Paasdrukte, Paasstilte en overpeinzingen over eenzaamheid

We hadden ze voor een uitgebreide brunch uitgenodigd, David, Karlijn, Zoë, Phéliene en Thijn, en natuurlijk zouden er paaseieren in de tuin verstopt liggen.
We startten met het beschilderen van de eieren.

Het droogproces moest versneld worden, want na de brunch zouden de paashazen, David en ik, de eieren verstoppen. 

En zoals dat gaat zou de moeilijkheidsgraad dit jaar weer worden verhoogd, zoals een variatie in de hoogte, moeilijk toegankelijke plekken en gebruikmakend van schutkleuren.

Zoals in de kweekkas, waar Zoë zoekend haar zinnen op heeft gezet.

Uit hoger gelegen plaatsen wordt door schudden en met hulp van de zwaartekracht het ei gevangen of bijna gevangen.

Phéliene zoekt het bij de bron, bij het kippenhok, zelfs tussen de legkorrels wordt een ei vermoed.

De volgende dag, tweede paasdag, geen plannen voor meubelboulevard of caravanshow, zitten we elk op onze leesplek, Riny met het tweede deel, ik met deel één van Haruki Murakami's laatste boek 'De moord op Commendatore' op schoot. 

De ik-figuur verblijft na de scheiding met zijn vrouw Yuzu eenzaam en alleen in het verlaten huis van de nihonga-schilder Tamohiko Amada.

Niemand komt op bezoek, niet eenmaal rinkelt de telefoon, zelfs app-pingetjes laten zich niet horen.

Is dit de eenzaamheid, die ons, ouderen wacht?

Er is iets opvallends met de benadering van eenzaamheid.

Daar waar het moderne hulpverleningsdiscours haar mond vol heeft van zelfverantwoordelijkeid, eigen kracht en het inzetten van persoonlijke netwerken blijven die achterwege als het gaat om eenzaamheid.

Neem armoede-bestrijding. Daar worden budgetteringscursussen en schuldsanering aangeboden, maar bij eenzaamheid bij ouderen slaat zieligheid toe en om en reageert het Zorgnet met een pasklaar student-aan-huis aanbod.

We mogen niet in armoede leven, nog minder in de eenzaamheid. 

Dat levert blijkbaar enkel ellende op.

De wereld van de oudere wordt, als hij niets meer onderneemt kleiner en kleiner. 

Zijn contacten onderhoudt hij slecht en slechts bij crematie of begrafenis. 

Noem het een keuze en zo niet noem het lui- of laksheid.

Als ik op het eind van de dag verzadigd raak van Murakami's parallelle wereld en andere curieusiteiten, stel ik Riny voor om bij de plaatselijke auto-dealer ons te oriënteren op een auto met hoge instap.