Morgen word ik 68.
Vanaf 1 januari oefende ik, zei desgevraagd dat ik 68 zou worden.
Een leeftijd die mijn beide ouders niet hebben gehaald.
Kinderfeestjes herinner ik me niet.
Vanaf mijn 16-e organiseerde ik mijn verjaardagsfeestjes. In de garage of bij mooi weer buiten achter op de plaats. Ik nodigde vrienden uit en als ze meisjes kenden dan moesten ze die zeker meenemen. We oefenden de dansjes, geleerd op de R.K. dansschool Vervueren, dronken onze Grolschbeugels en keken hoe hier en daar een liefde ontsproot.
Later werd mijn verjaardag ingeluid door mijn levensgezellin Riny, die voor de gelegenheid tot de dag-wisseling opbleef zoals op Nieuwjaar. Weer later werd ik 's morgens vroeg gewekt met een 'lang zal hij leven' door mijn zonen.
Op mijn werk trakteerde ik zoals het overal de gewoonte was. Mensen feliciteerden me en steevast relativeerde ik de prestatie.
Sommigen staan nauwelijks stil bij hun geboortedag, ik geloof zelfs dat dit een statement is: elke dag kun je het leven vieren. En gelijk hebben ze, elke dag is een feest. Als het leven een feest is tenminste.
Maar ik ben van de oude stempel, iemand, die hecht aan tradities, mijlpalen en afspraken.
Er komen steeds minder mensen op een verjaardag. We doen het af met mails en brieven.
Dat voorkomt dat je voor een gesloten deur staat, omdat de jarige gevlucht is naar een restaurant of filmzaal.
De laatste tijd is de twijfel of de geboortedag nog wel gevierd wordt zo groot, dat vooraf wordt gecheckt of je 'iets doet' met je verjaardag.
Dit vind ik een moeilijk te beantwoorden vraag.
Ik wil het spontaan, niet al te groots; vind herdenking troostend.
Ik versier mijn garage niet met netten en lampions, maar ontken de dag niet als zomaar dezelfde als alle andere.
Still alive en dichter bij de dood.
Met mijn medereizigers wil ik even stil staan, samen de route laten passeren.
Vandaag ontving ik, een dag te vroeg, een brief van een oude vriend. Het reizen valt hem door toenemende vermoeidheid, steeds zwaarder.
Voorlopig gaat hij met ons verder, belooft hij.
Morgen zal ik 'iets doen' op mijn verjaardag: ik blijf grotendeels thuis en wacht op bezoek.
Ik zal tegen iedereen die komt zeggen, dat ze voortaan vooraf niet meer hoeven vragen of ik iets doe op mijn verjaardag.
Ik zal tot de laatste dag thuis zijn om de deur te openen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten