Het leven wacht niet op achterblijvers, op wie even op adem moet komen.
Hoe blijf je in je tijdzone, als de gedachten nog in de vorige dwalen?
Voor het weer zien dat alles een kleur heeft, is het erg vroeg, maar we kunnen bijvoorbeeld onze agenda's ter hand nemen en afspraken maken, plannen en schema's maken voor de opvang van de kinderen.
Voor nieuwe doelen is het nog te vroeg, maar ons afvragen hoe we de feestdagen en de daarbij horende rituelen gaan invullen getuigt van realisme.
De afgelopen jaren sloegen we pakjesavond over om er met Kerst vol voor te gaan
Dan waren er de cadeaus zonder gedicht of surprise een regel die ik, als surprise-verslaafde steevast overtrad.
In mijn jeugd was pakjesavond heiliger dan Kerst.
Volgende week dinsdag - op onze wekelijkse oppasdag in Oisterwijk - halen we de Sint weer in huis. Over Pieten wordt niet gesproken, over zijn kleur bestaat nog geen consensus
.
De voorbereiding bestond uit het klassieke lootjes-trekken en de opmaak van een verlanglijstje, cadeaus met een waarde van 10 à 15 euro, kom daar maar eens om.
Mijn kleinkinderen lezen mijn blogs niet, dus durf ik hier te verklappen dat ik mijn kleindochter Noa trok. Op haar verlanglijstje staat alles wat ook maar met paarden van doen heeft.
Geen verlangen noch wens dat in de buurt van het gelimiteerde bedrag ligt.
Toch vond ik iets voor dat bedrag met verwijzing naar de viervoeter.
Het cadeau stop ik in de buik van een Trojaans paard, dat op haar beurt is verpakt in een kist.
Tijdens het geknutsel dacht ik aan die vele pakjesavonden bij ons thuis. De laatste in 1980. Een maand later was mijn vader gestorven. Wij kinderen hebben nog drie keer geprobeerd de sfeer van die avonden terug te vinden.
In 1984 zijn we ermee gestopt.
Toen onze kinderen verkering kregen hebben we met zijn zessen enkele jaren de traditie weer opgepakt.
Je moest bij de meisjes van buiten wel voorzichtiger zijn bij het in de maling nemen.
Volgende week dinsdag is het weer zover. Ik verheug me erop als een klein kind. De homo ludens voor even ontwaakt, de focus op de sterke en zwakke kanten van de ander en tot slot het gedicht op rijm, een tekst, die altijd verkeerd wordt voorgelezen volgens de maker .
Mijn kleinkinderen bekijken mijn blogs niet, dus durf ik hieronder de foto's van mijn Trojaans Paard in aluminiumfolie te tonen.
Bij het maken dacht ik terug aan pakjesavond 1981. We waren in het ouderlijk huis zonder ouders.
Ik had mijn jongste broer getrokken. We namen in die tijd samen drumlessen.
Ook toen pakte ik het cadeau in een met aluminiumfolie omwikkeld beeld van gaas.
Zo gaat het leven verder.
