Als Joran van der Sloot ten gehore van 7 miljoen kijkers bekent Nathalie H. in de oceaan te hebben gedumpt, viert Zuid Nederland carnaval.
Ten zuiden van de rivieren verandert 'smensens structuur , daar gaat men ter inleiding van de vasten flink uit het dak. Protestanten kennen geen vasten, katholieken daarentegen doen er weliswaar niet meer aan, doch treuren geenszins om dit verlies. De herinnering eraan is namenlijk opgeslagen in hun genen. Het gaat kriebelen, zeggen de dragers; een ondraaglijke jeuk manifesteert zich, gepaard met een onbedwingbare drang tot schreeuwen - overmoedig zingen genoemd - en een onlesbare dorst. De persoonlijkheid deformeert voor enige dagen. De gehele jaar onderdrukte persoonlijkheid heeft een periode van coming out. Aan de onder- (boeren, boeven, apen) en bovenkant (prinsen, hofdames, gedecoreerden) kruipen ze uit hun schulp.
Thomas is zo'n drager. Wonende in een protestantse omgeving, zakt hij met zijn jonge gezin af naar zijn geboortestreek. Hij heeft dit jaar zijn vergeefs missioneringswerk om Amsterdammers te prikkelen dit feest te vieren vorm gegeven door met A.J. de CD "Brabant by Busted" uit te brengen, carnavalsliedjes uit beider stam-dorpen, Valkenswaard en Boxmeer. Het boekje met aan Busted gelieerde bedrijven in carnavalssfeer is echter fraai. De omslag: de Busted boeven.
Zondagmorgen zet ik Thomas om negen uur ('s morgens !) af bij café Lavrijsen om drie uur later met Luca, Riny en Femke weer te keren. Want we MOETEN de prinsenreceptie meemaken. En of we ons willen verkleden, anders komen we niet binnen. Zo verandert Femke in een elfje, Riny in een kleurige nimf, Luca in een aapje en ik houd het midden tussen een protestant en een katholiek.
Een kakofonie omhult een kleurrijk gezelschap, dat op dit uur al ruikt naar uitlaatgeuren. Het aapje op mijn arm kijkt verbaasd de menigte in. "Moet dit een mens verbeelden?" meen ik hem te horen denken. Thomas-boef lijkt helemaal niet op Joran van der S.; stelt zijn Ik juist ter beschikking van de Ander. Zijn pak is een vermomming, een regelrechte leugen!
Thomas spoort me aan om snel wat glazen bier achterover te slaan. Dat vermindert het waarnemingsvermogen. Helaas, de sidderingen op mijn arm houden me nuchter en bij de les. Het aapje zweet, hij wordt door het elfje verlost van overtollig textiel.
De kleurige nimf probeert het ritme van een door de bloaskapel ingezette deun te pakken, maar na drie maten verstomt dit geluid en hoort zij de zoveelste vreeslijk lollige toespraak. Deze keer van een jonge deerne, die de prins een opblaaspop met afgeplakte gaten overhandigt. De humor zakt stevig door de glazen vloer.
Aan alles komt een einde. Ditmaal gelukkig, hoewel het Thomas verdriet. Zijn hoop is gevestigd op een verdere gen-ontwikkeling bij zijn zoon.
Een uur later komt een echte prinses op bezoek. Het aapje is weer Luca. Er zit weer geluid in. Ik denk hem ridder en duw hem zachtjes richting nichtje. "Dat is een lady, een wezen om eeuwig galant en respectvol te benaderen." Zelfs dieren kennen deze opdracht.
Weer uren later besef ik:
Joran een beest noemen is een belediging voor dieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten