Na de Russische inval in de Oekraïne had ik het eerste deel van de biografie van Mussolini - M. De zoon van de eeuw - snel uitgelezen om me te verdiepen in de huidige usurpator.'
'M. De zoon van de eeuw' eindigt in 1929, het jaar met de moord op de socialist Matteotti, waarmee het fascistische mombakkes van M steeds duidelijker trekken krijgt.
' De nieuwe Tsaar. De weergaloze opkomst en heerschappij van Vladimir Poetin' eindigt in 2015; de annexatie van de Krim heeft net plaats gevonden.
De laatste illustratie in deze onvoltooide biografie van Steven Lee Meyers is de volgende.
Het valt me zwaar om de biografie zonder emoties te lezen.
Met de kennis van nu zou ik tussen de regels willen kruipen en uitschreeuwen "Zie je niet dat hier het nationalisme zich doorontwikkelt tot puur fascisme!!".
Ik ben aanbeland in het memorabele jaar 2000 waarin de zich terugtrekkende doodzieke Jeltsin zijn premier Poetin als interim president benoemt.
De eerste opponent van P - Strarovoitiva - is een jaar eerder vermoord en er zullen nog velen volgen.
Even voor de eeuwwisseling heeft P. met de Tweede Tsjetsjeense oorlog op een gruwelijke brute wijze de opstandige regio verslagen door o.a. Grozny met de grond gelijk te maken.
Toch zal P. aanvankelijk nog niet zijn ware gezicht van nu tonen.
In het vroege voorjaar van 2022 valt Rusland het 'fascistische' Oekraïne om het te 'denazificeren'.
"Wat je zegt ben jezelf" moest ik van mijn ouders mijn plaaggeesten toebijten.
P. past een klassieke truc van de omkering toe.
Hoe luidt de titel ook weer van Peter Pomarantsev's boek uit 2014 over het huidige Rusland van P.?
Juist!
"Niets is waar en alles is mogelijk."
Woede, verbijstering vinden woorden als monster en psychopaat.
Onbegrip vindt enigszins houvast bij dictator en fascist.
Om door te dringen tot P's gedachten biedt het artikel van Casper Thomas in de laatste De Groene met de titel "Vernietiging was altijd het doel. De troebele ideeën in het brein van de dictator" een goed inzicht.
Zich baserend op de studie van Thymothy Snijder: 'De weg naar onvrijheid. Rusland, Europa, Amerika' , schetst Thomas hoe drie denkers P. inspireren: Lev Goemilov, Alexander Doegin en Ivan Iljin.
Vooral de laatste is van zeer groot belang voor P. en ook voor het denken van Lavrov.
Iljins geschrift "Onze Taken" met daarin o.a. de stelling "Niet de wetten en regels moeten leidend zijn, maar de wil van de leider.". wordt steevast onder het gehoor van P uitgedeeld.
Lezen dat artikel!
Aan het begrip van brein van P. vallen geen voorspellingen van het verloop van de oorlog te ontlenen, wel een inzage in de intenties van het machtsmonster waartoe P zich heeft ontwikkelt
.
Van zijn voorgangers M. en H. valt te leren dat dictators zelden in bed sterven.
S. is hierop een uitzondering
Zijn paranoïde kostte ten slotte miljoenen Russen het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten