Over enkele dagen word ik 73.
Ik dacht dat je na zovele jaren wel kunt spreken over enige mate van zelfkennis, volgens de logica van de opgedane ervaringen: hoe ouder, hoe meer zelfkennis.
Helaas moet ik hier anders over gaan denken.
Laat ik dit inzicht toelichten.
Toen Thomas me vroeg om samen met een Ander - een vriendin van Femke - een Herinneringsboek samen te stellen zei ik direct toe. Ik hoefde die Ander niet te kennen noch haar visie op zo'n boek noch haar werkwijze. Het zou allemaal goed gaan.
Nou, nee dus. Vanaf overleg 1 bestonden er al verschillen op inhoud, werkwijze, en zelfs op een doelformulering van zo'n Herinneringsboek.
Ik wil het hier niet hebben over de details.
Het boek komt er.
Het zal een boek worden waarvan deel A, B en C onder mijn verantwoordelijkheid vallen en D onder die van de Ander.
Deel A Een korte biografie van Femke, voor het grootste deel opgetekend uit de herinneringen van haar ouders.
Deel B Een selectie uit de vele Herinneringsteksten die familie en vrienden instuurden.
Deel C Een impressie van de Herdenkingsdiensten bij respectievelijk Meneer van Eijck en Roesdael, waar in een klein gezelschap haar urn begraven werd
Deel D De reacties op Social Media
"Kun jij wel samenwerken?" was de vraag van iemand die het proces op de voeten volgde.
Die vraag neem ik zeer serieus.
Vroeger, toen ik nog niet zo oud was, zou ik meteen met een volmondig 'ja' antwoorden.
Nu ben ik voorzichtiger met die stelligheid.
Ik kan prima samen met iemand tuinieren. Ik deed dat jaren achtereen met mijn neefje. Maar ik was wel de bepaler, zoals dat ook mijn halve werkzame leven het geval was.
Kan ik alleen maar samenwerken als ik de koers kan bepalen?
Met Riny kan ik aardig overweg in de keuken. Maar zij is daar wel de baas.
Nee, de vraag is of ik kan samenwerken in een horizontaal verband.
Maar meer nog dan de kwestie van de verhoudingen speelt, is mijn ervaring nu, op welk gebied er moet worden samengewerkt.
Ooit schreef ik samen met iemand een scriptie en zwoer dat dat de laatste keer zou zijn. Ik herinner me nog het geven en nemen met een verwaterd werkstuk als resultaat.
Waren we in die scriptie bezig de waar- en werkelijkheid te onderzoeken (naar de factoren die het werkplezier in het onderwijs bepaalden. Maar dat is hier verder niet relevant), samenwerken op het gebied van een creatie, een literaire, muzikale of beeldende schepping is van een nog ingewikkelder orde.
Een derde kwestie, die me werd voorgehouden door een buitenstaander is de persoonlijkheid van mij en die van de Ander.
Of algemener een generatiekloof, die schuurt.
Er schijnt onderzoek te zijn gedaan welke generaties goed kunnen samenwerken en waartussen het nooit zal boteren. Als baby-boomer heb ik geen goede chemie met bijvoorbeeld de generatie X.
Mijn eigenwijsheid, mijn niet-zo-goed-tegen kritiek kunnen komt allemaal door de nasleep van W.O.II
Kortom met de wetenschap van nu zou ik de vraag van Thomas om een Herinneringsboek te schrijven voor Femke nu beantwoorden.
Graag maar wel alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten