Voor mijn afscheid heb ik van de buurt, lees overburen Francien en Frans Goevaerts en buren Dimph en Henk Groenen, een aanbod gekregen om een middag een 'Topcursus Koken' te volgen in het bij gelegenheid ingerichte kleinschalige 5 sterrenrestaurant Goe&Groe.
De middag met de daarop volgende lange avond dineren vond vorige week zondag plaats.
De dames hadden een meer dan voortreffelijk vijf gangen menu voorbereid, dat ik samen met hen, getooid in een 11 december bij de uitnodiging gekregen schort voorbereidde. Ik voelde me als een olifant met twee linker voorpoten tussen al die uitgestalde pannen, potten, schalen en glazen in de beperkte ruimte, bij deze frêle dames, die met veel gevoel en liefde de spijzen voorbereidden door zorgvuldig te strooien, schenken en op te warmen, mij daarbij uitnodigend ook een handje uit te steken. Na elke bijdrage werd ik geprezen en werd me uitgelegd wat ik had bewerkstelligd.
Dat ik maar een glaasje bier moest nemen, zeiden ze, dat geeft rust.
Ik begon het koken te waarderen, werd zelfs overmoedigd en deed wat ik dan altijd doe: teveel. Fijntjes werd ik genodigd om de borden op te maken. Want dat hadden ze wel gezien: Opscheppen kon ik.
Aan tafel gezeten gaven Dimph en Francien zonder een krimp te geven hoog op van mijn leergierigheid en mijn vorderingen. Ik moest van hun mannen ten bewijze de bereidingswijze uitleggen. Zoiets gaat me best af, met algemeenheden en binnensmonds gebrabbel op mouwen van onwetenden wat woorden te spelden; ik stond immers jaren voor de klas.
"Je neemt wat peper en zout...." zo begon ik dan en Francien vulde dan aan om Dimph te laten eindigen met "...en dat tenslotte mooi te draperen..."
Was het jaloezie of schaamte, die ik in hun mannenogen zag?
Bij Riny fonkelde in elk geval hoop.
Tot slot werd mij na een zeer positieve evaluatie een certificaat uitgereikt en een persoonlijke sloof voorgebonden.
De avond liep ten einde.
Er werden afspraken gemaakt voor een vervolg.
De waarde van een goede buur werd daarmee door iedereen onderstreept.
De middag met de daarop volgende lange avond dineren vond vorige week zondag plaats.
De dames hadden een meer dan voortreffelijk vijf gangen menu voorbereid, dat ik samen met hen, getooid in een 11 december bij de uitnodiging gekregen schort voorbereidde. Ik voelde me als een olifant met twee linker voorpoten tussen al die uitgestalde pannen, potten, schalen en glazen in de beperkte ruimte, bij deze frêle dames, die met veel gevoel en liefde de spijzen voorbereidden door zorgvuldig te strooien, schenken en op te warmen, mij daarbij uitnodigend ook een handje uit te steken. Na elke bijdrage werd ik geprezen en werd me uitgelegd wat ik had bewerkstelligd.
Dat ik maar een glaasje bier moest nemen, zeiden ze, dat geeft rust.
Ik begon het koken te waarderen, werd zelfs overmoedigd en deed wat ik dan altijd doe: teveel. Fijntjes werd ik genodigd om de borden op te maken. Want dat hadden ze wel gezien: Opscheppen kon ik.
Aan tafel gezeten gaven Dimph en Francien zonder een krimp te geven hoog op van mijn leergierigheid en mijn vorderingen. Ik moest van hun mannen ten bewijze de bereidingswijze uitleggen. Zoiets gaat me best af, met algemeenheden en binnensmonds gebrabbel op mouwen van onwetenden wat woorden te spelden; ik stond immers jaren voor de klas.
"Je neemt wat peper en zout...." zo begon ik dan en Francien vulde dan aan om Dimph te laten eindigen met "...en dat tenslotte mooi te draperen..."
Was het jaloezie of schaamte, die ik in hun mannenogen zag?
Bij Riny fonkelde in elk geval hoop.
Tot slot werd mij na een zeer positieve evaluatie een certificaat uitgereikt en een persoonlijke sloof voorgebonden.
De avond liep ten einde.
Er werden afspraken gemaakt voor een vervolg.
De waarde van een goede buur werd daarmee door iedereen onderstreept.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten