In het Haags Museum loopt van 3 oktober tot 3 januari de tentoonstelling 'Kleur Ontketend', moderne kunst in de Lage Landen in de periode van 1885-1914. In de middag bekeken we enkele expressionistische werken uit de vaste collectie.
Onze bevlogen docente Jenneke Lamberts had ons gevraagd uit de werken van 'Kleur Ontketend' één te selecteren en onze keuze toe te lichten.
Een simpele opdracht met een daverend effect.
We leerden gewoonweg met andere ogen kijken.
Ik had gekozen voor een schilderij van Jan Toorop, met als titel 'Alcoholisme'. Mijn motivatie: in het algemeen voegen titels niets bij aan het werk: rode molen, meisje met blauw hoed of compositie IV. Bij 'Alcoholisme' was dat anders, het was de titel, die me leidde.
Waarom droeg dit werk de titel alcoholisme?
Ik zag een gebogen, verslagen vrouw in een kamer staan.
Pas toen ontdekte ik rechts van het werk de in ijle kleuren de verkrampte, katatonische figuur op het bed liggen.
De gevolgen van drankzucht werden meer in de omgeving van de verslaafde getoond dan aan degene die voor deze levensstijl had gekozen.
Sommige cursisten presenteerden meer bekende, iconische werken. De toelichting zei daarnaast veel van degene die het werk toelichtte.
In deze zaal hing 'Alcoholisme'.
Onze bevlogen docente bij een werk van Oskar Kokoschka, Reuzeschildpadden uit 1927. Haar vraag 'Wat kun je hierover zeggen Cor?', bracht me in ernstige verlegenheid. Wat wist ik na 50 jaar nog van O.K., behalve zijn relatie met A.M.? ( zie mijn blog van twee weken geleden) en zijn in 1926 geschilderde 'Mandril' in het Boijmans?
De volgende dag leerde ik van Chistien Reiders, dat er honderden soorten pompoenen bestaan - in hun tuin groeien zo'n 300 soorten-, dat ze bijna alle eetbaar zijn - en gezond -, dat ze verwant zijn aan de courgette en de kalebas. Ik keek naar buiten en hoopte dat ze niet zou stoppen met haar college, Het regende voortdurend en het leek me erg koud. Binnen snorde de gashaard behaaglijk in mijn rug.
En toen was er toch het moment dat we naar buiten moesten. De paraplu's moesten voortdurend worden ingeklapt om onder de berceaus - een woord dat ik sinds gisteren ken - door te lopen. Na een flitsbezoek, dook ik de auto in om deze, zoals een zorgzame chauffeur betaamd, alvast voor mijn passagier voor te verwarmen.
Bovenstaande is niet de kern van wat ik wil vertellen over mijn tweeluik aan excursies deze week. De kern is dat ik me twee dagen vermaakt heb en me thuis gevoeld heb in gezelschap van enkel vrouwen.
Er was geen sprake van hanengedrag, ik was het kuiken.
Opgegroeid onder voornamelijk broers, zijn gehele schoolloopbaan enkel door jongens omringd, leert hij op zijn oude dag hoe het is in een groep van de andere sexe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten