Ik begin aan deze tekst exact op het moment dat de grote van Gaal show in Qatar begint met de aftrap van de voetbalwedstrijd Nederland - Senegal.
Ik toon me een protest niet-kijker, vind voetbal in een verzengend hete zandbak, beheerd door oerconservatieve hyper-kapitalisten met erbarmelijke omstandigheden voor gastarbeiders, maar niks.
Maar meer dan principieel niet-kijker, ben ik een pragmatische opportunist.
Een gehele wedstrijd kijken is mij een te grote opgave, als ik weet dat van de drie tot vijf hoogtepunten, die een wedstrijd meestal kent een samenvatting volgt.
Bij een samenvatting zal ik niet wegkijken.
Afgelopen week twee stukken gelezen over oorlog, de oorlog.
Allereerst een interview met Radek Sikorski, sinds 2019 Pools Europarlementariër, oud minister van Defensie en daarna van Buitenlandse Zaken van Polen.
Het artikel stond in de Knack van 26 oktober.
De geïnterviewde is kraakhelder in zijn analyse.
De oorlog in Oekraïne is een imperialistische oorlog van Rusland, bedoeld om het vergroten van de macht in de regio en de wereld.
Zijn feitenkennis is groot.
Twee quotes:
"Als we er niet in slagen om in te staan voor onze eigen veiligheid, zullen we bij elke Amerikaanse verkiezing in angst leven."
"De wereld heeft geen gebrek aan pocket-Chamberlains die bereid zijn om andermans vrijheid in te ruilen voor hun eigen gemoedsrust."
Op de vraag "Het zal niet meevallen om Russische leiders te vinden die niet-imperialistisch zijn" antwoordt hij: "Ze bestaan: Michaël Chodorowski, Garri Kasparov, Vladimir Kara-Murza, Aleksej Navalny."
Helaas zit daar geen vrouw bij.
Op de slotvraag of hij nog de ambitie heeft om secretaris-generaal van de Navo te worden zegt hij te denken dat dit een vrouw zal zijn. "En dat is hoog tijd."
Het tweede stuk is het 32 pagina tellende essay van Rob Riemen, bedoeld als inleiding op de Nexus-conferentie 'The war en the Future' van afgelopen zaterdag.
De tekst is van maart 2022, dus na de inval van Rusland.
.jpg)
Toch verwijst de tekst niet naar die oorlog, maar naar oorlog ofwel wat moeten we met hand en tand verdedigen?
Voor welke waarde staan we?
De auteur gebruikt veel vragen in zijn tekst, maar zijn stellingname is duidelijk: We moeten staan voor de democratisch waarden.
Is het toeval, dat hij in zijn historisch-filosofische verkenning 18 november 2017 aanhaalt: de Nexus-conferentie 'The last Revolution' ( een verwijzing naar de idee van Trotski dat de Russische Revolutie, die honderd jaar eerder plaatsvond, de laatste zou zijn.) die een podium gaf aan Aleksandr Doegin, de Poetin-fluisteraar, wiens dochter enige maanden geleden door een autobom werd gedood?
In de tekst die Doegin uitsprak klinken al de bombardementen op Oekraïne.
Op de laatste rij van sprekers staat Radek Sikorski. Hij zal deelnemen aan het rondetafelgesprek in de ochtend.
In het overzicht van sprekers vind ik geen reactionaire sprekers als Doegin.
De twee teksten van deze week vormen een tweeluik.
De eerste analyseert de vijand, die aanvalt, de tweede analyseert het Westen, de verdediger.
Ik zie uit naar het verslag van de conferentie: het Nexus-tijdschrift 92, dat in het voorjaar van 2023 zal verschijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten