We zaten in het theater De Schalm in Veldhoven, waar onze oudste kleindochter zou optreden op een dansfestival van haar dansschool.
Ik had mijn fototoestel met tele-zoom gebruiksklaar in mijn. hand.
De huishoudelijke mededelingen vooraf: mobieltjes uit - begrijp ik - en fotograferen verboden. Waarom? Vorig jaar had ik bij eenzelfde gelegenheid onbelemmerd met enig verbod volop plaatjes geschoten.
'U kunt na afloop intekenen op foto's, gemaakt door een professionele fotograaf' was de daarop volgende huishoudelijke mededeling.
Aha, een verbod op commerciële gronden!
In het begin van de jaren zeventig, toen we regelmatig landen achter het ijzeren gordijn tijdens onze lange vakanties bezochten, was ik voor het eerst geconfronteerd met het fotografeer-verbod. Agenten, soldaten en kazernes mochten in landen als Hongarije en Roemenië niet worden gefotografeerd. Er waren ook zônes , die werden aangegeven door borden met een toestel en daar doorheen een rode streep, waar het toestel in de tas moest blijven.
Ik herinner me een moment van ongehoorzaamheid op een groot plein in Boedapest. Riny bestuurde de Fiat 600 en ik, dapperder dan ooit, fotografeerde een verkeersagent van de achterzijde. Ik had een verbod weerstaan en nog wel achter het ijzeren gordijn!
De volgende dag wandelde ik door Debrecen, een plaats ten oosten van Boedapest en zag in een park een Roma zigeunerin met kind. Een levend plaatje van het bekende kitsch schilderij.
Ik vroeg haar of ik haar mocht fotograferen. Dat mocht. Na de shoot stak ze haar hand voor me en ik gaf haar het losse geld dat ik die ochtend bij me had gestoken.
Binnen een mum van tijd kwam een horde Roma vrouwen aangestormd en ik kon niet anders dan snel de benen nemen en ons hotel in te vluchten.
Ik had geen geld en daarmee een verbod om hen vast te leggen over me heen afgeroepen.
Daarna is het fotografeer-verbod uit mijn leven verdwenen. Ik maakte foto's van mijn geliefden, de natuur en mooie vrije steden. Zelfs in musea werd fotograferen inmiddels toegestaan. Handhaving was onmogelijk geworden door de komst van de mobieltjes. Bovendien verdween het argument dat het flitslicht de schilderijen zou aantasten, door de hogere gevoeligheid van de opname-apparatuur. Flitsen gebeurt nog nauwelijks.
En nu was het verbod er weer.
Ik stopte de spullen terug in de tas. Deed ik dat voor mijn kleindochter, ben ik laffer geworden?
Nee, even verderop zat M. Ze laat zich niet zomaar temmen, waarvan ze direct uiting gaf door "Wat een onzin" te grommen.
Via We Transfer ontving ik 's avonds de beelden die ik niet durfde te schieten zoals onderstaande.
.
Zoë vooraan derde van rechts.
Tevens kreeg ik diverse foto's van Koningsmarkt , zoals die van David en mij-zelve.
M. had er geen toestemming voor gevraagd.
Als je je in de openbare ruimte begeeft weet je dat de paparazzi loeren, zelfs als je inmiddels onbeduidend staat te staren naar de verrichtingen van je kleinkinderen op een Koningsmarkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten