Mas Nou 4, golf

Mas Nou is één van de vele vakantieresorts van Hapimag.
Hapimag is een chique time share organisatie.
Op aandelen ontvang je jaarlijks punten, waarmee je verblijf op Hapimagresorts kunt verzilveren.
Niet gebruikte punten verlopen na een aantal jaren.
We mochten de dreigend te verlopen punten van het aandeel dat mijn broer Jacques ooit aanschafte gebruiken.
En we kozen...wederom voor Mas Nou, een resort enkele kilometers het binnenland in bij Platja d'Aro aan de Costa Brava.
We verbleven er drie keer eerder: in 1999,2002 en 2004, steeds in het najaar. En steeds beviel ons dat uitstekend.

De ligging is geweldig, de appartementen zijn ruim, schoon en volledig; de voorzieningen zoals buiten- en binnenbad, winkel, bibliotheek, wifi en restaurant. Het personeel is buitengewoon vriendelijk en behulpzaam.
Een negatief punt is de extreem hoge extra kosten, w.o. schoonmaak, nl. 360 euro.
Maar dat geldt voor alle resorts van Hapimag.

Waarom kozen we weer voor Mas Nou?
Wel, er ligt rondom het resort een prachtige golfbaan.
Vooral de korte, maar moeilijke 9 holes par 3 baan is gweldig, doch uiterst moeilijk met de voor ons moeilijk te bespelen hindernissen in het geaccidenteerd terrein, met diepe ravijnen.
Hieronder een impressie.
foto 1: We kregen vooraf een rondleidng met het karretje van de Marshall.
foto 2: Hole 7. Afslag naar de vlag: 80 meter en 40 diep.
foto 3: Moeilijker dan een waterhindernis: een 60 meter lang ravijn.
foto 4: En prachtig bunkershot van Riny.

Natuurlijk hebben we meer gedaan dan golfen.
Maar ik moet me beperken.

Het mooiste moment van de dag was als we vanaf ons balkon met een boek in de ene hand en in de andere een glas, genoten van de ondergaande zon.
Voor het maken van onderstaande foto heb ik boek en glas even op de tafel gelegd.

Gewichtig reizen

Ik sta regelmatig op de weegschaal. Ter geruststelling of bemoediging. Na een copieuze maaltijd of intensieve fitness. Zolang het eerste cijfer een 7 is, wijzig ik mijn leefstijl niet. Ik vertrouw de digitale cijfers blindelings.
Maar nu niet meer.

De koffers had ik gechecqt of ze niet boven het toegestane gewicht van 15 kilo zouden komen.

Het meisje van Ryanair aan de inchecqband van Welschap wees me echter op overgewicht.
15,8 kilo voor Riny's koffer, terwijl onze weegschaal thuis een kilo lager had aangegeven!
Mijn reistas bleek 14,2 kilo te bedragen...
Of ik 20 euro wilde dokken.
Nee dus, want samen...
Het meisje wees me erop dat ik dan zou moeten overladen.
Terzijde van de lange rij hebben we staan winkelen.
Boek eruit, toiletzak in het koffer.
Checqen...
Zijn boeken zo zwaar?
Waarom hebben we geen tweede e-reader aangeschaft?
Opnieuw herschikken.
De rij voor de balie wordt steeds korter.

Als iedereen weg is bieden we ons koffer en reistas opnieuw aan.
15,2 en 14,7 kilo.
Ze kan accoord gaan.
Ze heeft waarschijnlijk mijn verbetenheid en volhardendheid ingeschat.

We kunnen de lucht in.
Thuis van onze vakentie de weegschaal laten herijken.

Misschien moet ik mijn leefstijl alsnog aanpassen.

Tien dagen later, weer thuis:
Op de retourreis vanuit Girona, hetzelfde ritueel. De weging. Mijn tas: 14,9 kilo, Riny's koffer: 17 kilo!
Hoe is dat te verklaren?
Dit valt niet via overheveling te repareren.
Is vuil wasgoedgoed zoveel zwaarder dan gewassen, of...de golfballen, die ik vond...Maar ik liet daar twee paperbacks voor achter...
Het is vijf uur in de ochtend...
Ik kijk de spaanssprekende Ryanjuf geslagen aan...
"Jullie hebben gewonnen", bijt ik haar toe.
Blijkt dat ik voor elke kilo meer 20 euro moet betalen!!
40 euro dus, zie foto.

Morgen ga ik op zoek naar een tweede e-reader.
Even overweeg ik de zak met vuile was eruit te kieperen, maar het is nog te vroeg voor een principiële daad.

Familieweekend Landal Park Hoog Vaals

Voor een professionele fotoweergave van afgelopen weekend heeft Karlijn zorg gedragen. Via Picasia bewonderde ik haar impressie van een schitterend weekend met een vervelend gebrek.

De foto's bij deze blog zijn snapshots, genomen door Jan-en-alleman met mijn toestel dat voor het grijpen lag.
De eerste foto geeft het magnifieke uitzicht van huis 352 weer. Thomas wijst de fotograaf op de voorbij vliegende canadese ganzen.
De tweede foto: Zoë danst tegen het decor van een ondergaande zon, die over het Zuid Limburgse landschap strijkt.
3: De twee nichtjes Noa en Phiene. 'Slaap jij vanavond bij mij?'
4: Met Thomas en David negen holes gelopen op golfbaan "Hoog Vaals'. Volgens de receptie op die van Wittem na de hoogst gelegen golfbaan van Nederland.
En de laatste foto is genomen bij het laatste maal met de traditionele frites c.s. Voorgaande avondetens waren van hoger kwaliteit: verse tomatensoep van de Gaspel, daarna pasta uit Oisterwijk en op zaterdag - eveneens een traditie - sushi, in gezamenlijkheid bereid.

Met deze vijf foto's is slechts marginaal aangegeven dat het een schitterend weekend was, met echter een vervelend gebrek: Riny heeft vanaf het begin tot het einde bed moeten houden vanwege een pittige buikgriep. Kinderen liepen overdag stilletjes langs haar kamer. Tijdens het eten of op weg naar een aktiviteit zoals zwemmen, speeltuin of het obligate Drielandenpunt werd de vraag gesteld of oma Riny meeging. Alleen naar de Vaalserberg met de kermis van het Drielandenpunt was ze in staat mee te gaan.
De pijp was echter snel leeg...
Jammer, maar zelfs voor haar geldt dat ze het weekend voor geen goud had willen missen.

Bènkske

Lunchen met Australian people

Het is niet mijn gewoonte om op vorige blogteksten terug te komen, maar voor deze keer moet ik hierop een uitzondering maken.
Op 1 september 2008 schreef ik onder de kop 'Weemoedig en al te ver' over het bezoek van onze vrienden Ria en Tom uit Australië.
Toen hadden ze gezegd dat het waarschijnlijk hun laatste bezoek aan Nederland zou zijn en wij zeiden op onze beurt dat we maar al te graag nog een keer een grand tour door Australië wilden maken maar daar tegenop op zagen vanwege verschillende redenen.
Het leek toen een afscheid voor altijd, maar...
Tom en Ria zijn met dochter Eva en haar man Toni met hun twee kinderen weer in Nederland.
Afgelopen zaterdag lunchten ze bij ons.
Thomas c.s. en David c.s. waren ook uitgenodigd.
Zeventien mensen, die doorgans 20.000 km van elkaar leven hebben elkaar ontmoet.

Op foto 1 het gezelschap aan tafel.
foto 2: van links naar rechts, Ria, kleindochter Liv, Noa, Toni, Eva, en Phiene rondom de vijver.
foto 3: picknick door en voor de kinderen. Vreemde taal geen belemmering.
foto 4: Een Italiaanse Australiër in de aspergetuin. Weet alles van tomaten, maar van aspergegroei heeft hij geen benul.

Het was een geweldige middag en we durfden te zeggen, te denken aan misschien...een reis naar de andere kant van de aarde...wie weet...
Maar eerst zouden we met Tom en Ria gaan golfen in de Efteling. Dat was afgelopen dinsdag.
En de twee vriendinnen zaten ook daar op een bènkske.
Voor foto's zie hetvolgende blog.