Waterdrinker, azijnpisser, radicaal optmist

Aan de hand van de songteksten van 'The times they are a-changin' van Bob Dylan(1964) werd in  DWDD van gisteravond huidige bewegingen als # Me Too, Black Lives matter en recentelijk de anti-wapendemonstraties beschouwd met gasten als Lilian Ploumen en tafelheer Adriaan van Dis. Gaan we een nieuwe en hoopvolle tijd tegemoet?
Voor kritisch geluid was de hoofdredacteur van Quote van stal gehaald.
Ziehier het drietal van de zes tafelgenoten die het meest indruk op me maakte.

Ik had net het laatste boek van Pieter Waterdrinker dichtgeslagen.
Een geweldig werk met een persoonlijke uitwerking van een terugblik op de Russische Revolutie van een eeuw geleden in een soms Brouweriaanse stijl.
Een boek dat je niet koud kan laten, alleen al om de lijnen die worden getrokken met de geschiedenis van het begin van de twintigste eeuw en de parallellie met de huidige tijd.

De oproep van de armen, die in 1905 de bevroren Neva oversteken op weg naar het winterpaleis van tsaar Nicolaas II om het pamflet, opgesteld door Georgi Gapon alias Vader Gapon met de aanhef SIRE ( zie pag.56) te overhandigen, wordt op pag 400 geparafraseerd met de aanhef EUROPA.
Wat daarop volgt is een uitwerking van Waterdrinkers vaker gebezigde uitspraak: De geschiedenis herhaalt zich niet, ze rijmt.
De tsaar luisterde niet, liet door zijn garde de meute uiteen- en neerslaan en bereidde de weg voor het wrede demagoog Lenin.

Het panel Dylan zag grote veranderingen in het verschiet ten aanzien van de vrouw-bejegening (ongewenst billenknijpen) en de bewustheid van ons slavernijverleden (anti Zwarte Piet). En Belgenmoppen moesten in de ban.
De tegengas-gast voorzag een toenemende preutsheid, wees op de verschillen met Amerika en vond de Nederlandse man mietje-genoeg.

Mijn bril was na drie dagen lezen van "Tsjaikovskistraat 40" meer ingesteld op de mondiale scheiding tussen arm en rijk en Jan Terlouw had me kort ervoor met zijn kleinood, het boekenweekessay "Natuurlijk" weer eens het belang van duurzaamheid ingewreven, dat ik er niet aan ontkwam om de uitzending 'The times they are a-changin' als prietpraat te zien.

Het is tijd voor een changing van Mathijs-kort-samengevat met zijn voorliefde voor populaire deuntjes en populistische uitspraken.

Of heeft Waterdrinker de radicaal optimist van Wagendorp (zie mijn blog van 14-1 j.l.) verandert in een azijnpisser?