In een nader contact was duidelijk geworden dat het om het thema tuin en energie zou gaan. Er zou in elk geval een foto worden gemaakt van ons in de tuin. Of we dat goed vonden. We vonden het goed en vergaten door te vragen wat het thema inhield.
Naarmate de afspraakdatum - zaterdag jongstleden - dichterbij kwam, fabuleerden we over energie en tuin, zoals hoeveel tijd ons dat kost en de energievermindering naarmate we ouder worden, hoe we daarop onze tuin op inrichten.
En dat onze eigen gemaakte compost energie levert aan de planten.
Dankzij het koude voorjaarsweer stonden de honderden tulpen er nog kleurrijk bij; laat de fotograaf maar komen.
Die kwam niet, meldde hij snotterend, ziek, geen energie meer...
Toen braken de warme hemelvaartsdagen aan, de tulpen verloren in rap tempo hun kroonbladeren en daarmee hun kleur. De manden met bollen werden uit de grond gehaald om ze elders te drogen te leggen.
Wat moesten we op korte termijn met de openvallende plekken?
De plaatselijke tuincentra afgestruind voor geraniums, vlijtige liesjes en azalea's. Je moet iets.
Gelukkig maakte de blauwe regen een groeispurt door.
En vandaag, donderdag 12 mei was het dan zover, de fotograaf en een interviewster helemaal uit Amsterdam en Utrecht zouden om 11.00 uur op de stoep en in de tuin staan.
De fotograaf dirigeerde ons de tuin door, nam de blauwe regen steeds als decor. Ik stond minutenlang in diverse posen met een hark in beide handen als een gemeentewerker van de plantsoenendienst, Riny met bladhark ervoor.
Of mijnheer wat vriendelijker wilde kijken. Lukt het lachen een beetje?
Zeker honderd maal hoorde ik het klikken van zijn imposante Nikon en vaak daarbij opbeurend 'dat gaat goed, die is prima' mompelend.
Ik had last van een eenzijdige trillende glimlachspier.
Daarna liet hij ons gaan voor het interview.
De interviewster had journalistiek gestudeerd, maar wist niet zoveel van de tuinbotanica. Ze wees naar een opgeschoren conifeer en vroeg of dat een buxus was.
Ze stelde daarna enkel open vragen.
En die gingen over energie, want E-on is een energiebedrijf.
'Dat is toch Nuon?', was onze buxusvraag.
Ze wilde weten over de verwarming in de kas, tuinverlichting en pompen, over de merken en de wattages.
Ik moest alles nazoeken: regeninstallatie met Rain-bird 1350 watt, daarnaast nog drie andere pompen voor vijver en fontein. Lampen, allemaal van Philips natuurlijk want goedkoop is duurkoop.
Die oninteressante kennis pende ze driftig in haar blocnote.
We probeerden het gesprek te sturen, zoals ons aangeraden was, Riny met latijnse plantenwoorden en ik over tuinieren als een natuurgevecht en de tuin als mijmerruimte. Ze luisterde aandachtig, maar schreef niets op.
Is dat een buxus?
Rond enen stapten ze in hun auto.
Zij dacht drie uur nodig te hebben om het interview uit te werken.
We werden bedankt, zij zei veel te hebben opgestoken.
En wij?
Wij weten dat onze tuin heel wat energie verbruikt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten