De mopperende misantroop, de E.D. columnist Jos Kessels, in de regel niet zo scheutig met complimenten aan het adres van vertegenwoordigers van de menselijke soort of het moet een aan drank en drugs overleden rocker zijn, uit vandaag zijn bewondering voor David Jan Godfroid. Onze correspondent ter plekke, al weken namens de NOS vertoevend in het vulkanische Oekraïne, weet de hijgerige, overspannen vragen vanuit de studio in alle rust te beantwoorden waarbij hij, aldus Jos K., een bewonderenswaardige relativering aan de dag legt.
Ik lees dagelijks met genoegen de brommerige erupties van Jos K. en vaak met instemming, wanneer hij weer eens de vloer aanveegt met de dik- en gewichtigdoenerij, het hanengekraai en de hufterigheid.
Vandaag heb ik echter mijn twijfels bij de relativering van de oorlogsdreiging. Het verdrag van Versailles heeft ons geleerd argwanend te zijn over de effecten van gekrenkte trots bij machthebbers. Het uiteenvallen van de Russische Federatie zit tsaar Poetin duidelijk niet lekker. Hij zet dezelfde onberekenbaarheid in als een enge Duitse voorganger. Tegenstanders van Obama noemen dat slim.
Toch ligt mijn grootste zorg niet bij het ego van Poetin, maar in de primitieve reacties van het volk. In de gehonoreerde onderbuikgevoelens van de Balkan burgerij schuilt groter gevaar, namelijk de onbeheersbaarheid van emoties, zoals we eerder in Kosovo e.o. zagen.
Enkele weken geleden suggereerde een inzender van een ingezonden brief in de VK om Oost Oekraïne, inclusief de Krim, die toen nog niet gestolen was, aan Rusland te verkopen. Hij had meen ik me te herinneren een bedrag van rond de 35 miljard in zijn hoofd, genoeg om de belabberde economische situatie van de Oekraïne een zetje te geven.
Een kapitalistisch instrument in de plaats van de verouderde strategie van oorlogsvoeren.
De verkoop vindt pas doorgang zo stel ik me voor na een referendum.
Dan heeft het volk ook wat te zeggen.
Zou het te laat zijn voor zo'n handel?
Zijn de provocaties een middel om de prijs te drukken?
Wordt Genève de doorbraak in de menselijke evolutie?
Vragen, vragen, vragen.
Ik neem me voor nog wat in onze Gaspeltuin te kuieren en te genieten van het prachtige lenteweer. Want één Jos per provincie is voldoende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten