Handig

Preambule:
Indien je via een zoekmachine op dit blog terecht bent gekomen om handige tips te krijgen om daarna je eigen handigheid te vergroten, verlaat dan onmiddellijk deze site.
Het gaat hieronder om het begrip handig te verkennen.
Niet meer of minder, waarbij ik me uiteindelijk afvraag wanneer verdien je het predicaat handig.

In de laatste dertien weduwnaar-maanden sloeg mijn vader aan het klussen.
Hij schafte zich een werkbank en een houtfrees aan en draaide tientallen stukken hout tot lampenstandaards, spiegelomlijstingen en schilderijenframes.
We gingen in die tijd niet met lege handen naar huis.

De knorrige vader van Wallander, de innemende inspecteur uit de boeken van de onlangs overleden Zweedse schrijver Mankell, schilderde op hoge leeftijd steeds hetzelfde schilderij: landschap met korhoen. Of hij die vaak wegschonk weet ik niet.

Waren mijn en Wallanders vader bezig om tastbare sporen achter te laten?
Wilden ze tonen waartoe ze in staat waren?
Bij hun zonen was sprake van enige verlegenheid. Zij hoefden die creatieve producten niet zozeer, maar wisten dankbaarheid te scheppen door ze in bewondering aan te nemen.
Er was aanbod, geen vraag.

Als er een vraag is, die wordt beantwoord in de verwachte eisen van de vrager dan word je doorgaans handig genoemd.
Mijn handigheid heeft zich nooit goed kunnen ontwikkelen. Er was geen vraag of beter gezegd er waren altijd anderen in mijn omgeving die handiger waren dan ik.
Als ik zelf een vraag had, dan moest ik die in een zo kort mogelijke tijd realiseren. Er aan beginnen en niet ophouden totdat het klaar was. Gevolg:aan mijn creaties ontbrak het altijd aan afwerking.
Op een afstand ziet het er leuk uit, maar kom niet naderbij.

Van een handige kennis kreeg ik onlangs de tip om een project op te delen in deelprojecten. Een deelproject is te realiseren binnen één aaneengesloten tijdsspanne.

Nu laat ik hieronder een foto zien van mijn project waaraan ik in deelprojecten momenteel bezig ben: een hoektafel met de ongebruikelijke maten h.50 x l.70 x b.70 .

Vrager: Riny.
Aanleiding: de onlangs aangeschafte leeslamp Tolomio van Artimide moet hoger staan.
Mijn oplossing: een paar stevige boeken eronder wordt afgewezen.
Haar eisen: het hoeft niet pico bello. (Zo zei ze dat; mijn geringe zelfvertrouwen golfde op en neer.) Deal: aangenomen. (Dit kon eigenlijk niet misgaan)
O, ja en deze keer niet starten bij wat heb je nog hebt liggen - mijn onverwoestbare neiging tot goedkoop, wat ik trendy recycling en sustainable ben gaan noemen -.

Na drie dagen, drie deelprojecten, gooide ik de garage open.
Reactie van de klant: mooier dan ik gedacht had.

Ben ik nu handig?
Zal ik in mijn verdere leven tafeltjes op bestelling gaan maken?

DDW

Dinsdag j.l. door Thomas uitgenodigd om het nieuwe onderkomen van zijn zaak Fama Volat te bekijken, samen te lunchen en een korte tour DDW te maken.
DDW staat niet voor De Doorgedraaide Wereld, maar voor Dutch Design Week, de jaarlijkse Eindhovense  manifestatie op het gebied van Design en dat in de breedste zin van het woord.

Het nieuwe onderkomen van Fama Volat is nog niet helemaal ingericht. Op de feestelijke opening in december zullen ook de glazen afscheidingswanden geplaatst zijn.
Ik ben geen interieurfotograaf en ben in het geheel niet in staat om hun nieuwe prachtige industriële hoekruimte op de eerste verdieping van de Gerard op Strijp S te vangen. Laat ik daarom met twee impressies een beroep doen op de fantasie van de kijker daarbij eventueel de nieuwsgierigheid opwekkend om de ruimte persoonlijk in ogenschouw te komen nemen.

Door het raam zie ik op het plein tussen het Klokgebouw en de Gerard een deel van de bedrijvigheid van DDW. 

Met het raamaffiche wordt de aandacht naar de nieuwe bedrijfsruimte getrokken. 

Omdat Thomas onverwachts een afspraak had, was de lunch in één van de vele restaurantjes in de buurt van korte duur. 

We hadden daarna slechts een klein uurtje over om samen iets van het DDW spektakel te zien. We kozen voor een bezoek aan het zojuist geopende Veemgebouw, waarin een Versmarkt is gehuisvest. 

Op de achtste verdieping werden op een groot vloeroppervlak mogelijkheden van ontwerp getoond op het gebied van biotechnologie. 

Hoe met een 3 D printer en vlees van meelwormen een konijntje kan worden geprint, een geraffineerd opleukontwerp, maar dan liever vegetariër. 

Een schitterende lamp van koeienvlees, de moderne versie van de lamp met een kap van varkensblaas.

.

Van de in de industriële ruimte tentoongestelde stoffen creaties hebben we niet begrepen wat ze met de biotechnologie van doen hebben. 

Ze waren van zichzelf spannend genoeg.

Dit is 2 procent van de DDW; je hebt een volle week nodig om alles te zien.

Maar wij maakten 's middags beton- en design-moe een mooie herfstwandeling in het Valkenswaardse bos.

Onder vrouwen

Afgelopen woensdag met de HOVO cursus 'Expressionisme'  het Gemeentelijk Museum in Den Haag bezocht; de dag erna met de tuinclub 'Klavertje Vier', waar Riny lid van is, de tuin van Christien Reinders in Buggenum bewonderd.

In het Haags Museum loopt van 3 oktober tot 3 januari de tentoonstelling 'Kleur Ontketend', moderne kunst in de Lage Landen in de periode van 1885-1914. In de middag bekeken we enkele expressionistische werken uit de vaste collectie.

Onze bevlogen docente Jenneke Lamberts had ons gevraagd uit  de werken van 'Kleur Ontketend' één te selecteren en onze keuze toe te lichten.
Een simpele opdracht met een daverend effect.
We leerden gewoonweg met andere ogen kijken.
Ik had gekozen voor een schilderij van Jan Toorop, met als titel 'Alcoholisme'. Mijn motivatie: in het algemeen voegen titels niets bij aan het werk: rode molen, meisje met blauw hoed of compositie IV. Bij 'Alcoholisme' was dat anders, het was de titel, die me leidde.
Waarom droeg dit werk de titel alcoholisme?
Ik zag een gebogen, verslagen vrouw in een kamer staan.
Pas toen ontdekte ik rechts van het werk de in ijle kleuren de verkrampte, katatonische  figuur op het bed liggen.
De gevolgen van drankzucht werden meer in de omgeving van de verslaafde getoond dan aan degene die voor deze levensstijl had gekozen.

Sommige cursisten presenteerden meer bekende, iconische werken. De toelichting zei daarnaast veel van degene die het werk toelichtte.

In deze zaal hing 'Alcoholisme'. 

Onze bevlogen docente bij een werk van Oskar Kokoschka, Reuzeschildpadden uit 1927. Haar vraag 'Wat kun je hierover zeggen Cor?', bracht me in ernstige verlegenheid. Wat wist ik na 50 jaar nog van O.K., behalve zijn relatie met A.M.? ( zie mijn blog van twee weken geleden) en zijn in 1926 geschilderde 'Mandril' in het Boijmans?

De volgende dag leerde ik van Chistien Reiders, dat er honderden soorten pompoenen bestaan - in hun tuin groeien zo'n 300 soorten-,  dat ze bijna alle eetbaar zijn - en gezond -, dat ze verwant zijn aan de courgette en de kalebas. Ik keek naar buiten en hoopte dat ze niet zou stoppen met haar college, Het regende voortdurend en het leek me erg koud. Binnen snorde de gashaard behaaglijk in mijn rug.

En toen was er toch het moment dat we naar buiten moesten. De paraplu's moesten voortdurend worden ingeklapt om onder de berceaus - een woord dat ik sinds gisteren ken - door te lopen. Na een flitsbezoek, dook ik de auto in om deze, zoals een zorgzame chauffeur betaamd, alvast voor mijn passagier voor te verwarmen.

Bovenstaande is niet de kern van wat ik wil vertellen over mijn tweeluik aan excursies deze week. De kern is dat ik me twee dagen vermaakt heb en me thuis gevoeld heb in gezelschap van enkel vrouwen. 

Er was geen sprake van hanengedrag, ik was het kuiken.

Opgegroeid onder voornamelijk broers, zijn gehele schoolloopbaan enkel door jongens omringd, leert hij op zijn oude dag hoe het is in een groep van de andere sexe.  

Het kabeltje

Vandaag werd de derde jaarconferentie van de Wmo raad op een rij gehouden
Het thema voor dit jaar was Armoede onder de titel   'Is maatschappelijke participatie voor iedereen betaalbaar?'
Het organiserende groepje bestond uit drie personen.

De voorbereidingen kende talloze tegenvallers, zoals ziekten, niet-beschikbare accommodatie, terugtrekkende dagvoorzitter, te hoge kosten voor de keynote spreker en ga zo maar door.
De tegenvallers en gaten dichtte ik - zeer tegen mijn gewoonte in - door steeds meer in eigen hand te nemen.

En voordat ik het in de gaten had, zag ik tegen de dag op, daar, waar ik voorheen altijd een feestelijk voorgevoel bij had gehad.
Zelfs het min of meer in mijn maag gesplitste dagvoorzitterschap lag me niet lekker.
Gevolg: vanmorgen vroeg wakker. Had ik alles klaarliggen?
Laptop, fototoestel, conferentiemappen, banners, folders, attenties voor de inleiders etc.

Omdat Frans één van ons organiserende trio bij de voorbereiding vanwege ernstige ziekte van zijn vrouw zich niet voldoende had kunnen verdiepen in het onderwerp, zou hij zich enkel bezig houden met het maken van foto's, die op het einde van de conferentie, bij aanvang van het afsluitend debat, in een diashow vertoond zouden worden.
Omdat dit vorig jaar wegens technische problemen niet was gelukt, had ik afgelopen dagen alles drie keer gecontroleerd. Het kon niet meer mis gaan: we konden de foto's direct inladen en projecteren met een stemmig muziekje als achtergrond.

De opening verliep goed. Langzaam kwam ik in de rol van gastheer, een rol, die ik vroeger

zo vaak op me had moeten nemen.

Frans maakte de mooiste opnamen. 

Om 16.15 uur zouden we samen de foto's inladen.

16.16 uur: ik kom erachter dat ik het verbindingskabeltjekabeltje thuis heb laten liggen.

16.17 uur: we besluiten Riny te bellen, maar we hebben beiden onze mobiel thuis gelaten

16.18 uur: ik hol naar de receptie en bel het thuisnummer. Geen gehoor.

16.18 uur: ik vind R's mobielnummer en probeer dit vergeefs. Ik kan wel een boodschap achter laten

16.19 uur: Frans troost me.

16,30 uur. 

Bij het begin van de afsluiting beken ik de zaal dat Murphy heeft toegeslagen. 'En het zijn nog wel zo'n prachtige foto's!'

Frans gaat ijverig door met het schieten van plaatjes. Ik hoor het geklik als we de post-its doornemen met vragen en opmerkingen. Ik probeer me te concentreren op wat wel goed gaat.

Op het einde komt Frans naar me toe, legt me uit hoe we met We Transfer de congresgangers alsnog de foto's kunnen laten zien. 

We zeggen dit toe aan de aanwezigen.

"En naar één foto moet je even kijken. Heb ik het goed dat je je door een kabeltje bijna liet nekken...?" 

Ik heb het kabeltje alvast in mijn laptop tas gedaan. 

Voor volgend jaar