Juni, thrillermaand

De maand juni is de maand van de thrillers.
Een heldere afbakening van dit genre is niet eenvoudig te geven, reden waarom er nogal wat boeken op het grensgebied liggen van thrillers en historische romans, zoals de VN-thriller van het jaar 2014 Robert Harris, De officier, en op het grensvlak van thriller en roman, zoals Isabel Allende met Ripper.

In haar kern en oorsprong is de klassieke thriller een detective à la Simenons Maigrets, de detectives van Sjöwall en Wahlöö, Havank, en Baantjer. De auteur verzint een plot en ontvouwt die via zijn speurder. De lezer wordt mondjesmaat geïnformeerd en vaak op het verkeerde been gezet.

Vrij Nederland geeft als opmaat naar de thrillermaand al 39 jaar lang een thrillergids uit..
De gidsen vormen een mooi verzamelobject. Ze tonen hoe het genre zich in de loop der jaren ontwikkelde.
Dit jaar is de gids weer van een bijzondere schoonheid.

De trhrillers worden op alfabetische volgorde besproken en gewaardeerd met maximaal 5 sterren.
Uit de boeken  met 5 sterren wordt de thriller van het jaar gekozen.
Dit jaar kwam als winnaar uit de bus: Michael Connelly met De Nachtploeg.
Een vrouwelijke politieagente Renée Ballard (en niet Rachel Ballard, zoals abusievelijk vermeld in de VNgids), voorheen inspecteur van de moordbrigade maar door haar meerdere na seksuele intimidatie tot degradatie in de nachtploeg, wordt in één nacht geconfronteerd met drie zaken. Zij gaat ze, eigenwijs en niet zoals haar collega geneigd tot afschuiven en uit handen geven,  alle drie na en lost ze op.
De Nachtploeg is een spannend boek, hier en daar wat uitgesponnen en traag, maar zeker de 5 sterren waard.

Uit de beschrijvingen van de andere genomineerden in de gids sprak me het boek van Daniel Cole, Marionet aan. Het is zijn tweede, na zijn debuut vorig jaar met Ragdoll, toen ook met 5 sterren gewaardeerd.
Dit debuut kon het direct uit de bibliotheek meenemen. Niets zo vergankelijks als thrillers.

Ragdoll behoort tot het hardboil Amerikaanse werk, harde scenes, de anatomie van slachtoffers wordt uitgebreid beschreven - in Ragdoll gaat het om een lijk dat bestaat uit lichaamsdelen van zes slachtoffers - en vaak met speurders, die qua intelligentie boven de gemiddelde lezer uitsteken en/of gezegend met een welhaast Jerommeke-achtige kracht.
Lee Child held Reacher vormt hiervan wel het lachwekkende, maar zeer onderhoudende  hoogtepunt.

Speurend in de gids kwam ik erachter dat ik in 2017 de gids en de thriller=golf volledig gemist heb. De winnaar van vorig jaar was Graeme Macrae Burnet met Zijn bloedig plan en dat boek vormde mijn derde snoepje thrillers die ik me deze maand toestond.
Het verhaal speelt zich af in 1869 in een zeer armoedige streek in Schotland. Vanaf het begin is het duidelijk  wie de moord heeft gepleegd. De jonge 17 jarige  Roderick Macrae (!)  schrijft in de gevangenis op aanraden van zijn verdediger een verslag van de moord en de aanloop daarnaartoe. Het is een fijnzinnige beschrijving van de wrede onderdrukking door de rentmeester met de onvermijdelijke afloop.
Deze drie boeken die ik in deze thriller maand las beoordeelde ik alle met een 8.

Sander Kollaard verhalenbundel Levensberichten steekt er wat mij betreft verre bovenuit. Dit boek kreeg van mij een 9.
De gevoelige, melancholische verhalen vallen op mijn vruchtbare en ontvankelijke bodem.

Met het snoepgoed aan thrillers voel ik me een beetje schuldig, alsof ik mijn tijd sta te vermorsen. 

Een vorm van afleiding ende troost

Op de site van de Valkenswaardse Golfclub (VGC) staat sinds kort onderstaande foto.

Het is de uitreiking van de eerste prijs van de eerste VAROSO wedstrijd. VAROSO staat voor de deelnemende gemeenten: Valkenswaard, Son en Rosmalen, die elk tien teams van twee personen afvaardigen. 

Mijn maat is André van Asten, de man met het oranje shirt. Hij is een zeer goede golfer met een exact handicap van 16, waar ik 32 tegenover zet. Samen kregen we op de Valkenswaardse baan - waar deze eerste van de drie wedstrijden plaats vond, 19 slagen mee. 

We speelden Texas Scramble: beide spelers slaan een bal af, dan wordt met de beste bal om en om verder gespeeld.

We hadden 70 slagen nodig voor 18 holes. Daarvan werden de 19 slagen afgetrokken, wat een score opleverde van 51, ruim voldoende voor de eerste plaats.

Met mijn hand op A's schouder geef ik aan dat hem de meeste eer toekomt; hij speelde de sterren van de hemel. 

Hij is ook een goede coach, haalde bij mij mijn beste spel naar boven.

Voorbeeld: ik raakte de bal niet goed, maakte te weinig lengte. 

Reactie A : "Onze bal ligt weer dichter bij de hole."

En dan de prijs. Een beetje symbolisch, geef ik toe, drie doosjes ballen voor elk.

Vandaag speelde ik met buurman Henk. Ik had één hagelwit balletje uit een doosje meegenomen. Bij de eerste de beste slag sloeg ik de bal buiten de baan. Weg balletje.

Reactie Henk: "Nu heb je er nog acht."

Dat klonk best troostend vond ik.

Over wat men niet zeggen kan, moet men zwijgen.

Mijn blogs hebben doorgaans datgene wat me die week het meest bezighoudt als onderwerp.
Voor de komende tijd zal ik daarvan afwijken.

Voor wat me het meest bezighoudt zijn op deze openbare plaats geen woorden. En...Over wat men niet zeggen kan moet men zwijgen.
De ondergeschikte onderwerpen lijken zo banaal en  triviaal dat dat ik me afvraag of ze te bewerken zijn tot mededeelzaamheid, De ziekte die naar de dood leidt is zo zwart dat niets in haar schaduw kan staan.

Wat me bezig houdt is niet altijd dat, waarmee ik me bezig houdt.
Wat me in het voorjaar bezig houdt is bij voorbeeld de tuin.
Een half haar geleden, toen ik als 71 jarige begon aan het antwoord op de vraag hoe oud ik ben met  'ik word 72' te zeggen, nam ik me voor meer van de tuin te genieten dan er in te werken.
Een vreemd voornemen. Want juist als er het meest te genieten valt, wordt de tuinier gemaand gereedschap uit de schuur te halen en aan de slag te gaan.

Hieronder zomaar twee blikrichtingen op de dag dat ik 72 werd. Het is 5 juni 2018.

Geniet nou, zeggen de foto's.

De tuinier echter maait het gras, snoeit de buxus-, beuken- en laurierhagen, legt de compost om zodat ruimte ontstaat voor het vele snoeiafval en bovenal werkt hij in zijn moestuin, oogst asperges, plukt de aardbeien en maakt er jam van, levert gevechten met slakken, buxusrups en aspergehaan. De kippen leggen prima als ze dagelijks aandacht krijgen van hem, de opper-haan.

Daags voor moederdag bezochten Thomas en Femke met de kinderen - zie eerder - onze Gaspeltuin. Ze hadden een kadootje voor Riny: een beeldje van een roodborstje met een jong. Dat is aangebracht aan de pergola waarover de druif zich vleit.

Als we naar dat beeldje kijken vallen we ondanks de tot werken uitnodigende uitbundigheid van onze lente tuin in een rustmodus; ondanks alles, een zondagsplek in ons Arcadië.

Is Happy Camper kunst? (gewijzigd en herplaatst)

Door de bestralingen had ze de presentatie van haar boek moeten missen

Het was een week ervoor, vrijdag 18 mei, een schijnbaar rustige en onschuldige voorjaarsdag.
Het boek was op haar deurmat gevallen op dezelfde dag dat haar behandelend arts de uitslag van de scan had gegeven met het daarbij behorende acute behandelplan.

We waren natuurlijk op de hoogte van de komst van haar boek. Ze had het afgelopen jaar met veel plezier en volle overgave aan dit project gewerkt, het sluitstuk van haar reeks publicaties over het vrolijke kamperen waaronder het pimpen van campers en caravans.
'Happy Camper'is een glossy koffietafel-boek, een feestelijke tentoonstelling van de 44 mooiste naar eigen hand gezette caravans en campers.
In diverse bladen was aandacht besteed aan de komst van het boek, zoals in de Libelle (zie voorgaand blog)

Ik had het boek had het boek van Post-NL aangenomen, terwijl de kinderen wachtten op wat de uitslag zou zijn, nadat moeder Femke enkele dagen geleden vanwege knallende koppijn in het ziekenhuis was opgenomen.

Het boek waarin ik op dat moment aan het lezen was, legde ik terzijde: 'Wat is een kunstenaar?' van Sarah Thornton. Deze auteur gaat voor de beantwoording van haar titelvraag interviews aan met 33 kunstenaars uit diverse landen, waarvan ze verslag doet in dit bijna 500 pagina's tellende boek.

Ik wil hier niet Thornton bespreken (wat de nodige commentaar zou opleveren met name t.a.v. de onderzoeksmethodiek en haar preoccupatie voor de financiële kant - Thornton is columnist bij The Economist -) maar uitspraken van kunstenaars weergeven, die me troffen, toen ik (verder) las met de nieuwe feiten aangaande met lieve schoondochter voor ogen.

"Kunst vervangt mensen van wie je houdt...De minnaar van de maagd (van Korinthe) gaat een lange, gevaarlijke reis maken, dus tekent ze de omtrekken van zijn schaduw op de muur voor hij vertrekt...Mensen maken beelden om zich vast te klampen aan wat zij liefhebben en op het punt staan te verliezen." (Gioni pag. 297)

"Een kunstenaar is degene die de dingen bij elkaar houdt. Hij kan oorspronkelijke ideeën hebben, maar hij moet de middelen hebben om ze te verwezenlijken,"(Isaac Julien pag. 413)

""Hoe wil je herinnerd worden?"vraag ik.
Frasers ogen schieten vol. "Ik weet het niet"zegt ze en dan slaat ze de hand voor haar mond. Ze ziet er oprecht ontzet uit. "Hopelijk in positieve zin, maar niet al te positief. Ik wil niet als een heilige worden vereerd."Ze neemt de hand van haar gezicht en schudt er dan theatraal mee. "Ik ben niet uniek. Ik ben gewoon één bepaald voorbeeld van wat mogelijk is." (Andrea Fraser pag. 429)

'Wat is een kunstenaar?'geeft geen sluitende definitie van wat een kunstenaar is, of het moet de cirkelredenering zijn: 'En kunstenaar is iemand die kunst maakt'.
Je krijgt evenwel door de vele omschrijvingen en benaderingen een gevoel over het begrip kunstenaar.

En dat gevoel geeft me een zekerheid: Femke is een kunstenaar.
'Happy Camper'krijgt een speciale plek in onze boekenkast.
Ja, tussen de kunstboeken.