woensdag 28 november 2012

FesThijn 2




Zaterdagmiddag...
Thijn staat voor het keukenraam en wil, net als de avond ervoor, toen hij parmantig en vol vertrouwen, gewapend met zaklamp de donkere tuin verkende, naar buiten. Maar het regent een beetje.
'Nee, we gaan niet naar buiten, want dan word je nat en ziek', zegt oma. Hij schikt zich in zijn lot, maar wil graag naar de kippen en het konijn kijken als opa ze voedert.
Als ik een beetje doorregent binnen ben neem ik de drie foto's van hem met verschillende voorzetsels: in, door en aan het keukenraam.

De volgende middag is opa ziek.
Ik kan niet anders dan het bed induiken.
Riny kan sinds november 2011 nog niet goed omgaan met een ziekte van haar man.
Ze wil de andere oma bellen, maar weet niet waar de door Karlijn zo fraai geordende logeergegevens liggen en belt...- zo werkt paniek - naar de skihellingen van Kaprun!

Enfin, oma Magriet staat binnen een half uur bij ons aan de deur om Thijn op te halen. Zijn twee zusjes liggen achterin haar auto, moe van de filmmatinee, te slapen.

Als ik veertien uren later wakker word is de vogel gevlogen, de voorgenomen fotoshoot in het water gevallen...

Nu heb ik alleen de resultaten van veelbelovende tryouts.

Thijn, wanneer kom je voor de shoot?

Opa is beter.

FesThijn 1





Omdat de ouders een lang weekeinde wilden skieën, logeerde Thijn vanaf donderdag in Valkenswaard.

Ik had me voorgenomen om de laatste dag, de maandag, te besteden aan een fotoshoot. Je kleinkinderen zijn namelijk de mooiste kinderen die er zijn..., vindt elke grootouder.
Om hem te wennen aan opa-met-toestel begon ik vanaf de eerste dag te fotograferen.

1. Donderdag. Zijn vader is nog niet weg of hij duikt in mijn leesstoel en weigert deze aan me af te staan. Eerder deed zijn inmiddels grote neef Luca precies hetzelfde.
2. Vrijdag. 'Thijn lezen', en hij haalt achter de schuifdeur van de speelkast het puzzleboekje van Pinokkio.
3. Even later...'Wat doe je opa...?' Hij wil het resultaat zien en draait aan mijn hand. Zijn fotograferende moeder heeft hem vertrouwd gemaakt met het resultaat op de achterkant.
4. Tegen de avond. Spelen met auto's op de salontafel, waarop de bordplaat ligt met de wegenmat.Wij zijn kinderopvang-proof.

Met zo'n knulletje zullen we maandag gemakkelijk halen...

zondag 18 november 2012

kleinkinderen op bezoek



Sinterklaas is nog niet in ons land gearriveerd, maar bij het plaatselijke tuincentrum is de kerstmarkt al weken geleden geopend.
Als de kleinkinderen op bezoek zijn, wandelen we er via het bos naartoe. Al lopend doen we spelletjes. Bij de markt aangekomen willen ze allemaal in het winkelwagentje. (zie foto 1)
Naar ons huis terug moet ieder weer lopen.
Als ze na het bezoek met Davuid en Karlijn in de auto wegrijden is het snel gebeurd met hun energie, getuige foto 2 die David me toestuurde.

woensdag 14 november 2012

Voorspelling

De politicus belooft een mooie toekomst.
Vooraf aan de verkiezingen schetst hij krachtig dat het tijdperk van verandering en hoop zal aanbreken. Mits men hem kiest. Hiermee lukte het Obama voor de tweede keer.

Nu de kiezer hier te lande zijn keuze heeft gemaakt en de politicus op het pluche is gezeteld, wordt de toekomst somberder, spreekt hij van dunne ijslagen en zwaar weer. Hij weet dat een pessimistische voorspelling uitkomt of vergeten wordt.
Ruttes rem.

Voorspellingen boeien me.
Komen ze uit?
Waarom worden ze gedaan?
Waarop zijn ze gebaseerd?

Een aantal hypothesen:
- voorspellingen komen net zo vaak uit als dat ze niet uitkomen.
- pessimistische voorpellingen hebben uiteindelijk meer kans om uit te komen.
- er wordt veel voorspeld omdat het niets kost.
- een voorspelling roept een tegenvoorspelling op.
- voorspellingen worden nauwelijks geëvalueerd.
- een voorspelling kan het beste genegeerd worden.
- er wordt meer voorspeld dan goed voor ons is.

Waaom worden voorspellingen gedaan?
- men hoopt op aanzien bij gelijk.
- de onderbuik boert omhoog, terwijl het aan argumenten ontbreekt.
- bespelen van de angst voor eigengewin (de politicus)
- onkunde over heden en verleden worden gemaskeerd.

En dat allemaal meestal gebaseerd op gevoel tussen angst en hoop.
(Een enkele keer wordt een voorspelling gedaan op basis van gegevens van het nu, waardoor er een waarschijnlijkheid ontstaat en om achteraf als de voorspelling niet uitkomt de ontbrekende en onwetende schakels te kunnen duiden.
Voor de korte termijn is het weerbericht hiervan een voorbeeld.)

Ik las gisteren 'Van Bismarck tot Hiler. Het Duitse Rijk 1871-1945. Een terugblik' van de Duitse geschiedkundig zeer goed onderlegde journalist Sebastian Haffner (1907-1999 pseudoniem voor Raimund Pretzel). Het is zijn laatste publicatie, verschenen in 1987, en bestaat uit een scherpe analyse van de recente duitse geschiedenis, een geschiedenis die hij in eerder in delen beschreef in voorafgaande werken, oa over Hitler en Churchill.
Ik lees de auteur immer met genoegen, waardeer hem hoog.
Hij doet in het laatste hoofdstuk een voorspelling over de toekomst van Duitsland.
Het is 1987.

Oost en WestDuitsland zullen nooit herenigd worden, argumenteert hij vol stelligheid.
Bovendien:
"Er is geen enkel Europees land, noch in het westen noch in het oosten, dat een dergelijke hereniging wenst of ook maar met een zekere bereidwilligheid zou kunnen accepteren."
Zijn grote ongelijk kreeg hij nog voor zijn overlijden in 1999.

Gebeurtenissen uit het verleden geven geen enkele garantie over de toekomst.

In mijn glazen bol:
Op 21 december a.s. zal de aarde niet vergaan.
Na 21 december worden weer veel voorspellingen gedaan.

woensdag 7 november 2012

Uitdaging Batavia



Op 4 juni 1629 liep het prachtige gloednieuwe VOC-vlaggenschip de Batavia in konvooi op weg naar de garnizoens- en handelspost Batavia op de klippen voor de Westkust van het Zuidland/Australië en zonk enige dagen later.
Van de 341 opvarenden komen er uiteindelijk een half jaar later, op 5 december 1629 slechts 68 overlevenden op Java aan. In dat half jaar voltrok zich één van het meest gruwelijke drama's uit onze Vaderlandse geschiedenis . Terwijl de nalatige en op muiterij beluste kapitein Jacobsz. en de opperkoopman Pelsaert - de grote baas van het totale konvooi - met een aan manschappen te volle sloep hulp halen in het verre Batavia, grijpt de onderkoopman Jeronimus Cornelisz. de macht. Hij toont zich als de vertegenwoordiger van het Kwaad, als een duivel in eigen persoon en ontziet, bijgestaan door aan hem hondstrouwe muiters, niets of niemand om zijn macht te vergroten. Hij laat mannen, baby's, vrouwen zonder pardon vermoorden, dwingt andere vrouwen zich ten alle tijden beschikbaar te stellen voor het gerief van de muiters, verbant groepen naar dichtbijgelegen eilanden, nadat hij zich verzekerd heeft dat daar overleven onmogelijk is.
Bij dat laatste maakt de geslepen ex-apotheker één inschattingsfout. Hij stuurt een twintigtal aan VOC-trouwe soldaten naar een verderop gelegen eiland met de opdracht daar water te zoeken, nadat hij zich eerst vergewist heeft dat daar geen druppel te vinden is. Hij laat ze zonder sloep of bewapening achter.
Maar de soldaten onder leiding van Wiebe Hayes vinden wel water en volop voedsel in de vorm van kleine kangeroes, vissen en vogels.
Ze worden door enkele drenkelingen, die weten te ontsnappen op de hoogte gebracht van de gruwelijkheden op Jeronimus' eiland, Batavia's kerkhof gedoopt.
Wiebe en zijn strijdmakkers bieden tot drie maal toe succesvol weerstand tegen de aanvallen van de muiters. Ze weten uiteindelijk zelfs Jeronimus gevangen te nemen, net voordat Pelsaert uit Batavia terugkeert om in opdracht van Jan Pietrsz. Coen de schatten en de opvarenden, in die volgorde (!), te bergen.
Er volgt nog een spannende ontknoping - wie, soldaten of de muiters, het eerst Pelsaert zal treffen -.
Enfin Wiebe wint en brengt de opperkoopman op de hoogte van de gruwelijke gebeurtenissen. De ergsten van de daders worden ter plekke van handen en voeten ontdaan en opgehangen. zo ging dat ten tijde van de Compagnie.
Terug in Batavia is Wiebe Hayes de held, de meeste anderen zijn slechts verliezers.

Het schip De Batavia werd onder de bezielende leiding van Willem Vos nagebouwd. Het ligt voor anker in Lelystad, nadat het in 2000 naar Sydney was gezeild. (Hierboven een foto van de replica, met dank aan mijn broer Jan)

En het verhaal?
Dat is opgetekend in verschillende boeken naar aanleiding van log- en dagboeken van met name Pelsaert en de predikant aan boord.
Recentelijk verschenen de kloeke boeken van resp. de Engelse historicus Mike Dash, 'De ondergang van de Batavia,' 2002 , een nauwkeurige, geschiedkundige reconstructie, tien jaar later gevolgd door een meer geromantiseerd verhaal van de Australische journalist Peter Fitzsimons, 'Batavia, Het waargebeurde, avontuurlijk verhaal van de ondergang van het VOC-schip Batavia in 1629', 2012. (zie foto)

Het was een idee van Thomas om de geschiedenis van de Batavia in stripvorm voor jongeren uit te brengen. Dat zou bijv. kunnen gebeuren in de reeks Eureducation. Hij vroeg mij een scenario te schrijven. Research verrichtend legde ik intussen contact met de tekenaar van Eureducation Marc Verhaegen.

Sinds enkele weken bekruipt me echter een twijfels of dit verhaal wel te 'verstrippen' valt.
Hoe vertel je het jongeren, zonder de geschiedenis geweld aan te doen?
Welke stijl van tekenen past het beste? (Ik vind eigenlijk de wat naïeve klare lijn van Verhaegen niet zo geschikt)
De eerste vraag, hoe vertel ik dit verhaal aan jongeren, zou beantwoord kunnen worden door het kersverse jeugdboek van André Nuyens, Bloedkoraal.

Ik heb het zojuist opgehaald en ga zo dadelijk sinds lange tijd een jeugdboek met rode oortjes lezen.
Ik zal verslag van mijn verdere bevindingen doen.

( Na lezing: Geweldig boek, goede basis voor een scenario. Het werk is gedaan, helaas)