufferdje aankondigde dat tijdens afgelopen weekend het grote boek te bewonderen zou zijn in de winkel annex galerie Bloenex aan de Leenderweg. In Valkenswaard!

We zijn er geweest.
Het boek was indrukwekkend. Zeker.
Maar waar ik het meest van genoot was een gevoel van trots.
Ik keek regelmatig om me heen of er stadse mensen zouden zijn, die jaloers zouden zijn dat ons dit werd gegund.
Het Rijks in Valkenswaard, sommige details op 750% weergave.
'Zo kun je het in de ere-galerij niet zien', verzekerde de gehandschoende ombladeraar.

'Dit moet ik vastleggen in mijn eigen DWDD', schoot het door mijn trotse en  warme gemoed en maakte enkele foto's.



Riny had zich voor de gelegenheid getooid met een mondain stads hoedje


Na dit weekend voel ik me burger van een wereldregio, van een brainport een mainport; ik ben een kosmopoliet op aarde.
In Valkenswaard.
Dankzij 35 kilo Wanders.