Toen we in 1986 van Waalre naar Valkenswaard verhuisden leek dat in de ogen van velen een achteruitgang.
We verlieten het idyllische dorp - door de dorpsarchivaris S.H.A.M. Zoetmulder Groenfontein genoemd (Van Rendierveld naar Groenfontein, Waalre 1983) - om ons te vestigen in een van oudsher door sigarenfrotters bewoond oord.
Was Valkenswaard een dorp of een stad of iets ertussenin?
Stadsrechten zoals grote broer Eindhoven had het nooit gekregen.
Het kon een gemeente worden genoemd, ja dat wel, maar geen dorp.
Daar was het niet kneuterig genoeg voor en bovendien het had een V & D!
De plaats, waar dat warenhuis zich had gevestigd kon met recht een stad worden genoemd.
Dus trokken we naar een stad, een stadje met zo'n 35 duizend inwoners en een V & D.
De jongens kochten er schoolspullen, zoals passer en tekendoos.
Tot 2004. In dat jaar sloot het warenhuis haar deuren. In het pand vestigden zich Blokker en het Kruidvat. Was dit vooruitgang?
Valkenswaard werd een maatje kleiner, een Gemeente, die behalve café's de middenstand niet goed aan zich kon binden.
De leegstand wordt tegengegaan door gratis parkeren en het aantrekken van een centrummanager.
Na stadsrechten en V & D is een centrummanager de nieuwste voorwaarde om een stad te worden genoemd.
16 februari 2016: 8000 Mensen op straat, als centrummanager.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten