Aad de Haas

Dagen zoek ik al naar de foto, die het bewijs van deze blogtekst zou kunnen leveren. Maar ik kan hem niet vinden. Echter, zoals dat gaat en kan in de digitale wereld, zo gauw hij boven water is, zal ik hem alsnog hier plaatsen.
Voorlopig moet het bewijs zich in woorden hullen.

Over de aanleiding kan ik kort zijn.
Een krantenbericht in het E.D.
Gemakkelijk te scannen.

Een aankondiging van een tentoonstelling van Aad de Haas in de Kunstmakelaardij Metzenmaekers in Oirschot.
Die ga ik zeker bezoeken want we hebben zelf ook een Aad de Haas.
Zie hier.
Ecce Homo,

Aad de Haas vluchtte in de oorlog naar het Zuiden en streek neer in Schaesberg, een plaatsje in de buurt van Heerlen, waar mijn ouders direct na mijn geboorte in Stramproy naar verhuisden.
De ouders van mijn moeder woonden in Terwinselen, een dorpje grenzend aan Schaesberg.

Ik ga hier verder niet in op de geringe acceptatie van met name de katholieke kerk, die zijn kunst ten deel viel, nee, het gaat mij er hier om hoe ik onze Aad de Haas verwierf.

In 1999 werd onze jaarlijks reünie gehouden in Oirschot in een hotel nabij Metzenmaekers, een toevalligheid die er volstrekt niet toe doet. 
Op de zaterdagmiddag bezochten we het nieuwe onderkomen van de Pabo op het TU/E terrein.
De rondleiding gebeurde in twee groepen. De eerste o.l.v. Johan Gallee, de conciërge, de tweede groep nam ik voor mijn rekening.
Toen ik met mijn groep op mijn kamer kwam stond bovenstaande Aad de Haas tegen de muur.
Mijn broer Maarten had die verworven uit de erfenis en vond, zo luidde de bijgevoegde tekst, dat deze  prent weer op de directeurskamer moest hangen.
Dat ik in de voetsporen van mijn vader was getreden was duidelijk.
Nu zou ik bovendien de komende vijf jaren tegen hetzelfde beeld kijken als hij.

Nooit had ik me afgevraagd waarom mijn vader juist een Aad de Haas had gekozen om tegenaan te kijken.
Dat werd me enigszins duidelijk twee jaar na dato tijdens (alweer) een familiereünie.

We bezochten bijzondere plekken in Zuid Limburg waaronder het graf van onze grootouders op het kerkhof van Het Eikske in Schaesberg.
En wat schetste mijn verbazing. Naast mijn opa en oma bevond zich het graf van Aad de Haas en zijn echtgenote, een uitbundig met mozaïek versierde laatste rustplaats.
Ik maakte een foto, een van de laatste met een analoog toestel.
Daar heb ik dus gisteravond vergeefs naar gezocht.
Behalve de vraag waar de foto zich bevindt zijn er meerdere vragen.


Kenden mijn opa en oma de familie De Haas bij leven?
Heeft mijn vader de prent op instigatie van zijn schoonouders aangeschaft ?
Was de prent tevens een hommage aan zijn tijd in Zuid Limburg en aan zijn schoonouders?

De kans dat ik de vermiste foto vind acht ik groter dan dat ik antwoorden krijg op bovengestelde vragen.