Warm welkom voor Charlie

Ze was er, had David gemaild.

Midden op de Kastanjelaan aangekomen zagen we David en ons plukje kleinkinderen in een kringetje gebogen staan.
Daarbinnen zou ze te vinden zijn.

Mijn vraag of ik ze ook mocht zien werd of niet gehoord of genegeerd.
Pas na enig aandringen werd aan mijn 'Ik wil graag een foto van haar maken'- verzoek schoorvoetend gehoor gegeven. Met 'Om die door te sturen naar Thomas en Femke' had ik mijn vraag kracht bijgezet.
Handjes raakten langzaam los van haar vachtje, het groepje week uiteen en daar stond ze,

Charlie, queen van de Kastanjelaan, een zwarte Labrador puppie.

Handenbinders dat zeker, maar ze bieden gezelschap en troost, dwingen je tot de dagelijkse wandeling; je vergeet de grote zorgen vanwege de kleine sores, 

Hondenbezitters zijn als verstokte rokers, elk nadeel wordt door een groter voordeel weggewuifd.

Wij waren poezenmensen. 

Af en toe de deur openzetten voor het op kats' aangeven naar binnen of buiten laten. Onafhankelijke, eigenwijze, zelfzuchtige huisdieren, die het nalieten om bezoek te besnuffelen, geen angst aanjagend geblaf, geen vieze pootafdrukken op de lichte pantalon van de gast.

Soms sprong poes op je schoot, liet zich aaien totdat ze er genoeg van had. 

De poes bepaaalt. 

Bij de hond bepaalt zijn baasje. 

Daar zijn puppycursussen voor.

Een poes kent geen baas.

Maar we begrijpen de hondenbezitter, nu meer dan ooit.

Vandaag bericht van Thomas en Femke.

Flint, hun kooiker-puppy  heeft zijn huis in Oisterwijk gevonden.

Afgelopen dagen logeerden Luca en Noa bij ons. Ze maakten van de doos waarin de gashaard had gezeten een Flint-house met deurtjes en enkele ramen. Op de bodem een zachte doek.Daarop kan hij slapen als hij ook in Valkenswaard logeert. Aan de wand prijkt de foto van Charlie, 'want dat is haar vriendin'.

Zondag is de baby-shower en tevens fotoshoot.

De mooiste foto's zullen worden gepost.  

Gashaard en Blogdwang

Het huis zit onder het stof. Het van boven tot beneden stofzuigen, dweilen, poetsen, vegen, schrobben zal nog enkele dagen voortduren. Oorzaak: de twee dagen durende klus om een gashaard te laten inbouwen
Op zoveel poetswerk was ik niet voorbereid. Mijn gereserveerde en geblokte tijd op woensdag voor de blogtekst van de week moet ik opofferen aan de poetsdoek.
Maar de blogdwang knaagt.
Oplossing: het posten van de enkele foto's van het inferno van maandag en dinsdag.

Het is dinsdag 17.00 uur. Het poetsen kan beginnen

Niet in haar achtertuin

Ze hebben er nooit gezeten.
Ze zijn er dit voorjaar voor het eerst.
De kraaien.

Tegen zonsondergang komen ze onder gezamenlijk gekras aanvliegen en landen in de eikenbomen van onze buurvrouw. Zo gauw ze daar een plekje hebben gevonden, vallen ze stil. Af en toe vliegt er een op en klinkt een krassend gemompel.
Als je zou denken dat ze het op jou hebben gemunt, dan vormt dit een beangstigend Hitchcock decor.
Maar ik denk niet; ik kijk stilzwijgend.

De achterbuurvrouw denkt wel iets met als resultaat dat ze de vogels daar niet wil zien noch horen. Eerst hoor ik haar achterdeur opengaan en even later haar luid handgeklap.
De vogels vliegen op, maken enkele grote rondes en landen aarzelend op de zelfde landingsbaan.
Weer haar handgeklap, weer vliegt de kolonie weg.

Dit ritueel herhaalt zich enkele malen, de vluchtbogen worden steeds groter.
Ik sluip naar binnen en neem mijn camera.
Kraai-klap-knip.

(dubbelklik op het plaatje en je ziet ze zitten of vliegen)

Gisterenavond heb ik ze voor het eerst gemist.

De buurvrouw heeft haar zin.

Het advies van de kikker

Op de gemeentelijke subsidies van ons dorp moet worden gekort vindt de geemeenteraad.

Als over de stelling 'Op de gemeentelijke subsidies moet gekort worden' plaatselijk een raadplegend advies zou worden gevraagd zou de opkomst gering zijn en de nee-stemmers in de meerderheid.

Maar Valkenswaard kent geen referendum dus moet uitvoering worden gegeven aan de bezuiniging. B&W besluiten om subsidievragers te verzoeken een terughoudende subsidie te doen.
En wat blijkt.
Juist.
Het totaal van aanvragen is meer dan de jaren ervoor.

B&W besluiten een adviesraad in te stellen.
In mijn sollicitatiebrief sprak mijn kwaliteit van onafhanklijkheid, helicopterview en senioriteit aan en zo heb ik sinds kort zitting in de Subsidie aanviescommissie.
En of de commissie ook aanbevelingen wil doen ten aanzien van het beleid met name hoe subsidie - behalve te besteden aan sport en evenementen-  ook aan te wenden voor nieuwe domeinen zoals het bevorderen van sociale cohesie.

Ten aanzien van het associatieverdrag met de Oekraïne adviseert het volk met een duidelijk 'nee'.
Als de 'ja' stemmers thuis waren gebleven, dan zou Nederland in de pas lopen met de 27 andere lidstaten.
Ik was een niet-strategische 'ja 'stemmer.

In de aanloop naar het referendum ben ik meermalen de discussie aangegaan.
Zonder enig succes.
Men had de stelling in het nee-putje betrokken en was er met geen mogelijkheid uit te argumenteren.
Dat gold omgekeerd ook voor mij in mijn 'ja'-putje.
Moest ik overstappen omdat wij in het westen ons niet zouden moeten bemoeien met de ander, want daar kwam alleen maar ellende uit voort, kijk maar naar Syrië; omdat Porosjenko corrupt is; dat we Poetin niet moeten provoceren; dat de EU één bemoeizuchtig bureaucratisch systeem is; dat we de grote heren in Den Haag eens een poepie moeten laten ruiken.
Ja, ik heb vrienden en kennissen in divers pluimage.

Nog een paar referenda en ik houd niemand meer over.
Dan trek ik me terug in mijn platonische grot.
Wijs,oud en zonder belang zal ik adviseren.
Een eenzame roeptoeter in zijn bejaardenhol.