Ik ben een samenvattingen-kijker, een gematigd PSV aanhanger en heb een grote weerstand om me in een massa te bevinden. Zie aan, nou niet direct ingrediënten om bij zo'n verzoek hartkloppingen van opwinding te krijgen.
Stadsderby of niet, een vrij voorspelbare uitslag met dito wedstrijdverloop.
Maar de doorslag om toch 'ja' te zeggen, vormt de unieke samenstelling, drie generaties-voetballiefhebbers, een fan van PSV, Thomas die voor de underdog opkomt en Luca is voor Ajax 'omdat hij in Amsterdam geboren is'.
En zo zaten we gisteren ergens hoog in het PSV stadion gezeten, tegen een felle avondzon in te kijken naar de prestaties van een wisselend PSV met een A, B. en C team van de landskampioen, die komend seizoen zonder Wijnaldum, Depay en Rekik, maar 105 miljoen rijker, nogmaals een gooi naar het kampioenschap wil doen.
De plaatsvervangende aanwinsten overtuigden niet echt, maar daar was de wedstrijd misschien ook niet naar met een tegenstander die van goede wil was. Daarmee had je het wel gezegd.
De 4-0 was een coulance-uitslag. Met een mentaliteit van een nietsontziend presteerder als Froome zou het minstens 10-0 zijn geweest.
De wat saaie voorspelbaarheid werd ruimschoots goedgemaakt met het gezelschap, dat aangevuld was met Jaël en Sten, twee collega's van Thomas.
Luca zat tussen vader en grootvader. Een enkele keer keek hij naar de grasmat; meestentijds kregen de uitbundige fans zijn aandacht onderwijl keuvelend over dat het allemaal erg hoog en groot en hard was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten