Kerst 2017

De aanloop naar de Kerst was zodanig druk geweest dat het me aan tijd ontbroken had om vorige week een tekst te schrijven.
Bij voldoende tijd had ik geschreven over het jaarlijks terugkerende gedoe van het opzetten van de kerstboom en de vele lichtsnoertjes in en om het huis, het doen van de boodschappen, het inpakken van de cadeaus en bovenal de surprises.
Want zoals elk jaar op eerste Kerstdag komen we met zijn elven bijeen.
Dit jaar waren Karlijn en David de gastheren.

Het ritme van die dag is beproefd: wandelen, borrelen, cadeaus uitpakken en eten. Daarna gaan de kinderen met hun cadeaus spelen en de volwassenen tafelen na.

Luca met zijn oma. Waarschijnlijk in gesprek over vuurwerk

Begeleid door de honden Charly en Flint wandelden we door de Waalrese bossen en genoten van het relatief warme weer.

Ik had me bij de aanloop van deze dag vooral bezig gehouden met de voorbereiding van mijn surprises, die in voorgaande jaren meestal in het water vielen door  kleine maar fatale fouten in de uitvoering. Helaas moet ik wederom melden dat een van de surprises - het spel waarmee het uitpakken van de cadeaus werd gestart - in het water viel. 

Voor Femke had ik een kruiswoordpuzzel gemaakt met allerhande familievragen. Dat moest leiden tot letters die een hint voor haar cadeau vormden.

In de instructie stond een minimaal foutje: 5.1. zou betekenen 5 horizontaal, 1 verticaal. Je begrijpt het al. Juist, het was uitgevoerd in de formule eerst verticaal en dan horizontaal. 

Ik had me zo voorgenomen om dit jaar in mijn stoel te blijven zitten. Vergeefs.

Maar in alle hectiek ontging me de systematische fout en kon slechts directe correcties geven. Spel alweer mislukt. Volgende jaar een nieuwe kans?

Naderhand kun je er om lachen...

  De cadeaus vielen in goede aarde, zoals de foto's hieronder getuigen.

Voor Noa een paardendek

Voor Thijn technisch lego

En voor ons het jaarlijkse Zwetsbuukske, een fotoboek van het afgelopen jaar met de belevingen van Femke en Thomas en hun gezin

Tenslotte de vijf kleinkinderen 

en de tafelschikking

En nu op naar Oud en Nieuw.

De gewone Nederlander

Eindelijk weten we wie die gewone Nederlander is waaraan politici de laatste tijd zo vaak refereren..
Buma had hem in de van der Schoo lezing maar liefs 13 keer genoemd, de, zeg maar. gewone Nederlander, de G.N waar meer aandacht voor moest komen.

De NRC had hem gevonden, althans een redactieraad had hem na een brainstorm gekozen.
Nadat  de kenmerken van de gewone Nederlander via inzendingen van de lezers helder waren geworden, had de redactieraad gemeend dat zeg-maar Frans Bauer voor de verkiezing van de gewone Nederlander het meest in aanmerking kwam.
Frans kwam in DWDD en gaf zijn visie op zijn gewoonheid. Gewoon eerlijk zijn, gewoon je talenten gebruiken, bracht hij gewoon serieus beschouwend naar voren.
Zeker, hij was vereerd.
Hij zou Joop van der Ende als de meest gewone Nederlander naar voren schuiven.
De G.N-er. is natuurlijk een B.N-er.
Henk en Ingrid spreken niet meer zo aan.
En Jan met de pet heeft helemaal afgedaan.

Er rijzen nogal wat vragen op, zoals waarom die gewoonheid aan een man gekoppeld is.
Waarom niet zoeken naar de gewone vrouw, Linda, Annegien, Katja, Dione, het kan niet bommen, desnoods Ingrid zelf. Om maar niet te suggereren dat gewoonheid alleen iets van mannetjes is.

In de zeventiger jaren had links Nederland, dus bijna iedereen een poster aan de muur hangen, waarop de vraag 'Ooit een normale Nederlander gezien?'. De poster was verder zilverachtig. Je keek daardoor tegen je spiegelbeeld aan. Het confronteerde je met je neiging de standaard van normaliteit bij jezelf te leggen.
Het verschil tussen gewoon en normaal lijkt me gering.
Door weer aandacht te hebben voor de gewone Nederlander suggereert de politiek dat ze (weer) aandacht heeft voor  jou, dus iedereen.
Iedereen kent 'iedereen', toch?

Waarom wordt de nadruk niet gelegd op het gegeven dat iedereen uniek is?
Dat is nota bene een feit. Door onze uniciteit kunnen ongewone en niet normale mensen zoals criminelen via DNA worden opgespoord.

Politiek denkt in termen van groepen.
Hoe groter de groep, die zich aangesproken voelt, hoe meer stemmen.

Hoe vaak Buma ook herhaalt dat 'we de politiek' meer oog moet hebben voor de gewone Nederlander, des te minder voel ik me aangesproken.

'Ooit een ongewone man ontmoet?'

Een nieuw O.T.

Gespreksonderwerpen tussen familie, tussen vrienden en onder kennissen liggen min of meer vast. Om bij die informele laatste groep te blijven daar zijn de onderwerpen veelal de WPV's: Weer, Politiek en Vakantie.
Van de vaste drie raakt de P. de laatste tijd wat op de achtergrond,  je  wil verhitting en verwijdering omzeilen.
Het onderwerp Kinderen is een vrij gevaarloze vervanger.

Onder ouderen zijn de big Three's: 1. Ziekten en gebreken 2. Kleinkinderen 3. Wonen in de herfst van je leven: Verhuizen naar appartement of bungalow?
Eerder schreef ik daarover in verband met de gesprekstafeltjes in de kantine van onze golfclub.

Tot mijn blijde vreugde is bij ons vroeg-bejaardenclubje sinds kort een nieuw thema toegevoegd. Breed geformuleerd zou dat de Klimaatdoelen kunnen heten, maar omdat daarbinnen het accent vooral op zonnepanelen komt te liggen en het de vraag is of het om het klimaat of de portemonnee gaat.
Laten we het beestje gewoon bij de naam noemen: Zonnepanelen.
Zonnepanelen dus. Of je daar al eens over gedacht hebt?

Nu doet zich de kwestie voor dat bovengenoemd ouderenthema - voortaan O.T, genoemd - 3: het aanstaand verhuizen en zonnepanelen elkaar raken.
Immers de insteek is zoals gezegd vooral de eigen portemonnee en niet zozeer hoe we de wereld achterlaten voor onze kleinkinderen (O.T 2)
Dus ligt de focus op de terugverdientijd.
Tien jaar geleden was die 15 jaar, reden om er toen vanaf te zien.
Nu is de terugverdientijd door het steeds goedkoper worden van de panelen zo'n 5 à 6 jaar en doet zich de vraag wederom voor hoe oud we zullen worden en vooral hoe lang we in onze woning blijven wonen.

Onze laatste gezondheidscheck viel niet tegen.
De medicatie hoeft niet worden verhoogd. \
De leefstijl kan beter, maar dat wisten we al jaren.

We hebben een offerte aangevraagd, die ons per ommegaande werd toegestuurd met foto van ons dak met daarop een aantal zwarte strepen, de plaats waar de panelen komen te liggen. Voldoende voor eigen gebruik, met verwachte jaarlijkse besparing, terugverdientijd en de jaarlijkse CO 2 opname van  maar liefs 80 bomen. (Meer dan ik in mijn leven heb omgezaagd)
Over een kleine 6 jaar is de investering terugverdiend laat de offerte zien.
We zijn dan 77 jaar. Wonen we dan nog hier en is bij verkoop van het huis een meerwaarde te verwachten door  de zonnepanelen?  En als ons dak gerepareerd moet worden en dat soort uitstelvragen.

Ongevraagd ontvangen we een tweede offerte.
We kunnen ook panelen huren, leasen zogezegd. Ons dak is nu propvol ingetekend met zwarte strepen. Hoe meer panelen hoe lager de huur.

Een aardig aanvullend O.T. kopen of leasen als je ouder bent.
Eens met mijn golfmaten overleggen.