Twee jaar lang trouw de adviezen, beperkingen en gedragsregels van het kabinet, RIVM OMT en GGD gevolgd, drie prikken gehaald, de Ander als een bron van ellende ontweken word ik vlak voor de Grote Bevrijding alsnog te grazen genomen door Corona.
De besmettelijke, maar minder ziekmakende variant Omikron zal het zijn die bij de thuistest afgelopen donderdag twee streepjes toonde en die dezelfde dag met een PCR test door de GGD werd bevestigd.
Uniek ben ik allerminst. Ik ontvang berichtjes van lotgenoten, die me er fijntjes op wijzen dat het weinig voorstelt. een griepje zoals menig wappie het al jaren noemt.
De isolatievoorschriften zijn evenwel streng: zeven tot tien dagen de deur niet uit.
Met snot en spierpijn kan ik leven, maar de hoofdpijn maakt me gek. Alsof het virus per toerbeurt al mijn hersencentra bezoekt. Met de meest eenvoudige Sudoku heb ik moeite.
Als ik buk lijkt de hersenmassa een kwartslag te draaien.
Mijn immer rotsvaste planning moet ik laten vieren. In de agenda staan voor komende week alleen maar strepen.
Gelukkig is Riny nog niet geraakt en is de eet- en dranktoevoer vooralsnog gewaarborgd.
Het ontbreekt me aan voldoende concentratie om een blog te schrijven over de drie vakanties aan de Côte d'Azur.
Rest me een passend plaatje bij deze tekst te vinden.
Een volgesnoten zakdoek, een doosje aangebroken paracetamol?
Ik herinner me een dia uit 1975., ver voor het photoshop-tijdperk.
Met een prisma- voorzetlens kon je vervreemdende plaatjes maken.
Ik heb er een dag mee gespeeld, toen had ik er genoeg van.
Ook vervreemding gaat op den duur vervelen.
.
Mijn eerste corona
Geen opmerkingen:
Een reactie posten