Luca en Noa logeerden afgelopen dagen op de Gaspel alhier.
We hadden ter voorbereiding twee Loom dozen binnengehaald, de 'Kit de creation de bracelets de luxe'. Voor wie niet op de hoogte is van de laatste kids rage, met gekleurde elastieken ringetjes bandjes punniken.Vaders, moeders, opa's en oma's worden ermee behangen.
Na uren loomen komt de onafwendbare vraag wat we gaan doen.
De krant is gelezen, in de Tour wordt een rustdag gehouden, dus starten we het overleg.
De keuze valt op een speeltuin.
Binnen of buiten?
Riny heeft iets gelezen over een pas geopend overdekt kinderparadijs.
Kinderen zijn als ouderen, behoudend, wat ze kennen heeft de voorkeur. Maar na overreding, dat je van het nieuwe kunt leren, rijden we naar het onlangs in Veldhoven geopend Speelparadijs, Ballorig (het wordt balorig met dubbel el geschreven) genoemd.
Het ligt tegenover het Maxima ziekenhuis, hetgeen een praktisch strategische keuze mag heten.
Kinderen hollen met verhitte koppen als dolle stieren op en af, kleintjes worden omver gebeukt door niet omkijkende oudere kinderen.
Voor de rest is het veilig. Alles met keurmerk.
Is dit de tol van minder openbare speelruimte?
Het spelen is anders dan in de natuur. Hier geen moment van overweging, van kijken, van overleg. De speelruimte, een enorm ruimteschip op het einde van de hal, maakt dat overbodig.
De kinderen worden erin opgeslokt, komen er slechts uit om wat te drinken of om zich huilend te laten troosten.
Rustiger is het bij de accuautootjes, want om daarin te rijden vraagt men 1 euro per ritje bovenop de 7,50 euro entreegeld.
Ik heb in het hart van het paradijs wat foto's genomen, mijn toestel tegen kindermollestatie beschermend.
Zwembadgeluid.
Verdorie, ze genieten.
Maar grumpy heeft er genoeg van.
Na hernieuwd overleg, met aandrang en verleiding - nog één keer in de autootjes - verlaten we het pand om thuis achter de hoge laurier een tent te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten