Sinds vandaag weet ik het zeker.Liever was ik dichter geweest, eventueel met de pijn die daarbij hoort, de onbegrepenheid, de zieke gevoeligheid, ik had het voor lief genomen. Maar ik ben een boer.
Nee, nee, geen dichtende boer of boerende dichter. Een boer. Iemand die bij de aarde hoort.
Hoe weet ik dit zeker sinds vandaag 21 april 2009?
Wel, vandaag bestond Sociale Studies, de verzamelnaam van de sociale academieopleidingen inclusief de HBO J, later SPH, 70 jaar. Ik heb bij de laatste opleiding zo'n kleine 25 jaar gewerkt.
Kreeg netjes een uitnodiging voor een mooi programma.
Ik had vroegere collega's kunnen ontmoeten, ik had aanhoord hoe mooi het toen was, mijn betekenis, anekdotes vernomen, die ik vergeten was, verhalen beluisterd, waar ik met kleine moeite een mooie column of gedicht van had kunnen maken.
Het zou een dag kunnen zijn geweest, waarmee ik mijn pensionadagetob - geen ritme, verlies van sociale contacten en betekenis - ruimschoots zou kunnen compenseren.
Maar ik had geen zin.
Al bij ontwaken dacht ik aan uitvluchten en smoezen.
Zou ik me ziek kunnen melden?
Ik wilde de tuin in, het land op.
Bloembollen rooien, asperges steken (zie voor de oogst van de dag de foto), rozen mesten, verticuteren, wieden en hakselen.
De hele dag een speibelgevoel gehouden.
Om vijf uur genoten van een trappist met vuile handen.
Meer hoefde niet vandaag.
Het was een mooie dag, 21 april 2009.
Ben ik eindelijk bevrijd, aangekomen bij mijn ware zelf, boer Nelis met zijn erf en kippen? Of verhulde het mooie lenteweer plicht en opdracht?
Hoe dan ook, we hebben heerlijk asperges gegeten en menigmaal verzucht: "Zo krijg je ze niet in de winkel!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten