Op de stapel 'Te Lezen' zijn vandaag via de post enkele boeken terecht gekomen, waaronder onderstaande: 'Vaarwel', een bundeling van vroeg poëtisch en beeldend werk van Lucebert, dat onlangs is opgedoken bij de zoon van Bert Schierbeek en de verstripping van de 'Max Havelaar', de graphic novel van Eric Heuvel en Jos Van Waterschoot.
Maar eerst zal ik de laatste hoofdstukken van
moeten lezen.
Na 'Congo' uit 2010, dat de AKO literatuurprijs én de Libris Geschiedenisprijs in de wacht sleepte, brengt David Van Reybrouck de koloniale geschiedenis van Nederland in Indië in beeld. (Geert Wilders had gemopperd dat hij beter de koloniale geschiedenis van zijn eigen land kon beschrijven. Tja...dat had hij al gedaan.}
Van Reybrouck bedient zich ook dit maal met eenzelfde verlevendiging door nabestaanden aan het woord te laten, de methode van Oral History. Dit lever een veelkleurig palet op, waar contrasterende opvattingen onvermijdbaar zijn. De eendimensionale Hollandse kijk wordt verrijkt en verbreed.
De geschiedenislessen, die ik midden jaren vijftig onderging op de Lagere School waren duidelijk gekruid met het negatief oordeel over de onafhankelijkheidsstrijd. Belicht werden de wreedheden van de Pemoeda's, groepen jongeren, in de Bersiap ('Geef Acht 'in het Maleis), direct na de beëindiging van de Japanse onderdrukking. Nederland werd geprovoceerd, moest wel optreden met politioneel acties. Het was geen oorlog maar correcties van binnenlandse onlusten, aldus werd ons voorgehouden.
'Revolusi' zet alles rechter in perspectief. De auteur gebruikt daarbij regelmatig de metafoor van de drie dekken op een cruiseschip.
Vooral de beschrijving van de chaotische tijden direct na de capitulatie van Japan zijn voor mij nieuw en boeiend. Ze vuldt enkele hiaten in mijn historische kennis.
De haast van de Amerikanen om op te stomen naar Japan stelde de Britten onder leiding van Mountbatten voor een onmogelijke taak. Ze moesten de orde bewaken in het gigantische gebied van de Zuid Oost Aziatische zee.
In het Britse jaar van augustus '45 tot november '46 vond in november '45 The Battle of Surabaya plaats waarbij de Britse brigadecommandant Mallaby na een staakt-het-vuren akkoord in zijn auto wordt vermoord. Dit leidt tot een escalatie. De Britten laten het idee van de vier vrije area's los en breiden de strijd verder uit. Vanaf dat moment is er sprake van een oorlog.
De Britten zetten soldaten in uit hun kolonies, zoals Indiërs, Nepalezen en Birmezen.
In hoofdstuk 11, we zijn dan beland op de pagina's 345 en verder, zoekt Van Reybrouck naar de laatste van de Gurkha's, strijders uit Nepal, ware vechtjassen en vraagt naar hun herinneringen. Het zijn prachtige schetsen van de kwetsbaarheid van onze herinneringen.
Het is een ongelooflijk rijk en urgent - om dat mode woordje maar eens te gebruiken - boek, een boek om te smullen.
Het is tegelijkertijd een horde die ik moet nemen naar die andere boeken die me wachten.
Je kunt helaas maar één boek ter hand nemen en lezen.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten