Vandaag is David met zijn gezin naar de Drôme vertrokken, waar ze twee weken zullen kamperen op een mini-camping, terwijl Thomas, Femke, Luca en Noa nog in het verre Sri Lanka rondtrekken en daar op de meest idyllische plekken 'lekker chillen'.
Alle kinderen en kleinkinderen in het buitenland, een periode die dit jaar negen dagen zal duren.
Volgens Riny was het Goethe, die stelde dat ouders twee zaken aan hun kinderen overdragen: wortels en vleugels.
Als kinderen hun vleugels uitslaan, rest ouders loslaten, bij voorkeur in vertrouwen.
En Kahlil Gibran, ook zo'n wijze oudere maar dan uit het Oosten, vergeleek in 'De Profeet' kinderen als pijlen, die worden afgeschoten.
'Jullie bent de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.' (vertaling Carolus Verhulst )
Hoe zit het met vakantievleugels?
Vakantie vormde ooit een eerste oefening in definitieve loslaten: elkaar niet meer zien, niet meer horen.
Die oefening heeft inmiddels met de digitale volgsystemen een ander karakter gekregen. Dagelijks worden we via beelden en geluid op de hoogte gehouden van het wedervaren van de vakantiegangers. Wij, thuisblijvers, hoeven niet meer te wachten op de thuiskomst om hun verhalen te horen.
Kan de moderne mens in zijn leven nog wegvliegen, kan de pijl de boog werkelijk verlaten?
Thijn, de jongste telg, zei gisteren bij het afscheid: "En als ik terug ben kom ik weer bij jullie logeren", Het was geen troost, maar constatering.
Tijdens leven is de boemerang een betere metafoor dan de pijl.
En bij het definitieve loslaten is er een niet meer bij, er is dan geen spreke meer van elkaar.
Vakanties zijn inmiddels nutteloze oefeningen in het ware loslaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten