Sinds mijn studententijd - een hele poos geleden neem dat van mij aan - bezig ik, waar chaos, rommel, vertwijfeling, decadentie of wanhoop ter sprake komt, de uitspraak "Dat vraagt om een sterke leider", er direct aan toevoegend "met een korte ei welteverstaan".
Gevolg meesmuilende reacties, zeker in die begintijd. Wij moesten niets hebben van leiders en zeker geen sterke. Waar dat toe kon leiden hadden we gezien, of beter gezegd gehoord.
Nu na de oorlog de zaken weer op orde waren, opgeruimd en weder opgebouwd, was de tijd aangebroken om schoon schip te maken van de regentenkliek. Ludiek en anti-autoritair klonken onze kreten en als iets aan de macht moest zijn dan was het de verbeelding.
Laatst op een feest, ontsnapte me weer sinds lange tijd de oproep voor een sterke leider die de daarvoor besproken zaken zou oplossen en wachtte ik op hilarische reacties, de aanwezige zeventigers waren immers van mijn leeftijd en moesten zich die tijd van provo en kruisraketten nog herinneren.
Wat schetst mijn verbazing dat de gedachte serieus genomen werd met verwijzing naar Rusland waar Poetin heel wat misstand ten goede had weten te keren.
Was zij - het was een zij, die was begonnen - mogelijk de Maoïste van weleer met een slecht geheugen of viel zij op de mooie jongen van nieuw-rechts?
Een reeks van mogelijke ellende reeg ze aaneen van immigranten, verkrachtingen, het verplicht moeten dragen van boerka's en frauderende Polen.
Dat allemaal kon enkel door een verlicht despoot worden aangepakt.
Wie van ons beiden had in de tussentijd op de maan vertoefd?
Sinds mijn studententijd worstel ik behalve met vragen Beatles of de Stones, Puch of Thomos, Bomans of Carmiggelt ook met Vrij Nederland of De Groene.
Vrij Nederland is van week- overgestapt naar maandblad met ook nog eens veel paginagrote foto's wat bij het op de mat vallen van de nieuwe uitgave de stress verminderd alweer niet het gehele nummer te hebben gelezen.
En dan De Groene, elke week een wagonlading aan artikelen en opinies.
Kost je een volle week om dat allemaal tot je te nemen.
Maar kwaliteit dat zeker...
Heb geprobeerd om enkele maanden zonder te kunnen.
Bij de eerste de beste telefonische benadering met 'U bent lange tijd op ons mooie tijdschrift geabonneerd geweest, we willen U niet kwijt, dus hebben we voor U een mooi aanbod' meteen toegehapt.
Want wat is het geval?
Je krijgt bij afsluiting
Een beschouwing van vijf illiberale leiders: Erdogan, Orban, Modi, Poetin en Trump.
Casper Thomas beschrijft niet alleen hoe ze functioneren in een schijnbare democratie, maar vooral welke (denk-)processen zijn aan het verschijnen van deze autocratische leiders op het wereldtoneel vooraf gegaan.
Hij maakt duidelijk dat we in een volstrekt andere tijd terecht zijn gekomen, hoe dat is gebeurd en wat sterke leiders doen om meer macht te vergaren.
Neem een abonnement op De Groene en ontvang een schitterend welkomsgeschenk.
Lees "De autoritaire Verleiding" in één ruk uit.
En onthoud je voortaan van de uitspraak "Dat vraagt om een sterke leider".
