Via Marktplaats bij een zekere Alex uit Waalre 2,4 kuub eikenhout besteld, die afgelopen zondag eindelijk werd afgeleverd. In voorgaande weekenden was het bospad onberijdbaar geweest wegens hevige regen of sneeuwval.
Ik had naar deze partij uitgezien, want ik zou weer mijn nieuwe kloofmachine uit kunnen proberen.
Het hout was op de oprit gestort en had allerhande vorm, meters dun tot stammen met diameters tot bijna 1 meter.
Zowel bij dun rond hout als bij de zware stammen leverde de Balfor A 7 V-OR350 EM uitstekende dienst door zijn precisie en kracht.
Hout zagen, kloven en stapelen is voor mij de totale ontspanning en bevrediging. Je ziet direct resultaat, je bent voortdurend aan het ruimen. De concentratie die nodig is slokt niet je gehele breinactiviteit op. Het werk staat zoals dat ook bij wandelen het geval is, uitstapjes toe.
Ik dacht aan mijn "ontmoeting" vorige week met keizer Wilhelm II. Het kappen en kloven zal hem zijn grote nederlaag hebben doen accepteren De verovering op het hout geeft een zekere overwinningsroes.
Mijn gedachten gingen ook uit naar de toekomst, Mijn ons gemiddeld stookverbruik zou dit hout in de winter van 2025/'26 en later in de open haard worden gelegd.
Mag je tegen die tijd nog stoken, gelet op de jongste onderzoeken naar de roetdeeltjes productie van stookhout?
En meer nog hield de gedachte me bezig of ik dit hout naar binnen zou dragen. Ik zou tegen de 80 jaar aanlopen. Wat is mijn toekomst, wat is de toekomst van al dat hout?
Nu ligt het mooi gestapeld in houthok 3.
Een gevuld houthok heeft me altijd een gevoel van rijkdom gegeven, een gevoel voorbereid te zijn op de toekomst.
Vandaag overvalt me behalve de schoonheid van het gestapelde ritme, dat door het invallende zonlicht wordt gestreeld, een gevoel van melancholie.
Wat zal ik nalaten?