De eerste en de laatste keer

Naarmate je ouder wordt, stijgt de kans dat je iets voor de laatste keer doet - je beseft dat meestal niet op dat moment- en neemt tevens de kans dat je iets voor de eerste keer meemaakt af.
Van een eerste keer ben je sterk bewust, je onthoudt die eerste keren eenvoudig. Herinneringen zijn gevuld met eerste keren.

Afgelopen weekend maakten we nog een eerste keer mee.
Om de onzekerheid van bezoek te ontlopen besloten we Riny's verjaardag in Antwerpen te vieren en daartoe de trein vanaf Neerpelt te nemen.
Dat hadden we nog nooit gedaan  Reizen met een Belgische intercity, die met maar liefs zeven tussenstops in een uur en 20 minuten'op' Antwerpen koerst.

Het station in Neerpelt is op zaterdag dicht. De automaat voor de biljets kan niet tegelijkertijd twee commando's verwerken: weekendretour en ouderenkorting. We laten de laatste bekentenis vallen en reizen als volwassenen.

Ons Lindnerhotel ligt in de schaduw van het Centraal Station. Hieronder een foto van het fraaie C.S., Let op beneden in beeld, twee zwaar bewapende militairen. In de hele stad is politie en het leger paraat.

Riny zegt twee uur nodig te hebben voor het shoppen. Die tijd breng ik door in antiquariaat Brocatus achter de Markt, waar de 86 (!) jarige eigenaar Marcel Brocatus me onderhoudt met monologen over Clem Schouwenaars en Hubert Lampo. Af en toe hijst hij zich uit zijn zetel en illustreert zijn verhaal met boeken die hij her en der uit de stapels tevoorschijn haalt.

Na een te lang durend diner in Jeanty's nemen we een afzakkertje in het nabij gelegen Elfde Gebod. Noem het toeval, noem het voorzienigheid, noem het samenloop der omstandigheden, we treffen daar twee zussen, die ons uit hun ervaring vertellen wat we nodig hebben en wij hen op het spoor zetten, dat ze bijster zijn. 

Het was inmiddels zondag, Riny's verjaardag, toen we ontroerd afscheid namen.

De zondag heeft nog een verrassing in petto.

Op een achteraf pleintje brengt een violist een ode, een ode aan de jarige.

Met alle nuances is elk moment uniek en welbeschouwd is elk moment een laatste en een eerste keer.