Kandelaberen

Het is een fraai woord: kandelaberen, wat staat voor het snoeien van een boom tot een kaarsvorm.

Tussen het kippenhok en de tuin van de achterbuur staan twee bomen, die om de zes tot acht jaar gekandelaberd moeten worden.

We wonen ruim 36 jaar aan de Gaspeldoornlaan.

De bomen waren toe aan de vierde beurt.

De eerste keer kortwiekte ik ze in mijn eentje. Ik was begin veertig.

De twee volgende keren hielp mijn neefje, inmiddels neef, Rik me.

Eerst stond ik op de ladder, de tweede keer stond Rik boven en was ik zijn knecht.

Want wie zaagt is de baas.

Ik dacht bij die derde keer: 'Dat is de laatste keer.'

Dat was zo'n  tien jaar geleden. 

Maar de bomen raakten hun vorm kwijt.

Dus had ik de keus: tuinman of Luca.

Is het verantwoord om een 16 jarige met een ketting-snoeizaag de boom in te sturen?

Na wat grondoefeningen is het antwoord 'ja'.

Het is de kunst om de takken noch bij de buurman noch op het kippenhok te doen belanden.

Luca toont zich een ware acrobaat, die met veel inzicht in diverse technieken tak voor tak zonder enige schade op de gewenste plek weet te brengen.

We hadden er twee dagen voor uitgetrokken om te kandelaberen, de dikke takken te zagen en de rest te hakselen.

Grote spelbreker was het weer.

Regen en vooral de wind maakte verder werken afgelopen woensdag onverantwoord.

Nu rest ons nog een pluk aan de linker boom.

Maar veel of weinig takken, het blijft kandelaberen.