De Utrechtse Heuvelrug is naast een gebied inmiddels ook een gemeente, ontstaan uit een fusie van voormalige gemeentes in Zuidoost Utrecht.
Vandaar dat een verblijf aldaar zowel met het voorzetsel op als in mag worden aangegeven.
De streek was ons nagenoeg onbekend, dus de traditionele uitnodiging van mijn broer en schoonzus om hen daar tijdens de krokusvakantie in hun gehuurd natuurmonumentenhuisje te bezoeken, grepen we met beide handen aan.
Achterzijde van het huisje op Landgoed Moersbergen, met een prachtig uitzicht over een deel van het landgoed.
Interieur. Het huisje telt drie slaapkamers
Kasteel Moersbergen als directe buur
Het gebied telt vele kastelen, buitenhuizen en riante herenhuizen, een uitgelezen gebied voor wandelaars.
We wandelden naar Doorn, de plaats waar de laatste Duitse keizer, Wilhelm II na de Eerste Wereldoorlog asiel kreeg van zijn nicht koningin Wilhelmina.
Tot zijn dood in 1941 hield hij zich voornamelijk bezig met het omdoen van bomen om ze te verwerken tot stookhout.
Door deze hobby voel ik me een pietsje verwant met deze mariale vorst.
We wisten dat het kasteel vanwege corona gesloten was, maar het park was te bezichtigen.
In Doorn staat op het pleintje bij de kerk een beeld van de schrijver Vestdijk, die hier als huisarts en schrijver woonde. We maken een zgn. Cor foto:. in het beeld stappen om zo de foto te manipuleren.
Over zijn schouder glurend zie ik dat hij bezig is aan "De zwarte Ruiter".
Om de hoek ligt Huize Doorn.
De keizer liet maar liefst 59 wagonwagens uit zijn Duitse kastelen naar Doorn overbrengen.
Het is vreemd dat het neutrale Nederland asiel verleende.
Nadien hebben de geallieerden vergeefs geprobeerd om beslag te leggen om Keizers spullen onder het mom van oorlogsbuit.
Met het wurgverdrag van Versailles werd hen meer dan genoeg vergoed.
Die schrapende wraaklust jegens de Duitsers wordt nu gezien als een van de kiemen van de Tweede Wereldoorlog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten