Vrijdagmiddag, de dertiende, laat in de middag naar Groede vertrokken. Dus in Antwerpen in de file.
Het zou een schitterend weekend worden. Dat wilden we graag meepikken na een matige aanzet van de zomer. "Een echte hollandse zomer ", had de weerman getroost. Wij herinnerden ons echter de CO 2 zomers van de laatste jaren en mopperden hollands terug.
Zaterdag was het overwegend mooi in Nederland. Zeeland lag niet in het overwegende deel.
Zondag werd de klep van de oven open getrokken. Fietsend in de duinen vingen we miljoenen onweersbeestjes. We hebben twee parasols opgezet en noch wisten we niet waar het moesten zoeken.
Maandag, ja maandag zaten we aan het strand totdat het begon te regenen. En het bleef maar regenen. Zeeuwse klei laat water niet gemakkelijk door. Bij de overburen stond in een mum van tijd de gehele plaats onder. Bij ons sijpelde het water langzaam onder het grondzeil de voortent binnen. Eindelijk zou ik mijn inklapbare campingschep kunnen gebruiken, maar ik kon hem nergens vinden.
De maat was vol toen de overbuur me somber wist te melden dat het zo de hele week zou blijven.
Je bent met zo'n jaarplaats gauw vertrokken.
Thuis was het droog. Ook de volgende dag. Op Radar.nl zien we dat het in Zeeland de gehele dag onbewolkt is.
Van de nood een deugd gemaakt. Ik klim op het dak en fotogafeer onze tuin. "Zo'n plek vind je op geen enkele camping", roep ik naar Riny.
Ze mist enkel de zee, zegt ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten