De gewone Nederlander

Eindelijk weten we wie die gewone Nederlander is waaraan politici de laatste tijd zo vaak refereren..
Buma had hem in de van der Schoo lezing maar liefs 13 keer genoemd, de, zeg maar. gewone Nederlander, de G.N waar meer aandacht voor moest komen.

De NRC had hem gevonden, althans een redactieraad had hem na een brainstorm gekozen.
Nadat  de kenmerken van de gewone Nederlander via inzendingen van de lezers helder waren geworden, had de redactieraad gemeend dat zeg-maar Frans Bauer voor de verkiezing van de gewone Nederlander het meest in aanmerking kwam.
Frans kwam in DWDD en gaf zijn visie op zijn gewoonheid. Gewoon eerlijk zijn, gewoon je talenten gebruiken, bracht hij gewoon serieus beschouwend naar voren.
Zeker, hij was vereerd.
Hij zou Joop van der Ende als de meest gewone Nederlander naar voren schuiven.
De G.N-er. is natuurlijk een B.N-er.
Henk en Ingrid spreken niet meer zo aan.
En Jan met de pet heeft helemaal afgedaan.

Er rijzen nogal wat vragen op, zoals waarom die gewoonheid aan een man gekoppeld is.
Waarom niet zoeken naar de gewone vrouw, Linda, Annegien, Katja, Dione, het kan niet bommen, desnoods Ingrid zelf. Om maar niet te suggereren dat gewoonheid alleen iets van mannetjes is.

In de zeventiger jaren had links Nederland, dus bijna iedereen een poster aan de muur hangen, waarop de vraag 'Ooit een normale Nederlander gezien?'. De poster was verder zilverachtig. Je keek daardoor tegen je spiegelbeeld aan. Het confronteerde je met je neiging de standaard van normaliteit bij jezelf te leggen.
Het verschil tussen gewoon en normaal lijkt me gering.
Door weer aandacht te hebben voor de gewone Nederlander suggereert de politiek dat ze (weer) aandacht heeft voor  jou, dus iedereen.
Iedereen kent 'iedereen', toch?

Waarom wordt de nadruk niet gelegd op het gegeven dat iedereen uniek is?
Dat is nota bene een feit. Door onze uniciteit kunnen ongewone en niet normale mensen zoals criminelen via DNA worden opgespoord.

Politiek denkt in termen van groepen.
Hoe groter de groep, die zich aangesproken voelt, hoe meer stemmen.

Hoe vaak Buma ook herhaalt dat 'we de politiek' meer oog moet hebben voor de gewone Nederlander, des te minder voel ik me aangesproken.

'Ooit een ongewone man ontmoet?'