Snoeihout en Uitzuigers

Bovenstaande foto is het resultaat van enige noeste tuinarbeid.
Om de compostbakken aan het oog te onttrekken stond voor kort een coniferenboog voor de toegang tot de bakken, maar die werd door ons inmiddels te massief bevonden.

Stel je de boog voor.
Hoeveel kuub tuinafval leverde verwijdering op, schat je.

Ik heb de takken op mijn aanhangwagen gelegd, een aanhangwagen van 2 bij 1 meter, Enkele takken staken iets boven de 50 centimeter hoge rand.
Net erover en naar de milieustraat gereden.
Daar wachtte me een poortcommandant, die, zo bleek al gauw, onlangs de bedrijfscursus schatten had gevolgd.
Hij liep achter de aanhanger door.
'Dat is meer dan een kuub m'heertje, dus 11 euro.'
Nu kom ik hier al jaren en nooit betaalde ik meer dan 5 euro.
Toen ik hem dat zei reageerde hij dat het leven voor ons allemaal duurder is geworden.
Bij die dooddoener met als oogmerk mijn beurs leeg te zuigen word ik alert, wetend echter dat hij in zijn machtige voordeel staat met de toegangssleutel en levenshouding van 'regels zijn regels'.
Dus start ik met de begripvolle, maar kritische houding. Dus over de grote hoeveelheid lucht die tussen de takken nestelt.
'Als ik erop ga staan, zal geen takje meer boven de 50 centimeter rail uitkomen', zeg ik met overtuigende doch beheerste stem.
Dat ik dat maar thuis had moeten doen. Zo is het meer dan een kuub.
Bij mijn tweede poging, waarin ik beweer dat over enkele uren de bult zowiezo inzakt tot onder het 11 euro peil, weet ik het antwoord al.
Onvermurwbaar, benen uiteen, staat hij voor zijn zaak, Cure in samenwerking met de Gemeente Valkenswaard.
Ook mijn poging dat mij slechts bekend is dat de meer dan 1 kuub regeling slechts geldt voor rubriek 3, het puin en bouwafval, pareert hij met verve. Hij wijst naar de laatste aanvulling op een aanplakbiljet op zijn wachthuisje: de regeling geldt sinds kort ook voor alle andere categorieën goederen.
'En kijk maar op onze website....'
Ben vergeten om naar hun website te kijken. Wat te veel bezig met snoeien.
Maar van humor noch compassie heeft hij kaas gegeten.
Ik kijk in mijn beurs met een blik dat ik daar slechts 5 euro zie.
'Je kunt hier ook pinnen, sterker, sinds kort kun je hier enkel pinnen'.

Er schuiven enkele auto's achter aan.
Ik probeer een laatste truuk.
Tijd
Ik vertel hem mijn ervaring met Ryan Air. Hoe ik enkele grammen won door enige golfballetjes uit de tas te halen en die demonstratief in een afvalbak had gemikt.
Soortgelijke ervaring had de man achter me ook gehad en wilde zijn ervaring delen.
'Uitzuigers', begon hij.

Voor deze keer hoefde ik slechts 5 euro te betalen.
Maar hoe kom ik een volgende keer weg met 5 euro en onwillig naar alle kanten uitstekend snoeihout?

Poetin Papers

'Beste Peter de G., ze moeten mij weer hebben, de internationale media, waarin ik word afgeschilderd als de personificatie van het Kwaad.  In mijn eigen vaderland echter, in ons moedertje Rusland, geven de media mijn ware gezicht, mijn integriteit en zuivere bedoelingen weer.
Het gaat mij maar om één ding: Rusland op de kaart zetten, weer terugbrengen tot een wereldmacht van weleer naast Amerika, Europa en China, met als secundaire blokken India, Australië en Zuid-Amerika. (Tegen de tijd van de nieuwe wereldorde zal blijken dat Afrika is door China is opgekocht en geannexeerd.) Grootse Gedachten kortom.

Dat ongeluk met de MH 17 was een vergissing, een verkeerde inschatting van de vrijheidsstrijders. We steunen hen vanzelfsprekend zowel moreel als materieel. Het is van belang dat niet de (gehele) Oekraïne onder de invloedssfeer van Europa komt.
Bij het rechtmatig terughalen van de Krim werd me nauwelijks een strobreed in de weg gelegd. Op een paar economische sancties na, maar dat calculeer je in als je een daad stelt.
Ik wil met hulp en leiding van Russische militairen de wil van het Oost-Oekraïnisch volk richting vaderland kunnen sturen. Lever wapens, geef training, schieten die klungels van separatisten op een burgervliegtuig! Gevolg bijna drie honderd doden en een hoop lawaai. Betreurenswaardig maar we mogen het hogere doel niet uit het oog verliezen!
Hoeveel doden, waaronder miljoenen burgers heeft Rusland in '43 en '44 niet moeten offeren voor de vrede?

Ik word vergeleken met Hitler.
Die had twee doelen: Lebensraum en Endlösung.
Voor mij tellen echter Invloed en Macht en daaraan afgeleid een groter gebied van invloed. Dit is niet hetzelfde als Geo-politiek. Ik zal niet terugdeinzen om de Macht die ik heb in te zetten voor meer Macht. Hoeveel kou kan Europa aan, als ik de gaskraan dichtdraai als antwoord op hun sancties?
Jammer dat er geen pijpleiding naar Australië voert, want die Abbott kan me helemaal de pot op.

Het is zo goedkoop om me maar steeds met negatieve beelden en historische figuren te vergelijken.
Jij, beste Tsaar Peter de Grote was toch ook geen pesonificatie van Het Kwaad of werd bestempeld als de voorganger van Hitler?

Mij wordt verweten de pyromaan een aansteker te hebben geschonken.
Wat een valse framing!
Ik stond mijn strijders bij, gaf gehoor aan de roep van het Volk.
Men verwijt mij dat ik met de wapenleveranties aan de separatisten de regio destabiliseer.
Ja, wat dacht je. Ik ben niet gebaat met een stabiel Westers georiënteerd Oekraïne. Pleitten West-Europese leiders  met hun optreden bij de criminele onlusten in Kiev voor stabilsatie? Toen, mooie woorden over de wil van het volk, maar niet het lef  om hen met wapenleveranties te steunen. In de Machtspolitiek is het gewoonlijk kiezen tussen woorden en kogels, terwijl beide ook mogelijk is.

Die Mark Rutte blijft me maar bellen. Veel inlevingsvermogen in mijn situatie heeft hij nog niet getoond. Wel vragen en eisen stellen. Of ik mijn invloed wil aanwenden. Alsof ik daar niet de hele dag mee bezig ben.
Mij houdt voortdurend bezig wat ik uit deze situatie kan halen ten behoeve van  mijn doel, meer macht.
Het gaat  nu om de overweging óf de compassie-volle (wat een bijzonder woord gebruikte die koning van Mark toch...) vredestichter spelen óf doorgaan met het destabiliseren.
Misschien kan ik beide doen.
Het eerste openbaar en ander heimelijk. Bij judo betekent dat even met de beweging van de tegenstander meegaan om hem daarna alsnog te vloeren.
Potverdorie, word ik alweer gestoord door de telefoon...
Even opnemen.....'

Ik kan wel doorgaan. Bijvoorbeeld schrijven dat ik, terwijl Wladimir P Mark R. aanhoort dat hij dadelijk weer de pers te woord moet staan, de Poetin Papers meegris.
Maar het is beter om toe te geven dat bovenstaande uit mijn duim is gezogen.
Ik moest iets met mijn emoties, de verslagenheid, de woede, de walging van afgelopen dagen.
Ja, Poetin is voor mij de personificatie van Het Kwaad en erger, ik meen hem te kunnen begrijpen.

Op deze dag van nationale rouw ben ik nog niet toe aan troost.
En wend me tot Primo Levi's tekst 'Is dit een mens'.

Kinderparadijs Ballorig

De vakantie is begonnen.
Luca en Noa logeerden  afgelopen dagen op de Gaspel alhier.
We hadden ter voorbereiding twee Loom dozen binnengehaald, de  'Kit de creation de bracelets de luxe'. Voor wie niet op de hoogte is van de laatste kids rage,  met gekleurde elastieken ringetjes bandjes punniken.Vaders, moeders, opa's en oma's worden ermee behangen.

Na uren loomen komt de onafwendbare vraag wat we gaan doen.

De krant is gelezen, in de Tour wordt een rustdag gehouden, dus starten we het overleg.

De keuze valt op een speeltuin. 

Binnen of buiten?

Riny heeft iets gelezen over een pas geopend overdekt kinderparadijs.

Kinderen zijn als ouderen, behoudend, wat ze kennen heeft de voorkeur. Maar na overreding, dat je van het nieuwe kunt leren, rijden we naar het onlangs in Veldhoven geopend Speelparadijs, Ballorig (het wordt balorig met dubbel el geschreven) genoemd. 

Het ligt tegenover het Maxima ziekenhuis, hetgeen een praktisch strategische keuze mag heten.

Kinderen hollen met verhitte koppen als dolle stieren op en af, kleintjes worden omver gebeukt door niet omkijkende oudere kinderen. 

Voor de rest is het veilig. Alles met keurmerk.

Is dit  de tol van minder openbare speelruimte?

Het spelen is anders dan in de natuur. Hier geen moment van overweging, van kijken, van overleg. De speelruimte, een enorm ruimteschip op het einde van de hal, maakt dat overbodig.

De kinderen worden erin opgeslokt, komen er slechts uit om wat te drinken of om zich huilend te laten troosten.

Rustiger is het bij de accuautootjes, want om daarin te rijden vraagt men 1 euro per ritje bovenop de 7,50 euro entreegeld.

Ik heb in het hart van het paradijs wat foto's genomen, mijn toestel tegen kindermollestatie beschermend.

Zwembadgeluid.

Verdorie, ze genieten.

Maar grumpy heeft er genoeg van.

Na hernieuwd overleg, met aandrang en verleiding - nog één keer in de autootjes - verlaten we het pand om thuis achter de hoge laurier een tent te maken.

 

Gezin XXL

Boven afgebeeld boek 'Gezin XXL' van Ad Rooms (what's in the name) is uitgegeven bij de gelijknamige tentoonstelling in Het Noordbrabants Museum te Den Bosch. Het is zeker voor iemand uit een groot gezin een boek vol herkenningen.
Onder een groot gezin wordt een gezin verstaan met acht of meer kinderen. Ons gezin bestond uit twaalf kinderen, tien jongens en twee meisjes.
In het boek staan veel foto's van grote gezinnen veelal in de orgelpijpopstelling van klein naar groot, maar ook in de modernere variant van de pyramidevorm. Ook zijn voorwerpen afgebeeld, die bij het grote gezin (van weleer) hoorden zoals verstelde kledingstukken, de mangel en het corveelijstje. Persoonlijke verhalen doen het leven in het grote gezin herbeleven.

Ik blader in mijn familiefotoboeken, maar vind nergens een foto met alle twaalf de kinderen erop. Wel de volgende.

Roermond 1956. Negen van de toen tien kinderen en  mijn ouders, het dienstmeisje Tilla en Paultje Lommen een vriendje van Mat. Links gehurkt ben ik, daarnaast Paultje. Bert ontbreekt.

Ha, de orgelpijp. Weliswaar een kleine en onvolledige maar toch...

Roermond 1953. Van onderaf: Jan, Frank, Mat, Cor, Piet en Toos.

Aalst december 1962. Noël, de jongste is net geboren. Er staan tien kinderen op. Jan en Frank ontbreken. Links achteraan draag ik Geert Jan, die vanaf dat moment niet meer de jongste zal zijn.

Vandaag wijdde de VK een artikel aan dit boek onder de kop 'De grootste families van Nederland'. In het artikel komen twee mensen uit grote gezinnen voorgekomen aan het woord, Porgy Franssen en Agnes Jongerius.
Van de laatste staat o.a. opgetekend: "Voor oudere kinderen is opgroeien in een groot gezin zwaarder. Als jongste kind heb ik alleen maar voordelen ervaren. Het enige nadeel wat ik kan bedenken, is dat je in een groot gezin altijd als een onderdeel van een groep wordt beschouwd, terwijl je eigenlijk als een individu wilt worden gezien. Als iemand met een eigen smaak, die zelf een nieuwe winterjas wil uitzoeken en niet het exemplaar wil dragen van haar oudere zussen."
De positie in het gezin is bepalend hoe je erop terugkijkt. Of en hoe de grootte van het gezin bepalend is voor de ontwikkelingsspanning individu versus gemeenschap zou een mooi onderzoeksproject zijn.

Als vervolg op mijn blogboek 'Creemersfamiliegeschiedenis' gaan de twee nichtjes Aafke en Niekie de twaalf kinderen interviewen over het opgroeien in een groot gezin, vergelijkbaar aan datgene wat Judith Koelemeijer deed voor haar boek 'Het zwijgen van Maria Zachea'.
Mijn nieuwsgierigheid naar het resultaat is groot!

De expositie Gezin XXL loopt nog tot eind augustus.

Mijn top tien

Vorig jaar spraken de mannen tijdens ons jaarlijks buren-etentje af dat ieder een top tien lijstje zou samenstellen, drie ervan ten gehore zou brengen en die voor elkaar op CD te branden. A.s. Vrijdag is het zover.

Van de drie kunstvormen, literair, beeldend en muzikaal is bij mij de laatste het zwakst ontwikkeld., zowel actief als passief. En van de passieve vorm voel ik me iets beter thuis bij de klassieke dan bij de hedendaagse muziek. De opdracht heeft voor mij een hoge complexiteit.

In het jaarlijks top tien lijstje door van Nieuwkerk en Blokhuis gepresenteerd kan ik me vinden, Alternatieven kan ik niet zo een twee drie niet leveren. De algemeen aanvaarde top tien kopiëren is niet bijster origineel en op zo'n CD zitten mijn buren niet te wachten.

Ik heb twee ideeën om de originaliteit ruimte te bieden.

A. Op een thema muziek een CD samen stellen, zoals ik dat in 2003 bij mijn afscheid als directeur van de Pabo deed rondom het thema School. Ik zou het thema Eten, Buren of Tuin resp eating, neighbours of garden kunnen nemen.

B. Fasen in mijn leven en de daarbij muziek, die ik toen mooi vond.

Laat ik beginnen bij plan B.

1. De allereerste muziek, die thuis werd gedraaid, was de muziekkeuze van mijn vader. Hij was een liefhebber van lichtklassiek, operette, Montovani en Alpenjodels. Dat soort werk. Mijn vader had in tegenstelling tot zijn derde zoon, een mooie stem, zong of neuriede met de muziek mee.

De zondagochtenden begonnen vaak met het draaien van de single 'Dichter und Bauer', de ouvertüre van Franz von Suppé uit 1846, 100 jaar voor mijn geboorte dus. Ik voelde me dichter en boer en twaalf jaar oud.

2. Wat later, zo rond mijn zestiende, kocht ik van het babysitgeld enkele eigen singles. Rond 1962 vond ik de gospelsongs van Mahalia Jackson (Down by the riverside, Nobody knows the trouble I've seen, You'll never walk alone)
3. Mocht ik Mahalia Jackson beneden in de huiskamer draaien, voor de plaatjes van Elvis moest ik bij vriendjes met pick up terecht. Waarom luisterde mijn vader niet naar 'In the Ghetto'?
4. Rond mijn twintigste, na de danslessen bij van Vuuren, begon ik in het kader van de maatschappelijke stage in ons dorp een dansavond voor werkende jongeren. Van de kwartjes entreegeld en de barinkomsten werd muziek gekocht. Ruige muziek, zeker. The Kinks scoorden hoog! En op mijn kamer luisterden mijn broertjes vol ongeloof naar 'All day and all of the nights'.
5. !971. Vrienden werden ingedeeld in ruige Stones of elitaire Beatles fans. Eigenlijk had ik niet zo'n voorkeur. Mijn beste vrienden waren Beatles en mijn vriendin Riny had de LP van St. Peppers, die we draaiden als haar ouders naar bed waren. Bij 'Lucy in the sky with diamonds' hebben we veel gezoend.
6. Vijf jaar later. Ik was vader van Thomas en twijfelde ernstig aan mijn nieuwe rol. In mijn twijfelen vond ik in Leonard Cohen troost. 'Like a bird on a wire'. Zo voelde ik me vaak.
7. In 1981 kon ik een heftige balans opmaken van het laatste lustrum. David kwam in 1977 ons gezin versterken, twee jaar later stierf mijn moeder, een jaar erop volgde mijn vader. Ik was ouder en vooral ernstiger geworden. Uit de muzikale erfenis koos ik vaders laatste klassieke muziekcollectie, zware, mooie muziek, die paste bij mijn toenmalig gemoed. De drie B's: Bach, Beethoven en Brahms. Beethoven was me het liefst. Ik kies de zesde symphonie 'Pastorale', ook omdat die via Youtube te beluisteren is in een mooie uitvoering van het Concertgebouworkest o.l.v. Philippe Herreweghe.
8. De jaren, die volgden, heb ik vooral klassiek werk beluisterd. Nieuwe muziek, gebaseerd op klassiek werk schafte ik ook aan zoals van Emerson, Lake and Palmer (ELP) 'Pictures at an Exhibition' naar Moussorski..
9. En helemaal weg was ik al jaren van de symfonische rock van Pink Floyd. Als oeuvre liefhebber valt kiezen niet mee. Laat ik 'Dirk side of the moon' nemen voor zovele mooie andere nummers.
10. Tjee, ik ben bij tien aanbeland. Ik had nog graag een keuze gemaakt uit het Nederlandse lied, waarschijnlijk Boudewijn de Groot, of uit de verstilde klassiek muziek van Pärth, Ennaudi, Gorecki of Mahler. Maar tien is tien. Eind 2013 ben ik in een muziekgroepje gestapt rondom Ben Dollekamp, die lijdend aan Parkinsonisme wist dat hij nog maar enkele maanden te leven had. Ik herinner me het allerlaatste nummer. Wij wisten allemaal die avond, dit is het laatste nummer, dat we in deze samenstelling zouden beluisteren. Het was een sacraal moment, stiller kon het niet worden. Jake Brennan bezong het afscheid dat onafwendbaar is. Ik denk dat het 'Goodnight' heet. Zeker weten doe ik dat niet. Dat heb je met illegale kopieën.

En nu de keuze van de te draaien nummers uit bovenstaande reeks. Ik ga voor Beethoven en Pink Floyd, die het best mijn muzikale smaak vertegenwoordigen. Jake Brennan kies ik voor de lading, maar ook dat ik met deze keuze iets nieuws inbreng.

Ik heb nog twee dagen.

Doe ik er beter aan om plan A uit te werken?