P 5 Een autocraat zijn

Terwijl de vluchtelingenstroom uit Ukraïne aanzwelt en kritische Russen hun land proberen te ontvluchten heb ik eindelijk de pil "De nieuwe Tsaar" van Steven Lee Myers uit.

Dat het zoveel tijd heeft gevergd ligt zeker niet aan de ontoegankelijkheid van de tekst. Integendeel 

Maar steeds weer kostte het me moeite om de jongere Poetin te projecteren op de huidige dictator.

Ondoorgrondelijk, onvoorspelbaar, wreed.

Iemand uit zijn kring: 'Poetin is leeg, het is een projectie van Rusland.

Poetin is Rusland, geen Poetin betekent geen Rusland.'

Woorden, beelden, typeringen waar ik de grootste moeite mee heb..

Wat betekent dat voor het verloop van de oorlog? 

.

Zoals eerder vermeld, de biografie beschrijft de politieke carrière van Poetin tot 2016.

Het boek eindigt met de moord op Nemtsjov op  de meest beveiligde plek op de wereld, in de buurt van het Kremlin. 

Nemtsjov had zich immuun gewaand vanwege zijn verkiezing in het regionale parlement van Jaroslav.

Velen waren hem voorgegaan: Litvinenko, Anna Politkovskaja, Serej Magnitski, Berezovski.

Myers gelooft niet dat de moorden in directe opdracht van Poetin zijn voltrokken, maar hij vindt dat P.  verantwoordelijk is voor het klimaat waarin dat gebeurt. 

Er wordt ook nauwelijks gereageerd op de liquidaties zelfs als de naam van de dader bekend is zoals Litvinenko's aanvaller Loegovoj.

'Het volk krijgt de leider die het verdient'.

Geldt deze uitspraak  ook voor autocratieën?

Heeft Rusland zijn eigen monster gebaard?

De autocraat veroorzaakt een genocide op zijn eigen volk, een vluchtelingenstroom, zuiveringsacties en  onderdrukking zodat het apathische amalgaan dat overblijft slechts kan wachten tot zijn dood.

Mijn boek staat vol met strepen, een gevolg van onbegrip, afschuw en verbazing.

Op het einde van hoofdstuk 21, dat het een na laatste deel afsluit - we zijn op het einde van 2011 beland, het laatste jaar van P's premierschap - staat een lange kantlijnstreep. 

Rusland lijdt meer dan welk ander land dan ook van de economische crisis. 

Mensen demonstreren op straat.

"De angst die nu door hem heen trok was een echo van Poetins angst uit het verleden: de angst voor het gepeupel, de ongeregelde horde op straat die respect en rechtvaardigheid eisen. het grauw dat de machthebbers omver wierpen het bloed door de straten liep stomen..

Ik ben niet zomaar bang voor de straat, ik ben doodsbang voor de straat', bekende hij terwijl de protesten verder aanzwollen. 'Ik heb veel meegemaakt, maar deze tijd maakt me bang. Ik ben bang voor de straat. Dit is een opstand. Dit is revolutie, geen evolutie, met alle negatieve gevolgen van wanorde op straat. Dit leidt nergens naartoe, daar ben ik zeker van. Dit is een catastrofe. We zullen er alles aan doen om te verhinderen dat dit gebeurt in mijn land.'

Sommige analisten hebben hun hoop gevestigd op een reactie op het beleid van P. als gevolg van de sancties. Het is de vraag of die effect zullen hebben op de onvrede van het volk. 

Maar als dat wel het geval is dan moeten we het ergste vrezen van  de repercussies op zo'n  volksopstand

Het bloed zal door de straten stromen.

 .

P 4 Poetins vliegen

De vierde week van de oorlog.

De week waarin Poetin snoeihard uithaalde tegen vliegen.

Een vlieg zat op zijn lip.

Pfoe deed P en weg was de vlieg.

Die vlieg was natuurlijk een metafoor evenals dat blazen.

Blazen staat voor uitroeien, de vlieg is iedereen die hem tegenzit.

Het beeld van P tot het eind van de vorige eeuw dat uit de biografie van Meyers bij mij naar voren komt is die van een overijverige adjunct-directeur. 

In de eerste jaren van zijn presidentschap oogt hij daarin als een redelijk open maar harde ietwat emotieloze bestuurder die de ander steeds voorhoudt het beste met Rusland voor te hebben.

In 2006 - de oorlog in Tsjetsjenië krijgt hij onder controle door Ramzam Kadirev, een sadistische bandiet, als president te benoemen - begint hij zijn ware gezicht te tonen door het aanpakken van de Joekos topman Choderowski en  andere critici, zoals Litvenenko (Polonium-210 moord in Londen) en de  journaliste Anna Politkovskaja .

Zijn vliegen.

Waar is het misgegaan vraag je je af.

Analisten menen het antwoord te hebben. P. zou zich op het wereldtoneel niet voldoende gehoord hebben gevonden als autocraat van een ooit zo machtig rijk.

Oké, maar hoe ontwikkelt iemand zich tot een autocraat en dictator?

Een mogelijk antwoord hierop hoorde ik vorige week in een nota bene literaire programma 'Brommer op zee' waarin de Belgische slavist Johan de Boose beweerde dat de Russische Geest een autocraat verlangt en  dictators creëert.

Als voorbeeld noemde hij de roep om de terugkeer van Iwan de Verschrikkelijke, toen hij na een wrede dictatuur wilde stoppen.

P. is dus een product, een voortbrengsel van de Russische Geest, van haar geschiedenis .

P. is slachtoffer.

P. had adjunct moeten blijven.

Een Apparatsjik met een blinkend bureau vol paperassen in het Kremlin. 

Nu zitten we weer met een klein manneke op een te grote stoel.

Een manneke dat last heeft van hinderlijke vliegen.

Vele, vele vliegen.

Een manneke met een rode knop.

.

 

P 3 Een schedel lichten

Na de Russische inval in de Oekraïne had ik het eerste deel van de biografie van Mussolini - M. De zoon van de eeuw - snel uitgelezen om me te verdiepen in de huidige usurpator.'

'M. De zoon van de eeuw'  eindigt in 1929, het jaar met de moord op de socialist Matteotti, waarmee het fascistische mombakkes van  M steeds duidelijker trekken krijgt.

' De nieuwe Tsaar. De weergaloze opkomst en heerschappij van Vladimir Poetin' eindigt in 2015; de annexatie van de Krim heeft net plaats gevonden.

De laatste illustratie in deze onvoltooide biografie van Steven Lee Meyers is de volgende.

Het valt me zwaar om de biografie zonder emoties te lezen.

Met de kennis van nu zou ik tussen de regels willen kruipen en uitschreeuwen "Zie je niet dat hier het nationalisme zich doorontwikkelt tot puur fascisme!!".

Ik ben aanbeland in het memorabele jaar 2000 waarin de zich terugtrekkende doodzieke Jeltsin zijn premier Poetin als interim president benoemt.

De eerste opponent van P - Strarovoitiva - is een jaar eerder vermoord en er zullen nog velen volgen.

Even voor de eeuwwisseling heeft P. met de Tweede Tsjetsjeense oorlog op een gruwelijke brute wijze de opstandige regio verslagen door o.a. Grozny met de grond gelijk te maken.

Toch zal P. aanvankelijk nog niet zijn ware gezicht van nu tonen.

In het vroege voorjaar van 2022 valt Rusland het 'fascistische' Oekraïne om het te 'denazificeren'.

"Wat je zegt ben jezelf" moest ik van mijn ouders mijn plaaggeesten toebijten.

P. past een klassieke truc van de omkering toe.

Hoe luidt de titel ook weer van Peter Pomarantsev's boek uit 2014 over het huidige Rusland van P.?

Juist!

"Niets is waar en alles is mogelijk."

Woede, verbijstering vinden woorden als monster en psychopaat.

Onbegrip vindt enigszins houvast bij dictator en fascist.

Om door te dringen tot P's gedachten biedt het artikel van Casper Thomas in de laatste De Groene met de titel  "Vernietiging was altijd het doel. De troebele ideeën in het brein van de dictator" een goed inzicht.

Zich baserend op  de studie van Thymothy Snijder:  'De weg naar onvrijheid. Rusland, Europa, Amerika' , schetst Thomas hoe drie denkers P. inspireren: Lev Goemilov, Alexander Doegin en Ivan Iljin.

Vooral de laatste is van zeer groot belang voor P. en ook voor het denken van Lavrov.  

Iljins geschrift "Onze Taken" met daarin o.a. de stelling  "Niet de wetten en regels moeten leidend zijn, maar de wil van de leider.". wordt steevast onder het gehoor van P uitgedeeld.

Lezen dat artikel!

Aan het begrip van brein van P. vallen geen voorspellingen van het verloop van de oorlog te ontlenen, wel een inzage in de intenties van het machtsmonster waartoe P zich heeft ontwikkelt 

.

Van zijn voorgangers M. en H. valt te leren dat dictators zelden in bed sterven.

S. is hierop een uitzondering

Zijn paranoïde kostte ten slotte miljoenen Russen het leven.

 

  

Poetin 2 Een uitweg voor woede

De meeste mensen in de NAVO landen zijn kwaad, zo niet woedend op P.

Die woede zoekt een uitweg, een uitweg die gevonden wordt in een typering zoals ik in mijn vorige blog deed: P. de dictator, behorend in een rijtje met M, H, S, of J.

 

Ik heb afgelopen week ook andere typeringen gehoord zoals De Lul, autocraat, autist, onbetrouwbaar sujet, de gluiperd, kleptocraat Machiavellist, terrorist, moordenaar en sociopaat.

Elk goed voor 15 jaar gevangenisstraf. In Rusland. Net zoveel als het bezigen van het woord oorlog in plaats van een missie.

Steven Pont, de vriendelijke ontwikkelingspsycholoog, bekend van de t.v. met het programma 'Kijken naar kinderen' o.i.d. bezigt het woord psychopaat voor zowel P als voor zijn beroemde voorganger H. 

Wij, onnozelen, geloven de psychopaat op zijn woord, wij lijden aldus Steven aan een false-consenses-effect. Dat houdt de neiging in om eigen reacties als maat te nemen voor wat de ander gaat doen.. 

H. beloofde Chamberlain vrede, een belofte die hij binnen een jaar verbrak door het binnenvallen van Polen. 

P. beloofde Oekraïne niet binnen te vallen. Binnen een week was hij de grens overgestoken. 

Zo bezien is P. een rappere psychopaat dan H.

Hoewel psychopathie niet is opgenomen in de DSM, wordt het gebruikt in de forensische psychiatrie..

Bekende psychopaten naast H en P zijn Hannibal Lector en Marc Dutroux.

Er zijn diverse lijstjes met kenmerken van een psychopaat.

Ik neem de kortste met zeven kenmerken.

1. Narcistisch

2. Onvoorspelbaar

3. Expert in het mensen "lezen'

4. Manipulatief

5. Veel risico nemend

6. Snel verveeld

7. Charismatisch.

Opdracht voor komende week.

Zoek voorbeelden van bovengenoemde kenmerken in het gedrag van P komende week.

"Alles is psychologie" concludeert Steven Pont.

Maar "Alles is ook Macht".

Vooral "Alles momenteel Kloten".

De functie van P. een Psychopaat noemen is evenwel niet bepalend voor het verloop van de oorlog  noch voorspellend of zich een WO III ontwikkelt  - zie kenmerk 2 - maar lucht een beetje op, laat de stoom wegblazen en de woede enigszins bekoelen.