"Niet het vele is goed, maar het goede veel"De Bond Zonder Naam (niet te verwarren met de Band) bezorgde ons vroeger maandelijks een wijze spreuk, die ons, toiletgangers, ernstig werd voorgehouden en bijbleef.
Ook bovenstaande wijsheid werd ons ingepeperd. De betekenis kreeg pas later vorm.
Eind december trof ik in een hoekje van de garage een kluit wriemelende onze-lieve-heers beestjes. Ik houd van die nuttige, mooie beestjes, maar een honderdtal is over de top. Ik aarzelde geen moment en zoog ze de stofzuigerzak in.
Zoë stond in de krant! Op 14 februari 2008 gaf het Eindhovens Dagblad ter gelegenheid van Valentijnsdag een katern uit vol met babies. Ik moest aan de stofzuigerzak denken. Pas toen ik mijn kleinkind had gevonden en omcirkeld, kreeg het katern betekenis, zag alleen wat zich binnen de cirkel bevond, de blik gefocust op het bevatbare.
Liefde voor kleine aantallen lukt me nog wel. Een elftal is zowat de limiet. Daarboven wordt een groep al gauw een massa en daar heb ik een beetje schrik van. Zeker als die ineens in beweging komt. Eén vogel o.k., maar geen Birds.
Zo heb ik een bruggetje geslagen naar die andere foto: Luca, onwetend wat voor risico hij in Amsterdam loopt, deed ik op Valentijnsdag een PSV shirt kado. Als hij daar alleen of met max. tien anderen in rondloopt, weet ik hem te vinden, hoef ik hem niet speciaal te omcirkelen.
Nu zou tot slot een lofzang op het geluk moeten volgen. Op de laatste ontmoetingen, op de lach-en pruillipjes van Zoë, op de droefenis van Luca op de crêche, op zijn sneetje in zijn wenkbrauw...Maar ik kan vanavond de goede woorden niet vinden. Ik zal het geluk, het goede dus met een omtrekkende beweging moeten benaderen.
Na jaren snelt De BZN me weer te hulp:
"...het goede is veel" .
Soms teveel voor een valentijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten