Dat dacht ik gisteren tijdens mijn Cor-uurtje, de tijd die ik neem na het laatste journaal en de gang naar bed.
In die tijd - de tijd die ik sinds mijn pensionering aan de dag toevoeg - neem ik de dagbalans op, lees ik nog wat en inspecteer mijn agenda op de vele lege plekken.
Aan die activiteitenlijst hangt een nieuwe loot: een spelletje Bubble Shoot Classic op de I-pad.
Door gekleurde balletjes samen te voegen en weg te tikken worden punten gescoord.
En zoals dat gaat met spelletjes, je krijgt er niet gauw genoeg van. De Homo Ludens Digitalis wil steeds opnieuw, verder en meer.
Gisterenavond zag ik de volgende score.
Nou en... hoor ik de Homo Non Ludens Digibetis mompelen., maar ik wil hem of haar wijzen op
1. Mijn hoogste score is 9245. Deze is behaald eind september j.l. in het vakantiehuisje in Groede. Ook op vakantie houd ik Cor- uurtje.
2 De hoogste score van de dag ervoor: 5302.
3. De score van gisteravond om 24.10 oftewel 0.10 uur: 4038
4. Met die score stond ik op dat moment op de eerste plaats van mijn land én de gehele wereld.
Dat laatste viel enkel te verklaren doordat op die tijd nog niemand in de weer was met Bubbles te shooten.
Toen ik me dat realiseerde verviel ik in de activiteit die meestal het einde van het Cor-uurtje inluidt: Het Mijmeren.
Ik mijmerde over de tijd die blijkbaar gedood moet worden en over de verschillende manieren om dat te doen.
Is er een prioritering aan te geven op een schaal van zinloosheid, was mijn mijmerconclusie, dan staat Bubble Shoot Classic op de eerste plaats.
Wereldrecordhouder of niet..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten