Foto's 2

Foto 1. De rozenboog vanaf het huis gekiekt over perk B met onlangs geknipte buxusbol en de hosta's. Op de achtergrond het stenen beeld "aanminnig meisje", ooit van Jacques bij gelegenheid van Sinterklaas gekregen. Hij studeerde toen in Amsterdam en trof het beeld aan op de Albert Cuyp.

Foto 2. De papavers bloeien altijd in de aanloop naar mijn verjaardag. Hun volle glorie is op 5 juni weer voorbij. Tegen die tijd herinneren hun dikke koppen vol onversneden opium aan de oranje pracht eind mei.

Foto 3. De eerste aardbeien zijn bijzonder - groot en zeldzaam - en traditiegetrouw voor Riny, die mij ook dit jaar verzekert dat ze veel lekkerder zijn dan de in afgelopen weken bij de super gekochte vruchten. Weet ze dat de traditie wordt voortgezet.

Foto 4. Het zijn niet alleen de papavers, die aan de kleurrijke tuin van Monet doen denken. De rodo's doen voor hen zeker niet onder, houden hun kleurenpracht evenwel langer vol.

Foto's 1

Het weekend leende zich om fotografisch te worden vastgelegd en herinnerd. Per blog kan maximaal vijf foto's gedownload worden.
Hier de eerste vijf. Vanaf donderdag tot zaterdag Luca en ouders op bezoek. De eerste drie foto's zijn slechts drie van de duizend mooie momenten.
Foto 1 en 2: Femke heeft zojuist een bellenblaas (en nog meer) gekocht in ons dorp; Luca ziet voor het eerst in zijn leven luchtbellen wegzweven en uiteindelijk, zoals dat gaat bij mooie luchtbellen, uiteenspatten.
Foto 3 toont de opleiding van mijn jongste tuinhulp.
Had ik maar mijn fototoestel meegenomen naar het springkussen, naar het zwembad, naar het hertenkamp...Nu moet ik het doen met mijn fotografisch geheugen. Maar wat heeft de ander daar aan?
Intermezzo.
Als Thomas en Femke net weg zijn, arriveren Anke en Clemens. Ze zoeken een slaapplaats omdat Noël en Marlouke, waar ze volgens afspraak zouden overnachten zonder hen te berichten naar het Noorden waren vertrokken om de banden met Bert en Winnie te verstevigen. Toeval of niet, wij stonden zaterdagochtend vergeefs aan de deur van Beukenlaan 5, waar M & N, onze familie-nomaden sinds enkele weken vertoeven. Luca hadden we hen gaarne getoond. Als Mozes niet naar de berg komt, komt de berg naar Mozes. Maar van dit al geen plaatjes.
Toen, ja toen, Anke en Clemens zondag op het punt stonden naar Castricum terug te keren, kwam prinses Z. met ouders op bezoek. David een beetje bleekjes, de dames monter. Ik fotografeerde Zoë, die voor alles belangstelling toonde. Ik maakte van de gelegenheid gebruik en posteerde haar bij de kippen en de vissen. Legde daarbij subtiel het verschil uit in functionaliteit en esthetiek. Ze keek alsof ze het begreep.
Foto 4 toont haar belangstelling voor de camera en de man erachter. Dat ben ik. Dus mijn dag kon niet meer stuk.
En dan de natuur! Zie foto 5. De rozen kondigen uitbundig de zomer aan.
En er is meer, maar vijf is het maximum aan plaatwerk. Op naar de volgende blog....

Foto 1 taxus

Foto 2 De de Jonge stoel in het taxusprieel

Foto 3 beuken

Foto 4 buxus

Wat is de overeenkomst tussen boven afgebeelde planten?

Juist.

Ze worden gebruikt om grenzen aan te geven, vorm aan te brengen in de tuin. Voor de tuindeskundigen:om kamers te creëren.

Een tweede overeenkomst is dat ze pokkeveel werk kosten om ze in toom, in de bedoelde vorm en functie te houden.

De taxus wordt gebruikt om ruimtes af te zetten.

En omdat deze evergreen compact groeit en gemakkelijk hoogtes bereikt van drie meter wordt hij gebruikt als erfscheiding, waardoor gluurders ontmoedigd worden. (De taxus poduceert een anti-kanker stof. Mijn geleerd broertje, de jongere dus, Geert-Jan, schreef hierover zijn dissertatie. Ik begreep uit zijn verdediging dat je van dat spul ook danig aan de schijterij raakt. Voorlopig gooien we het snoeisel dus op de composthoop)

Met beuken werd vroeger een haag gevormd, die de overgang van huis naar moestuin markeerde. "Je kon er", aldus Riny, "meikevers in aantreffen."

Om onze moestuin zou een beukenhaag moeten komen, vond zij, terwijl ze verder niet zoveel met de idealisering met het vroegere boerenleven opheeft en inmiddels gruwt van meikevers.

De buxus is een gemakkelijke "afzetter". Hij groeit gemakkelijk, laat zich even gemakkelijk vermenigvuldigen - stekken - en staat decoratief in elke tuin.

Deze planten eenmaal gezet, ben je vanaf medio mei bezig met snoeien, met ze in toom te houden.

Mag ik op deze plek even vertrouwelijk zijn?

Mijn rug doet gemeen pijn, mijn schouders dragen lood en het was bijkans donker toen ik pas naar binnen mocht - morgen weer verder - .

" Ik kan ze wel achter het behang plakken..."

Zo dat lucht op. Wellicht richt ik een zelfhulpgroep van haagsnoeiers op. Want we hebben een probleem: straks zullen we trots zijn op onze gesnoeide hagen.

O...en tussen de taxus staat een stoel van een oude ambachtsman, dhr de Jonge uit Zeeuw Vlaanderen, precies op zijn plaats.

de Jonge last al jaren.

Met deze stoel wou die kunst maken.

Zijn eerste poging.

Ik zei dat het nog geen kunst was en ik gaf hem er wat euro's voor.

Misschien heb ik een vroege De Jonge te pakken.

Hemelvaart en Pinksteren-Zoë

1: Hemelvaart

2: Pinksteren

Hemelvaart en Pinksteren hebben me altijd geboeid. Vroeger omdat ze me allerhande fantasieën bezorgden: op eigen kracht de lucht invliegen, tongen die branden; later omdat ze als een mooi tweeluik in het Nieuwe Testament een fase afsluiten, zoals de epiloog verhalen voor kinderen afrondt met "de olifant met de lange snuit, die blies het sprookje uit ", markeren H-P het definitieve einde van het verblijf op deez' aard van Gods'Zoon .

Weer later , toen geloven uit raakte, bleef ik die dagen waarderen, nu vanwege de vrije dagen, die meestal het begin en het einde van onze voorjaarsvakantie betekenden. Steevast persevereert op de laatste dag "Op een mooie Pinksterdag..."

We hebben dit jaar beide zon-en feestdagen doorgebracht met Zoë en haar ouders. Soms brabbelde de prinses ba..pa...ba en ik vond het met enige fantasie als "opa" klinken. Het wishfull hearing zit blijkbaar in de familie.

Foto's boven zijn mooie herinneringen. De eerste is een heel speciale, Het Grote Misverstand. Wat is het geval ? Thomas belt. Zoë op mijn schoot. Lachend zelfs. Concentratie verdelen valt me steeds moeilijker. Ik versta, terwijl prinses Z. naar mijn mobiel graait, "Komen jullie langs?" Ik zeg nee, het is al laat in Hemelvaart, dat ik nog plannen heb, klussen te doen, dat we elkaar de woensdag erop treffen (zie 'tSchemermoeras) en dat terwijl Thomas' vraag, zo hoorde ik enige uren later toen hij terugbelde voor een verklaring van mijn rare reactie, was of zíj langs konden komen !

Al vallen Hemelvaart en Pinksteren op één dag, mijn kinderen zijn altijd welkom.

Terug naar Zoë. Het tweede shot. Strand Groede. Als de bolle buikwand van Karlijn een one way screen is geweest, heeft Zoë dit zand 9 maanden geleden al gezien. Het was toen bloedheet, maar Pinsteren 2008 kon er ook wat van.

Als, als, als alle a.s. moeders een one way screen vóór hun ongeborenen in petto hebben, heeft ons derde kleinkind ook al van de Zeeuws Vlaamse kust genoten, een kust,die royaal kan concurreren tegen de Côte d'Azur zoals bleek uit de dankkaart van Femke en Nijske, die we afgelopen vrijdag aantroffen in onze "mobiele residentie".

En nu is dat ook weer achter de rug....

Hemelvaart en Pinksteren 2008 komen nooit meer... terug.

De mooie herinneringen blijven.

Die saaie Zeeuwse kust

Ken je dat verhaal van Femke en Nijske, twee vriendinnen, die naar Nice wilden voor een welverdiende vakantie?
Ze gingen niet.
Reden: het regende in Nice. En wat erger: in Nederland was het fantastisch voorjaarsweer. Nu relaxen ze in Groede aan de saaie Zeeuwse kust, slapen in onze caravan en genieten, hoop ik, van deze move in een moving met mover. (Onze caravan is een Eriba Moving en heeft een mover, een apparaat op de banden om de caravan zonder nodig getrek en geduw op de gewenste plaatst te manoevreren.)
Of ze dat geen verspilling vonden: annuleren van de vliegreis en één vooruit betaalde overnachting?
Welnee, met zulk slecht weer betekent het vier dagen shoppen. Nu vier dagen strand. Reken het verschil maar eens uit! Tel uit je winst!

Wij zwaaien nog even naar hen en voordat we de camping verlaten, liggen ze in bikini van helios te genieten.
Wij hebben drie dagen aan de kust verbleven en het voelt alsof we een volle vakantie achter de rug hebben. Niets of alles meegemaakt: de tuin van "just wa'k wou" in Schoondijke bezocht en daar een smeetijzeren tuinstoel gekocht, een boekenmarkt in de hervormde kerk van Cadzand-dorp, waar tussen de bijbels en stichtelijke streekromannens twee biografieën van Camus verdwaald lagen, het "uitkleden" van de met lakens à la Cristo beklede kerk in Groede aanschouwd.

Thuis ontvouwt zich 1400 vierkante meters tuinzorg. Nog voor het vallen van de avond is het gras gemaaid, de planten in het tuinkasje besproeid, de regeninstallatie aangesloten, de eieren geraapt, de vissen gevoerd, de asperges gestoken. En voor het slapen gaan zijn de kranten en de post doorgenomen.
Vermoeid stappen we rond enen in het bed van de zomerslaapkamer om te dromen van de saaie Zeeuwse kust.