Onafhankelijke CliëntOndersteuning - OCO

Afgelopen donderdag heb ik de twee-maandelijkse intervisiebijeenkomst van OCO's Valkenswaard aan mij voorbij laten gaan. Ik voel me niet prettig in gezelschap met zo'n klotsende katheterzak aan mijn linkerbeen. 

Er is blaasontsteking opgestoken, waardoor de diagnose en behandeling met drie weken opgeschort is. De medicatie werkt, maar veroorzaakt een zekere suffigheid en dat kan ik er bij de intervisiebijeenkomst niet bij hebben.

Vorig jaar is met veel verwachting gestart met het werven en opleiden van OCO's.

Bij de invoering van de Wmo in 2015 zijn de Gemeentes verplicht om cliënten erop te wijzen dat ze recht hebben op gratis ondersteuning bij het doen van aanvragen. 

De meeste Gemeenten hebben daarvoor professionele instanties gecontracteerd. In Valkenswaard is dat MEE. Naast MEE verleent de Samenwerking Belang Valkenswaard - SBV - ondersteuning gericht op senioren.

De Welzijnsorganisatie Cordaad, werkzaam in diverse Gemeentes rondom Eindhoven, heeft, daartoe uitgenodigd door de Gemeente Valkenswaard, de organisatie opgepakt om ondersteuning te verlenen. Die ondersteuning beperkt zich niet alleen tot de Wmo maar biedt ook ondersteuning bij aanvragen via de Wet Langdurige Zorg - de WLZ - , de Jeugdzorg en Werk en Inkomen.

Voor de door MEE aangeworven belangstellenden werd vorig jaar een cursus aangeboden.

Ik was een van de cursisten.

Sinds kort hebben de OCO's, vallend onder Cordaad een eigen logo.

Vanaf dag 1 ben ik zeer kritisch geweest, wat me door de enthousiastelingen van het eerste uur niet altijd in dank werd afgenomen. Mijn kritiek richt zich op de organisatie (waarom bijv. drie aanmeldpunten) geen doordachte afgrenzing tussen professionele en vrijwillige ondersteuning en onvoldoende borging van kwaliteitszorg.

Een van de eerste actiepunten is het bekend maken van dit aanbod aan de burgers. 

De Gemeente liet een mooie, gelikte presentatie opmaken.

Bij mijn voorlichtingen bij het Parkinsoncafé en verschillende buurthuizen maakte ik als start gebruik van een casus, die ik hieronder weergeef.

Ze hebben een maand geleden van de neuroloog te horen gekregen dat Jan 72 jaar, parkinsonisme heeft. Hij had al een hele tijd last van instabiliteit, lusteloosheid en slikproblemen. Zijn vrouw Mia 68 jaar had tegen de buurvrouw toevertrouwd dat het niet zo erg was, want hij hoefde geen medicijnen meer te slikken. Het was een bepaalde vorm van Parkinsonisme, iets met een M erin. De neuroloog had gezegd dat ze het maar eens op internet op moesten zoeken voor meer informatie en hulp. Dat ze geen computer hebben, hadden ze niet gezegd.

 Je moet naar de Gemeente daar hebben ze van alles, wist de buurvrouw. Haar zus had een mooie elektrische driewieler gekregen.

Bij de Wmo had de consulent geadviseerd dat Jan beter naar de WLZ kon gaan, daar konden ze hem nog beter helpen. Mia en Jan waren vergeten te vragen hoe ze bij de WLZ terecht konden.

Intussen ging het met Jan niet best. Hij was in de douche gevallen. Mia had de buurvrouw erbij moeten roepen om hem overeind te tillen. Hij bloedde flink aan de rechterkant van zijn hoofd en hij had erge pijn aan zijn heup. De buurvrouw bood aan om hem met haar autootje naar de dokterspost te brengen.

De dienstdoende arts had de hoofdwond gehecht en in het dossier gekeken. “Hebt U hulp?” had hij gevraagd. Mia zei dat de buurvrouw haar geholpen had. De arts had geglimlacht en gezegd dat dat heel lief was, maar hij bedoelde structurele hulp, hulp om Jan en Mia het leven met deze ernstige ziekte dragelijk te maken. Toen was Mia gaan huilen. Ze wist het allemaal niet. Het was allemaal zoveel. Aan Jan had ze niet veel, die vond alles goed. En ze werd van het kastje naar de muur gestuurd.

Toen had de arts gezegd,: “Hebt U wel eens gehoord van een OCO?"

*) MSA:  Multiple Systeem Atrofie

Voor een Jan en een Mia houd ik het ondanks mijn bedenkingen voorlopig vol.