Er is de laatste maanden zoveel over het virus en de daarmee samenhangende context verschenen, dat er nauwelijks nog nieuwe inzichten zijn.
Wat nu verschijnt is meest bekend, dus verworden tot zich herhalende prietpraat over mondkapjes, huidhonger of reislust.
Er ontstaat een nieuw licht verlangen.
Quotes worden herhaald, ook in de persverklaringen van het kabinet. "Beter voorzichtig dan spijt achteraf'"
De discussie Nee mondkapje, Ja mondkapje is gedoofd of tenminste afgeschaald om in C. jargon te spreken. In het O.V. zijn ze verplicht, maar gebruik niet de mondkapjes die echt beschermen.
Er zijn medicinale, goedgekeurde kapjes en flutterige doe het zelf lapjes.
Het wachten is op de verkiezing van Het Kapje van de dag..
Om de verveling te bestrijden.
Mijn mondkapjes zijn zelfs voor vervoer met paard en wagen afgekeurd.
Maar ik zal geen gebruik maken van het O.V.
Ik mijd sinds het drama in het Heizelstadion mensenmassa's.
Het quotum voor een massa is bovendien gedaald van duizend naar honderd, van dertig naar drie à vier.
Mijn verplaatsingsbehoefte is sowieso aangetast.
Zo kom ik op een thema, dat nog weinig is belicht.
De verschuiving in de betekenis van De Ander.
Er zijn daarover in het pre Corona-tijdperk mooie teksten over geschreven. Van Homo homini lupus est, De Ander als vernietiger van het En Soi, De Ander als voorwaarde om een Ik te zijn tot het plaatsen van De Ander boven het Ik bij Levinas.
Excuses voor het korte baan schaatsen, maar waar het mij om gaat is dat De Ander in deze C.C.tijd als bedreiger wordt geplaatst van mijn bestaan op het moment dat er sleet komt in de solidariteit.
En die zal er komen volgens geleerde sociaal psychologen.
Ik houd nog steeds afstand.
Mij zal niets overkomen!!
Maar over wat achter me gebeurt heb ik weinig controle, zelfs geen regie .(Belangrijk onderscheid volgens een sociaal psycholoog. Zie mijn blog eerder.)
De Ander sluipt zomaar dichterbij. Ik kan mijn pas niet versnellen, want dan slinkt de afstand van anderhalve meter op mijn voorganger tot een levensbedreigende afstand.
Wij zijn met teveel in de openbare ruimte.
Dat is het Nieuwe Normaal. De Ander op anderhalve meter
Voor De Ander ben ik De Ander.
Door te dicht in de fauna te dringen heeft de Mens zich van zijn eigen soortgenoot verwijderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten