Ik hoor het vaker. Dat ik naarmate ik ouder word milder in het debat ben geworden.
Is dat een algemene wetmatigheid bij de ouder wordende mens?
En waardoor zou dat komen?
Er zijn meerder verklaringen die bij me opkomen.
1. Vermoeidheid. Het debat kost energie.
2. Inzicht. Het debat leidt niet naar een bijgestelde overtuiging.
3. Ervaring. Het debat onder ouderen leidt tot verwijdering, boosheid soms vijandigheid.
Dit is bij jeugdigen minder het geval. Zij willen hun opvattingen met het gesprek, het debat aanscherpen. Ouderen willen de in jaren opgebouwde opvattingen ventileren en zeker niet prijsgeven.
Waarom dit thema hier aansnijden?
Wel, sinds kort ontmoet ik via het golfen nieuwe mensen. (De kring van kennissen bleef na de eerste jaren van mijn pensioen stabiel en vertrouwd: vrienden, buren, familie. Van de oude collega's vielen er gestaag af en weg)
Na de wedstrijd reken je samen de scores uit en daarna blijf je met je flight ( dit is de groep waarmee je speelt, 2 tot 6 spelers) wat napraten. Van het thema golfen stap je na enige tijd over naar andere onderwerpen.
Afgelopen woensdag was onze golfclub gastheer voor spelers uit Son en Rosmalen. Dus ik trad ook min of meer op als tafelheer.
Een speler voerde de boventoon.
Een man.
Een oudere man, een man met levenservaring.
Hij boorde het ontvlambare thema de politiek aan.
Wat zijn beweringen precies waren, was me duister, dus vroeg ik soms een beetje door.
'De democratie is dood!'
Wat volgde waren beschouwingen over wereldleiders, de meesten door ons allen als dictators beschouwd, maar May en Merkel zaten er ook bij en Poetin was de slimste.
Of hij het erg vond dat de democratie dood was vroeg ik.
Hij meende, geloof ik, dat ik iets beweerde dat haaks op zijn opvatting stond.
Hij begon harder te roepen en benadrukte dat hij veel over geschiedenis wist.
'Wij stellen niets voor!'
Ik: 'Gaat dit over invloed?'
Hij: 'Het was Amerika, China nu en straks India!'
Ik: 'Individuele meningen doen er toch toe?'
Hij: ' Wij leven in een tijd van decadentie! Homo's! Het Romeinse rijk! Dictatuur was toen de oplossing!'
Oei, gaat het die kant op? Ik moest kiezen tussen gastheerschap of tromgeroffel.
Ik koos voor een time-out en haalde een blad bier voor de gehele tafel.
Intussen raasde hij door, verwierp alle tegenwerpingen en was aanbeland bij de invloed van de Joden.
Dit leidt naar niets of erger (zie verklaring 2)
Ik nam beleefd afscheid.
Vermoeid, niet van het golfen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten