zaterdag 27 februari 2021

Hout

Via Marktplaats bij een zekere Alex uit Waalre 2,4 kuub eikenhout besteld, die afgelopen zondag eindelijk werd afgeleverd. In voorgaande weekenden was het bospad onberijdbaar geweest wegens hevige regen of sneeuwval.
Ik had naar deze partij uitgezien, want ik zou weer mijn nieuwe kloofmachine uit kunnen proberen.


Het hout was op de oprit gestort en had allerhande vorm, meters dun tot stammen met diameters tot bijna 1 meter.
Zowel bij dun rond hout als bij de zware stammen leverde de Balfor A 7 V-OR350 EM uitstekende dienst door zijn precisie en kracht.
Hout zagen, kloven en stapelen is voor mij de totale ontspanning en bevrediging. Je ziet direct resultaat, je bent voortdurend aan het ruimen. De concentratie die nodig is slokt niet je gehele breinactiviteit op. Het werk staat zoals dat ook bij wandelen het geval is, uitstapjes toe. 
Ik dacht aan mijn "ontmoeting" vorige week met keizer Wilhelm II. Het kappen en kloven zal hem zijn grote nederlaag hebben doen accepteren  De verovering op het hout geeft een zekere overwinningsroes.

Mijn gedachten gingen ook uit naar de toekomst, Mijn ons gemiddeld stookverbruik zou dit hout in de winter van 2025/'26  en later in de open haard worden gelegd.
Mag je tegen die tijd nog stoken, gelet op de jongste onderzoeken naar de roetdeeltjes productie van stookhout? 
En meer nog hield de gedachte me bezig of ik dit hout naar binnen zou dragen. Ik zou tegen de 80 jaar aanlopen. Wat is mijn toekomst, wat is de toekomst van al dat hout?


Nu ligt het mooi gestapeld in houthok 3. 
Een gevuld houthok heeft me altijd een gevoel van rijkdom gegeven, een gevoel voorbereid te zijn op de toekomst.

Vandaag overvalt me behalve de schoonheid van het gestapelde ritme, dat door het invallende zonlicht wordt gestreeld, een gevoel van melancholie.

Wat zal ik nalaten? 

 

 

zaterdag 20 februari 2021

Krokusvakantie op/in de Utrechtse Heuvelrug

De Utrechtse Heuvelrug is naast een gebied inmiddels ook een gemeente, ontstaan uit een fusie van voormalige gemeentes in Zuidoost Utrecht. 
Vandaar dat een verblijf aldaar zowel met het voorzetsel op als in mag worden aangegeven.

De streek was ons nagenoeg onbekend, dus de traditionele  uitnodiging van mijn broer en schoonzus om hen daar tijdens de krokusvakantie in hun gehuurd natuurmonumentenhuisje te bezoeken, grepen we met beide handen aan.


Achterzijde van het huisje op Landgoed Moersbergen, met een prachtig uitzicht over een deel van het landgoed.
 

Interieur. Het huisje telt drie slaapkamers


Kasteel Moersbergen als directe buur

Het gebied telt vele kastelen, buitenhuizen en riante herenhuizen, een uitgelezen gebied voor wandelaars. 
We wandelden naar Doorn, de plaats waar de laatste Duitse keizer, Wilhelm II na de Eerste Wereldoorlog asiel kreeg van zijn nicht koningin Wilhelmina.
Tot zijn dood in 1941 hield hij zich voornamelijk bezig met het omdoen van bomen om ze te verwerken tot stookhout. 
Door deze hobby voel ik me een pietsje verwant met deze mariale vorst.
We wisten dat het kasteel vanwege corona gesloten was, maar het park was te bezichtigen.


In Doorn staat op het pleintje bij de kerk een beeld van de schrijver Vestdijk, die hier als huisarts en schrijver woonde. We maken een zgn. Cor foto:. in het beeld stappen om zo de foto te manipuleren.
Over zijn schouder glurend zie ik dat hij bezig is aan "De zwarte Ruiter".

Om de hoek ligt Huize Doorn.


De keizer liet maar liefst 59 wagonwagens uit zijn Duitse kastelen naar Doorn overbrengen.

Het is vreemd dat het neutrale Nederland asiel verleende. 
Nadien hebben de geallieerden vergeefs geprobeerd om beslag te leggen om Keizers spullen onder het mom van oorlogsbuit.
Met het wurgverdrag van Versailles werd hen meer dan genoeg vergoed. 

Die schrapende wraaklust jegens de Duitsers wordt nu gezien als een van de kiemen van de Tweede Wereldoorlog.





 


zaterdag 13 februari 2021

Een witte tunnel

Week zes van 2021 kan de boeken in als de witte week, de witte coronaweek.

Nadat in de nacht van zondag op maandag zo'n 10 centimeter sneeuw was gevallen, was Nederland ontwricht. 
Geen ochtendkrant, nog minder verkeer op de weg, coronateststraten gesloten en het vaccineren voor tenminste één dag opgeschort. 

Sneeuw is als bezoek. 
Je verheugt je erop, maar na verloop van tijd houd je het voor gezien. 
Na een week vind ik het welletjes geweest. 
De maagdelijkheid is verdwenen, de sneeuw op straat is tot donkere smurrie vermalen, op stoepen is ze vertrapt tot  een levensgevaarlijke ijsbaan.
 
Maar terug naar het begin van de week. 
Maandagochtend. In het begin van de tunnel in de tunnel met een sensatie van de start van een Eftelingattractie.
Verrukt kijken doen we tegenwoordig met de camera.


10 centimeter


De eerste bezoeker...


'Ons' roodborstje


Contouren wit omlijnd


De straat nog leger dan Corona-leeg

Even terugkomend op die tunnel in die tunnel.
Door een tunnel moet je doorheen. Kenmerkend voor de moderne mens dat hij de tijd ervaart als iets waar je doorheen gaat, waar je doorheen moet.
 
We hebben de mond vol van te leven in het hier en nu, mindfulness als remedie voor de levensstress, maar we beschouwen de tijd als iets dat wegtikt. 
Dat is onze remedie voor de tunnelangst: aan alles komt een einde.
Dus is het een schrale troost voor de sneeuwhater en de corona-sombermans: het gaat voorbij. 
Panta rei, zoals ook ons leven. 
De mens als tunneldier

Wie zou het durven om de tijd stil te zetten?
Te omarmen dat we eeuwig zouden leven in de witte wereld van week zes in 2021? 

 

zaterdag 6 februari 2021

Incest in Helmond?

In de openbare ruimte wemelt het van tekens, waarschuwingen, boodschappen, verboden en verplichtingen. 
De meest bekende zijn de van overheidswege geplaatste verkeersborden. 
Aan wat ze betekenen ligt een zekere logica ten grondslag. 
Ze dienen in de regel om het verkeer zo goed mogelijk te laten verlopen.

Daarnaast vind je ook stickers, graffiti en posters van particuliere boodschappers, die ons iets duidelijk willen maken.

Twee steegjes bij ons vandaan trof ik de volgende sticker op een lantaarnpaal. 


De boodschap ervan lijkt me, dat je niet één maar twee bier tegelijk moet bestellen tijdens carnaval, aannemend dat deuj voor twee staat. 
Mogelijk is Deuj ook een biermerk. 
Dan zou de bestelling echter deuj Deuj moeten zijn.

Even verderop tref ik een elektriciteitskastje aan met nog een enigmatischer boodschap.


De meeste boodschappen zijn overvloedig en duidelijk\
Maar de witte sticker rechts boven valt uit de toon. 
De boodschap heeft niet met het kastje van doen, 
Laat ik in zoomen.


De afzender komt uit Eindhoven, vanwaar hij de ontvanger van dit bericht laat groeten.
Het gaat echter over een andere stad: Helmond en wel over de incest die daar plaats vindt.
Natuurlijk vindt in Eindhoven ook incest plaats, maar de afzender kijkt blijkbaar over haar eigen grenzen. 
Waarom dat is niet duidelijk.

De tekst wordt voorzien van een illustratie.
Illustraties dienen vaak om een tekst te verduidelijken.
Daarvan is hier geen sprake.
Want wat drukt een hand uit waarvan de middelvinger is afgesneden?
Die vinger dient doorgaans om iets wat men veracht kracht bij te zetten.
Dus om uit te drukken' Incest in  Helmond "Fuck you" '.
Als die vinger juist niet kan worden opgestoken, wat betekent dat dan voor de Incest in Helmond?

En waarom laat Eindoven dat groeten?
En waarom is dit in Valkenswaard opgeplakt?
En waarom moet ik dat lezen?
Wat moet ik doen?