Foto 1
Diner ter gelegenheid van het eenjarig huwelijk van David en Karlijn. Voor het eerst met z'n achten aan tafel. Van Central Park tot Valkenswaard. Soep door Riny, hoofdgerecht door Thomas en Femke bereid, nagerecht door Karlijn en David. Ik zorgde voor de drank.
Foto 2
Luca in de loge van Gerard van de Berg.
Ouders richten hun huis in naargelang de leeftijd en vermeende mogelijkheden van hun kinderen. Wij verhuisden de viskom naar een steeds hoger niveau tot Thomas ook bovenop de Lundiakast kon grijpen en dit het vroegtijdig einde inluidde van goudvis Karel. Helaas werd de geërfde bronzen ketel pas weggezet, toen David op de ketelrand viel en daarbij zijn hoofd flink verwondde.
Als grootouders ben je niet zo mee bezig met het kleinkindvriendelijk herinrichten van je huis. Hun verblijf is immers kort, de aandacht-intensiteit hevig, wat mogelijke rampen voorkomt. De vijver is vooralsnog niet gedempt en kostbare boeken staan op grijphoogte. De speelgoedmanden raken evenwel voller en voller met nieuw en onze kinderen overleefd speelgoed. Het leukste speelgoed is echter niet als zodanig bedoeld: CD hoesjes, lichtknopjes en opa en oma zelf.
Jaren droomde ik van de loge van Gerard van den Berg: een zalige leesstoel voor mij alleen. Maar ja....kinderen hè en vermeende kwetsbaarheid deden me jaren wachten op de aanschaf.
Gisteren, toen ik de kamer uitliep, dribbelde Luca achter me aan. Alsof híj op mij moest letten. Hij bleef , met zijn neus tegen de glazen kamerdeur geduwd achter. Toen ik vijf minuutjes later terugkeerde (ja, ik moest even naar de toilet) zat hij met een ontwapenende vanzelfsprekendheid in mijn stoel, in mijn loge. Van ontroering nam ik snel een foto, waarvoor hij in alle rust poserend bleef zitten. Met zijn blik: "Zie je nou dat zo'n stoel ook kinderen past!" voegde hij een waarde toe.
Vanaf heden is de stoel onze loge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten