Donkere dagen bijgelicht

December heeft van alle maanden het minste licht, dus bedacht de homo sapiens de maand bij te lichten met feestdagen zoals Sinterklaas, Kerstmis en met als daverende afsluiting Oud en Nieuw, zodat voor velen deze sombere en donkere maand toch nog een vrolijke tijd maakt.

We zijn onder elkaar en laven ons aan de liefdevolle warmte van de Ander.
Als die Ander gemist wordt, krijgen die feestdagen een ambivalent karakter, die zo snel mogelijk doorleefd moet worden
De blije hier-en-nu momenten worden overschaduwd door de herinnering en het besef dat die Ander er nooit meer bij zal zijn.

Dat weten wat ons te wachten staat verzacht het plotseling opkomende volle besef nauwelijks.
Moet je het er vooraf over hebben of wachten we op wat komen gaat?
Het werd het laatste en het gebeurde natuurlijk.
Een schrijnend mooie eruptie op de mooie surprise-avond december 2018.

Thomas begon de avond met zomaar wat cadeaus uit de zak van de Sint.
Noa kreeg zomaar de fotocamera van Femke en Luca werd ineens een grote vent met een verzilverde vuurwerk-aansteker.

Bij de surprise met gedicht de grote spanning of het goed valt.
Klippen , kolken, zandbanken zijn angstvallig omzeild.
Wie je getrokken had moest in een zonnetje zonder schaduw worden gezet.

Voor Thomas waren er reisdagboeken, die hij mocht uitpakken als met de Grote Zuid-West Australië-quiz van 15 vragen 20 punten zouden worden behaald. Eén punt voor een goed antwoord van Thomas zelf, twee punten voor elk goed antwoord van Luca en/of Noa. De quiz is bedoeld als voorbereiding van hun vakantie in de zomer.
Als hulp is een kaart van het gebied bijgevoegd, Google mocht worden geraadpleegd.
De 20 punten worden door het 'One Team' moeiteloos binnengehaald.
Op de achtergrond de door Riny geschilderde kangoeroe, waarachter de surprise verpakt zat.

Luca leest een mooi maar moeilijk gedicht zo goed mogelijk voor. 

Op de achtergrond zijn surprise voor oma Riny.

Thomas heeft ondanks zijn schaarse vrije tijd het cadeau voor Luca - een heus woudlopersmes - in een zelfgemaakte prachtige Lama verstopt.

Vooraf aan de laatste surprise wordt ze gemist. Nee, beter is het om te schrijven dat Noa door de spanning uiting moest geven aan het grote gemis. 

Ze had zo graag gehad dat mamma erbij zou zijn als ze met haar surprise aan de slag zou gaan.

Na een kort intermezzo gaat ze monter aan de slag. Het Paard van Troje moet eraan geloven.

'Ik knip hem open bij zijn kont. Wie er niet tegen kan, kijkt maar even weg.'

Ons wachten nog 20 donkere dagen bijgelicht door kunstlicht.