Afgelopen week zo door mijn katheter (lekkend, pijnlijk, ongemakkelijk) gefixeerd dat ik voor het eerst in 13,5 jaar bij het Parkinson café Valkenswaard verstek heb moeten laten gaan.
De tekst hieronder kan nu twee wegen inslaan:
1. De barre week van een katheterdrager
2. Parkinsoncafé Valkenswaard 13,5 jaar
Het wordt afslag 2, een tekst over 1 zou me nog verder martelen.
Het huidige bestuur bestaat uit 4 leden, waarvan er twee ex-mantelzorger zijn.
Als mantelzorgers hun partner kwijt raken, dan zullen de meesten het café niet meer bezoeken.
In het geval van mijn twee mede bestuursleden biedt een intensivering met het café juist troost.
Vanaf de oprichting ben ik betrokken geraakt door een vriend, die aan parkinsonisme leed.
Hij is negen jaar geleden overleden.
Het lot van het café is dat je banden aangaat met bezoekers, waarvan je weet dat die op enig moment na diverse stadia van achteruitgang de aarde dus ook het café verlaten.
Vorig jaar op 6 september vierden we met een symposium ons 12,5 jarig bestaan.
Ik had de organisatie en de functie van dagvoorzitter op me genomen.
Het was een groot succes met zo'n honderd deelnemers.
De dagvoorzitter opent met een video verbinding met Bas Bloem
Er waren 8 verschillende workshops, talloze kraampjes met aanbieders van hulp en een spetterende afsluiting.
Dankzij diverse sponseringen konden we het beeld 'Mantelzorg' verwerven.
Als je inzoomt op bovenstaande foto zie je het beeld links voor staan - een beeld, gemaakt door een van onze trouwe mantelzorg-bezoekers Margriet Henneskens.
Na een toelichting overhandigde Margriet aan wethouder Bram Bots een mini replica
Iedere bezoeker ontving na afloop zo'n mini replica
Het café vindt plaats op de laatste vrijdag van de maand in het auditorium van het verpleegtehuis Kempenhof.
Het beeld zal een plek krijgen in de binnentuin, grenzend aan het Auditorium. Maar pas wanneer de verbouwing van de benedenverdieping van Kempenhof is gerealiseerd.
'Mantelzorg' is een ode aan alle mantelzorgers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten