Je schijnt er gelukkig van te worden van dat wegdoen en loslaten. Het zijn vooral vrouwen in wollen rokken die daartoe oproepen. Eerst wordt de drang naar bezit, naar verzamelen in een kwaad daglicht gesteld. Het is troep waar ik me mee omgeef, tenminste slechts materie.. Of ik die meewarige verzamelaars ken die via een spleet zich een weg in hun huis moeten graven? Zo vergaat dat mij nog eens! En of ik ben blijven steken in de anale fase? Als die vernedering niet helpt schromen ze niet om het milieu en het voorbestaan van de aarde erbij te halen. Het zijn de predikers van de leegte, de normerende nonnen van het loslaten.
Soms, ooit, ging ik overstag in hun religie en ruimde op.
Toen ik net gepensioneerd was, heb ik een opruimkoorts gevoeld. Een nieuw leven, een nieuw bezit. Van veel waarvan ik toen afstand heb gedaan heb ik spijt. Mijn bandrecorder, mijn eerste fotocamera, mijn muziekbanden, boeken van Astrid Roemer, mijn negatieven... Voor elk wegwerpgebaar had ik een verklaring. Bijvoorbeeld: Wat moest ik met negatieven, ik zou toch nooit meer in een donkere kamer kruipen. Digitaal was de toekomst.
Ik gooide twee van de drie negatieven-ordners weg.
Waarom behield ik die ene?
Vorige week schafte ik me voor enkele tientjes een apparaat aan waarmee filmmateriaal kan worden gedigitaliseerd. Nu struin ik dagelijks door mijn bewaarde ordner. Van elke rolletje drukte ik in het verleden maar enkele negatieven af.
Veel materiaal is nooit afgedrukt, zoals onderstaande twee foto's, die als ik naar de kinderen kijk korte tijd voor het overlijden van mijn ouders moeten zijn genomen. Ze waren vermoedelijk op ziekenbezoek voor Thomas, die er niet zo erg ziek bij zit in zijn ochtend- jasje.
Nu kruist een nieuwe Marta Leuterdoos mijn pad.
Waarom ik toch steeds met het verleden bezig ben?
Oude mannenrigheid, weet ze.
Je moet in het nu leven, onderwijst ze.
Daar word ik echt gelukkig van, verzekert ze me.
Ik sluit om te genieten voortaan de gordijnen.
(Deze tekst kwam tot stand na lezing van het essay Opruimen is een kunst van Marja Pruis in De Groene van 10 dec. 2015 met als ondertitel: Marie groet de dingen en gooit ze weg. Het boek dat haar inspireerde en beslist niet op mijn verlanglijstje staat is Marie Kondo , Opgeruimd! De manier om orde en rust in je leven te brengen. Bruna 2015.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten