zondag 8 december 2019

Polariteiten

Er waren de laatste tijd verschillende aanleidingen om mijn standpunt opnieuw te bepalen bij de bekende polaire tegenstellingen.
Laten we het niet hebben over Zwarte of Roetveegpiet.
Ik kies definitief voor Roetveegpiet al was het maar om het verwijt van racisme en het slavernijverleden van mijn Limburgse voorouders te ontlopen.

Nee, een aanleiding om de van kinds af aan gestelde kwestie of ik liever blind dan doof zou willen zijn, diende zich pregnant aan met de staaroperatie van Riny.
Ik was altijd een doof-kiezer geweest, mijn zicht was me heilig.
Maar naar mate we ouder worden komen gebreken aan gehoor en visus steeds vaker ter tafel.
Wat me daarbij opvalt is dat de gĂȘne over een slechter gehoor groter is dan het minder gaan zien.
Dat komt, is mijn boerenverstand verklaring, doordat hulpmiddelen bij correctie in het algemeen veel vroeger bij de ogen worden ingezet dan bij gehoor.
Over brillen praten is toch echt anders dan over hoorapparaten.
Bij de beoordeling van brillen speelt schoonheid mee, bij gehoorapparaten gaat het er juist om om ze onzichtbaar te maken.
"Wat me het meest opvalt is dat ze zo klein zijn."
Maar of ik daarom mijn opstelling over liever doof dan blind moet wijzigen weet ik niet.

Maar ook hierover wil ik niet al te lang uitweiden, omdat andere polariteiten fundamenteler zijn en mijn aandacht hebben.
Ze kwamen onlangs weer ter sprake bij een buurtetentje
Ik doel op kwesties van politiek links of rechts, is de mens van nature goed of slecht en de kwestie van nature of nurture, polariteiten die op een of andere manier met elkaar te maken hebben.
Ik had altijd gedacht dat links, de mens is van nature slecht en nurture een mooi samenhangend pakketje opleverden.
Totdat ik De meeste mensen mensen deugen van Rutger Bregman las.
Zijn verslag van onderzoek ontregelt, zet me aan het denken.
Ik heb in elk geval minder argumenten om vol te houden dat de mens van nature tot het slechte geneigd is ( Hobbes versus Rousseau) en dus minder de noodzaak zie om om een sterke staat in te richten.
(Mijn stelligheid over nurture heb altijd al gedempter naar voren gebracht.)

Het boek van Bregman heeft vooral mijn neiging tot stelligheid in een polariteitendebat ontregelt

Volgend jaar zal ik me meer vragend dan wetend opstellen bij het buurtetentje.
Misschien wordt het dan nog leuker.

Geen opmerkingen: