Vanavond 21 juli 2008 om 20.25 uur is NOA, dochter van Femke en Thomas, zusje van Luca, geboren. Haar gewicht is 3435 gram. De familie maakt het goed.
Rond half zeven vanavond - we willen net aan het avondeten beginnen - worden we gebeld. Thomas. Dat ze op weg zijn naar het ziekenhuis. De verloskundige rijdt achter hen.
Dan begint de volgende fase van wachten.
Hoe doe je dat?
Riny schuift haar bord in mijn richting: "Ik kan geen hap meer door mijn keel krijgen..."
Na 36 jaar samenzijn weet je het vervolg: Ze gaat op en neer lopen. Doelloos van hot naar haar. Ik weet ook dat ze mij daarbij niet achter haar duldt.
Dus bedenk ik iets voor mezelf. Een handeling die weinig van mijn concentratie vraagt, waarin ik kan dromen, maar niet helemaal weg...
De boontjes moeten worden geplukt!
"Het wordt een jongen! Zeker te weten! Ze draagt naar voren."
Na anderhalf uur kom ik binnen met een overvolle emmer en start het schoonmaken.
"Hoe zal Luca omgaan met de indringer ?"
Ik leg de schone boonjes recht in gelid.
"Wat zal zijn naam zijn?"
Dan gaat de telefoon. Riny is rapper dan ik. Ik sta daar met een hand vol bonen, hoor dat het gebeurd is, dat het een meisje is, dat ze Noa Anna Catharina heet.
Riny herhaalt de woorden van Thomas, zodat ik het nieuws twee seconden later verneem.
"NAC", denk ik . Dan krijg ik de telefoon. "Mag ik het op mijn blog zetten?", is de beste vraag die ik kan bedenken.
Ik zal een uurtje moeten wachten, de geschatte tijd die de bonen nog vragen.
Een uur later weeg ik de oogst.
Het is haast niet te geloven...
3435 gram.
Wat kun en moet je met 7 pond schone bonen doen?
Je legt er op de keukenvloer de naam van je kleindochter mee:
Noa, hebreeuws voor rust, troost en vrede.
De eerste foto van haar is al binnen op de mobiele telefoon.
Morgen gaan we zien of ze werkelijk zo'n plaatje is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten